Σε όρους πολιτικής επικοινωνίας αυτό που επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας
είναι ένα «άλμα προς τα εμπρός». Υπόσχεται έξοδο από τα μνημόνια «σε
έναν χρόνο από τώρα», λέει πως «ό,τι έγινε, έγινε», επαναλαμβάνει ότι τα
«δύσκολα είναι πίσω μας». Αυτό είναι το μοτίβο των τοποθετήσεών του την
τελευταία εβδομάδα -αρχής γενομένης με τη συνέντευξη στον Guardian, για
να ακολουθήσει ο Alpha, η εκδήλωση στη Λαμία και τελικά η ομιλία στην
ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ στο Μέγαρο Μουσικής την Παρασκευή. Ομως αρκεί ένα
Σαββατοκύριακο για να φανταστείς τον Πρωθυπουργό σαν τον Μάικλ Κορλεόνε
στον «Νονό 3» να φωνάζει: «Just when I thought I was out… they pull me
back in». Πάνω που πίστεψε ότι τα είχε αφήσει όλα πίσω του, επέστρεψαν
να τον στοιχειώσουν και πάλι.
Είναι προφανές ότι ο κ. Τσίπρας επιχειρεί με κάθε επικοινωνιακό μέσο
να περάσει το μήνυμα της επόμενης ημέρας και έτσι να κάνει να ξεχαστεί η
εθνική τραγωδία του 2015.
Ακόμα και ο ίδιος αποφεύγει να χρησιμοποιεί
πια φράσεις της πρώιμης «πρώτης φοράς Αριστεράς» που στα χρόνια τής πιο
ώριμης έχουν αποκτήσει αρνητικό πρόσημο – πότε ήταν η τελευταία φορά που
πρόφερε τις λέξεις «περήφανη διαπραγμάτευση»;
Εχοντας ψηφίσει δύο μνημόνια, έχοντας δεσμεύσει τη δημόσια περιουσία
για 99 χρόνια, έχοντας δεσμευτεί για περικοπές συντάξεων και
αφορολόγητου ως το 2020 και για υπερβολικά πλεονάσματα ως το 2060, ο κ.
Τσίπρας είναι πλέον ένας darling των Βρυξελλών και -μη γελιέστε- ως
τέτοιος επιχειρεί να περάσει. Πού και πού πετάει ένα «κρατήσαμε την
κοινωνία όρθια», καταγγέλλει τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ για fake news (λες
και «τα παιδιά που λιποθυμούσαν στα σχολεία» ήταν αποστάγματα έγκυρης
ενημέρωσης) και φωνάζει ότι είναι έντιμος για να δημιουργήσει την
αντιδιαστολή με την «εποχή των Μαντέληδων» και να φτιάξει το προφίλ του
αριστερού που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει (ειδικά συντάξεις και
μισθούς κατ’ εντολήν των δανειστών).
Τι χαλάει το προφίλ του;
Μα η ίδια του η πολιτική φύση. Αυτή που έχει
τοποθετήσει στο πολιτικό γονιδίωμά του τα μπολιβαριανά όνειρα για έξοδο
από το ευρώ και αλλαγή (μήπως κατάρρευση;) της Ευρώπης, αυτή που τον
έκανε να ταξιδεύει στη Μόσχα ψάχνοντας πετρέλαιο και στήριξη για όταν τα
σπάσει με τη Μέρκελ, αυτή που τον έκανε να διαλέγει την αφρόκρεμα της
δραχμής για το υπουργικό του συμβούλιο, αυτή που τον έκανε να τσιμπήσει
από τις θεωρίες του Γιάνη Βαρουφάκη και να συζητάει περί Grexit με τον
Σόιμπλε. Ενα πρόσφατο παρελθόν που ναι μεν στους πυκνούς καιρούς που
ζούμε θυμίζει πλέον νεανικά απωθημένα, αλλά αυτά ως τέτοια έρχονται
πάντα να σε εκδικηθούν.
Τι μάθαμε λοιπόν αυτό το Σαββατοκύριακο για τον κ. Τσίπρα;
1. Οτι στην πρώτη κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ είχε
επιλέξει τουλάχιστον πέντε υπουργούς δηλωμένους οπαδούς του Grexit. Δεν
λέω ότι οι υπόλοιποι ήταν τίποτα φανατικοί της παραμονής στο ευρώ, αλλά
αυτοί οι πέντε (Λαφαζάνης, Βαλαβάνη, Στρατούλης, Χουντής και Ησυχος)
τουλάχιστον το είχαν δηλώσει εξ αρχής: θεωρούσαν ότι η χώρα πρέπει να
φύγει από την Ευρωζώνη και ως τέτοιοι πορεύτηκαν ως το τέλος – και
συνεχίζουν να το κάνουν από τις πολεμίστρες της Λαϊκής Ενότητας πλέον.
2. Οτι Μάιο του 2015 αντάλασσε SMS με τον Βαρουφάκη
στα οποία ο τότε υπουργός Οικονομικών -το σημαντικό «asset» για την
κυβέρνηση κατά δήλωση του ιδίου του κ. Τσίπρα- του παρουσίαζε την
πρόταση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για (προσωρινή, που ουδέν μονιμότερον)
έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και ο Πρωθυπουργός φαινόταν να το
συζητάει.
H αποκάλυψη πέρασε στα ψιλά επειδή άρχισε μετά ο καβγάς του Γιάνη με
τον Παυλή τον Πολάκη, αλλά αξίζει να σταθεί κανείς σε δύο σημεία:
Πρώτον με τον Σόιμπλε να έχει κάνει αυτήν την πρόταση, εκείνος 40
ημέρες μετά προκήρυξε δημοψήφισμα για να τρίψουμε στα μούτρα του
Γιούνκερ την πρότασή του και παρόλα αυτά διαβεβαίωνε τους ψηφοφόρους ότι
δεν τίθεται θέμα εξόδου της χώρας από το ευρώ. Ψέμα καραμπινάτο.
Δεύτερον, τα SMS και όσα ακολούθησαν ως το τρίτο μνημόνιο (και ως το
τέταρτο) ξεφτιλίζουν το αφήγημα των αφελών (;) ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ότι
«τουλάχιστον αυτοί διαπραγματεύτηκαν». Το μοτίβο πάει κάπως έτσι:
Τσίπρας – Βαρουφάκης: Θα μας αφήσετε να κάνουμε ό,τι θέλουμε αλλιώς θα φύγουμε από το ευρώ και θα σας διαλύσουμε.
Σόιμπλε: Ευχαρίστως να φύγετε από το ευρώ.
Τσίπρας-Βαρουφάκης: Ε, όχι και να σας κάνουμε το χατήρι. Θα σας αφήσουμε να κάνετε ό,τι θέλετε για να μη βγούμε από το ευρώ.
Αυτά για τα περί περήφανης διαπραγμάτευσης. Και σημειώστε εδώ ότι,
στο λεξικό του Τριανταφυλλίδη, μία από τις ερμηνείες για τη λέξη υπερήφανος είναι: που
η όλη του στάση και συμπεριφορά δείχνει πως έχει μια υπερβολική
αυτοεκτίμηση, που έχει ένα ματαιόδοξο συναίσθημα ανωτερότητας απέναντι
στους άλλους· υπερφίαλος, αλαζόνας, φαντασμένος.
3. Οτι...
Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι ο Μαδούρο ήξερε να τουμπάρει τον Βλαντίμιρ
Πούτιν και θα τον έπειθε να μας στηρίξει χωρίς αεροπορικές βάσεις δίπλα
στη Σούδα. Εμείς τι θα κάναμε; Θα βγαίναμε από την Ευρωζώνη; Και από
την Ευρωπαϊκή Ενωση; Θα τα σπάγαμε και με το ΝΑΤΟ για να χαρούν και οι
προερχόμενοι από την ΚΝΕ; Υπήρχε τέτοιο σχέδιο λοιπόν;
Σε όλα αυτά το Μαξίμου δεν απάντησε ουσιαστικά και φυσικά είπε ότι
δεν είναι ώρα για εξεταστικές που ζητούν από την αντιπολίτευση.
Πέταξε
την μπάλα στην εξέδρα και επανέλαβε το γνωστό ότι για όλα αυτά που
αποκαλύπτονται φταίει η ΝΔ επειδή κλείσαμε τη συμφωνία και βγήκαμε στις
αγορές. Οσο για τον Βαρουφάκη, και αυτός της ΝΔ έγινε, και είναι και
αλαζόνας και επικίνδυνος και… ακροδεξιός! Τα είπε αυτά ο Κώστας
Ζαχαριάδης του ΣΥΡΙΖΑ που θυμήθηκε και τη φωτογράφιση για το Paris Match
και είπε ότι τα περί ειδικού δικαστηρίου που αποδέχεται ο Γιάνης είναι
επικίνδυνα και ακροδεξιά πράγματα…
Ενώ οι κρεμάλες και τα λιντσαρίσματα, τα «πηδήματα της Ρόδου» και τα
άλλα τα ωραία «θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν», είναι ακίνδυνα
και αριστερά.
Είναι απλώς το παρελθόν του κ. Τσίπρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου