Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο
ένα μικρό αφρικανικόν ατσάλινο μαχαίρι
– όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι Αραπάδες –
που από ένα γέρον έμπορο τ’ αγόρασα στ’ Αλγέρι.
Σήμερα μπορώ να φανταστώ τι θα έκανε τον Νίκο Καββαδία, αγαπημένο
ποιητή των ναυτικών, να κουβαλάει μαζί του ένα μαχαίρι, ιδιαίτερα αν
επρόκειτο ν’ αράξει σε προβλήτες του Πειραιά κατά την διάρκεια συμπλοκής
λαθρομεταναστών.
Η αίσθηση της ανάγκης για δυνατότητα αυτοάμυνας
αρχίζει να αναπτύσσεται στον μέσο φιλήσυχο Έλληνα πολίτη, μολονότι ακόμη
αρνείται να πιστέψει τον εφιάλτη που βλέπουν τα μάτια του: τον
αναίσθητο δηλαδή, αδιάφορο και αδιάντροπο τρόπο με τον οποίο οι
βαρκάρηδες γεμίζουν το σαπιοκάραβο που κατάντησαν την Ελλάδα με το
αφροασιανό λεφούσι που επελαύνει ακάθεκτο για να μας κατακλύσει.
Με την Ευρώπη να θωρακίζεται από την έλευση των μουσώνων, του χαμσίν,
του σιμούν και της αφρικανικής σκόνης, χρησιμοποιώντας σαν φίλτρο
κατακράτησής τους την ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛΑΔΑ, και την Τουρκία να παίρνει τους
ευρω-παράδες για να μας τους στέλνει στα νησιά μας, ο χορός των
ντοπαρισμένων δερβίσηδων καλά κρατεί. Η «ισλαμ»-οποίηση και
«σαλαμ»-οποίηση της πατρίδας («σαλάμ αλέϊκουμ»: «ειρήνη υμίν» - εμένα
μου λες, σαλάμι θα μας κάνουν) συνεχίζεται ακάθεκτη.
Σε μερικούς μήνες, κάτω από την ψευδαίσθηση μιας υποτιθέμενης
ευρω-τουρκο-συμφωνίας επαναπροώθησης των λαθρο-εισβολέων, που στην ουσία
επιδιώκει την χαλάρωση των ανακλαστικών του ελληνικού πληθυσμού
απέναντι στην φυλετική επιμειξία που επιχειρείται εις βάρος του, το
καζάνι θα ξεχειλίσει. Κι όταν εδώ θα γίνουμε γης μαδιάμ, τα τσογλάνια
που ευθύνονται για τον κατήφορο που μας οδηγούν είναι πολύ αμφίβολο αν
θα συνεχίσουν να χαίρουν της λαϊκής επιδοκιμασίας. Ίσως δε να γίνουν και
αποδέκτες της λαϊκής οργής, με ότι αυτό συνεπάγεται για όσους και όσες
λιάζονται ανάσκελα, χασκογελούν ανέμελα ή σούρνονται ως
ανθρωπιστές-γρυλασπάλακες στα λασπόνερα των «Νταχάου». Γι’ αυτό ίσως...
κάποιοι, που ευελπιστούν ότι θα τα καταφέρουν να την σκαπουλάρουν,
ασκούνται εγκαίρως στον ελικοπτερισμό.
Όμως ό,τι είναι βαρύτερο του
αέρος, και η βλακεία σίγουρα είναι, όσο και αν ελιχθεί σαν πεταλούδα,
στο τέλος πέφτει κι αναλώνεται απ’ την φωτιά.
In girum imus nocte et
consumimur igni. Κάτι ήξεραν οι «καταστασιακοί» από το «παλίνδρομο του
Διαβόλου» αλλά και από τον Φέοντορ Ντοστογιέφσκι. «Έγκλημα και Τιμωρία»
παιδιά. Όλοι εσείς που εκμαυλίζετε τον λαό με την λαοκρατία οφείλετε να
γευθείτε στην ώρα της και την λαοδικία. Αναμένετε, ο καιρός γαρ εγγύς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου