Της ΛΙΑΝΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗ
(Από το "ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΜΟΝΙΟ" του "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ")
Δεν έχεις φράγκο. Δεν έχει μείνει και κήπος να πας
να κλέψεις ένα ρόδο. Οχι το αμάραντο, έστω το μαραμένο.
Αφιερώνεις τη
Μέρα της Γυναίκας στην πρόσφυγα. Σ' αυτήν που δεν μπορείς να δώσεις ούτε
ένα φύλλο συκής να καλύψει το θεόγυμνα και κατακρεουργημένα ανθρώπινά
της δικαιώματα. Κι απλώνεις το χέρι και παίρνεις δανεικά ένα μάτσο
τριαντάφυλλα μπακαρά, προσφορά του φίλου σου Αχμέτ, για να τα δώσεις σε
γυναίκες δημοσιογράφους!
Κι ύστερα ήρθαν οι σκηνές απείρου κάλλους,
σκηνές διπλωματικού instagram, όπου Αχμέτ φωτογραφίζει Αλέξη, μετά του
δανείζει μηχανή και Αλέξη φωτογραφίζει Αχμέτ. Οι φήμες ότι ο Ντόναλντ
Τραμπ ζήλεψε τέτοια επικοινωνιακά τερτίπια ελέγχονται ως απολύτως
ακριβείς καθώς συνελήφθη να μελετάει τα tweet της ελληνικής κυβέρνησης
και να ετοιμάζεται να εγγραφεί στο Επιμελητήριο της Σμύρνης μπας και
αναγορευθεί κι αυτός σε διδάκτορα της οικονομίας των μεγιστάνων.
Θα
ήταν αστείο, αν δεν ήταν κυνικό, επικίνδυνο και αμνήμον παιχνίδι
πολιτικής επιβίωσης σε βάρος των λαών των δύο πρωθυπουργευόντων επί των
πτωμάτων του Αιγαίου.
Ο πρωθυπουργός
αυτοτοποθετήθηκε στη λεπτομέρεια της ευρωπαϊκής εξαθλίωσης των
μονοπωλιακών ανταγωνισμών κι έγινε αψήφιστα ο διάολος, που κατά Μέρκελ
κρύβεται πίσω απ' αυτήν. Το προσφυγικό ζήτημα (τώρα που δεν αφορά τον
πρωθυπουργό ως αντιπολιτευτικό μειράκιο, να αντικρίζει σκηνές και
χαρτόκουτα Κούρδων προσφύγων στην πλατεία Κουμουνδούρου επί ενάμιση
χρόνο) ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του το έπαιξαν ως μάρκα στο καζίνο
της ευρωπαϊκής λυκοσυμμαχίας κι έμειναν ταπί και περιέργως ψύχραιμοι.
Αλλωστε,
όταν έχεις χαρακτηρίσει το Βαρουφάκη «asset» σου, δηλαδή κεφάλαιο με
σημασία και μέσα σ' ένα χρόνο, κι ένα «όχι» που γίνεται «ναι», γιατί δε
θ' ανακηρυχθεί σε επίτιμο διδάκτορα οικονομικών επιστημών από το
επιμελητηριακό, οπότε όχι ιδιωτικό κατά την ελληνική αριστερή εκδοχή,
πανεπιστήμιο των εμπόρων και των βιομηχάνων της Σμύρνης, όχι της Νέας
Σμύρνης.
Την ώρα της φιέστας του φιάσκου
το χρηματιστήριο το δικό μας ανέβαινε ιλιγγιωδώς, όπως το τουρκικό μετά
τους σεισμούς πριν από μερικά χρόνια. Αριστερά που συμβιβάζεται με το
παζάρι κεφαλών και τη διαλογή ανθρώπων με κριτήρια που ελάχιστα
διαφέρουν από εκείνα των πειραμάτων του Μένγκελε στην ευρωπαϊκή ζούγκλα,
όπου συγκρούονται βίαια η «κατώτερη» φυλή των εργατών με την «ανώτερη»
φυλή των αφεντικών στα κιτάπια του εφαρμοσμένου Μάαστριχτ,
αυτοπροσδιορίζεται ως δεσμοφύλακας ενός απέραντου στρατοπέδου
συγκέντρωσης φθηνής εργατικής δύναμης προσφύγων - μεταναστών.
Οσο
περνάνε οι μέρες θα ανακαλύπτουμε πως δώσαμε τα χέρια, υπογράψαμε και
συμφωνήσαμε να καθόμαστε να ξεψειρίζουμε και να κοτσάρουμε στο πέτο τους
ένα μοντέρνο ναζιστικό «άστρο του Δαυίδ» σε ανθρώπους, ανάλογα με το
πόσο βομβαρδισμένη ήταν η περιοχή του σπιτιού τους στο Αφγανιστάν, στη
Συρία, στη Λιβύη, όπου πληρώναμε και στέλναμε το ΝΑΤΟ μας... Μαρκάρεσαι
πρόσφυγας, μαρκάρεσαι μετανάστης, ανάλογα με τον ταχυδρομικό κώδικα και
τη διεύθυνση στην οποία αποστείλαμε τα βλήματα της πολιτισμένης
δικτατορίας της Δύσης.
Οταν βρίσκεις
ελκυστικό αυτό το παιχνίδι, αυτό το παζάρι εντυπώσεων, αυτόν τον
εξουσιαστικό γενιτσαρισμό, τότε...
έχεις δίκιο να λες πως άλλο νησί είναι η
Λέσβος κι άλλο η Μυτιλήνη, να μην κόβεσαι στις εκλογικές εξετάσεις των
ιθαγενών και να παίζεις με μάρκες δανεικές μια χώρα ολάκερη.
Είναι
προφανές ότι στα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανε στον πρωθυπουργό η κ.
Μέρκελ ξέχασε εκείνο το κεφάλαιο που έδωσε το ιστορικό όσκαρ του
οπορτουνισμού στην Τουρκία.
Το κατέχει αποκλειστικά ως σύμμαχος του
Αξονα του Γ' Ράιχ που κατάφερε παρά ταύτα, λίγες μέρες πριν το τέλος του
Β' Παγκοσμίου Πολέμου, να πάρει μέρος στη μοιρασιά των νικητών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου