Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ
Υπάρχουν σκουλήκια και σκουλήκια. Όλα τους γλοιώδη και διαβρωτικά, το
καθένα με τον τρόπο του. Ακόμα και σκουλήκια-γιατροί υπάρχουν που
θεωρούν τη Μακεδονία σαν μία χώρα που ποτέ δεν της επετράπη να αποκτήσει
τη «λευτεριά» της.
Μαμογιατροί που της εύχονται «καλή λευτεριά» λες και κάποιοι την
έχουν «γκαστρώσει».
Πως μού ’ρθαν τώρα όλες αυτές οι σκέψεις στο μυαλό;
Εντελώς τυχαία, απλά ξεφυλλίζοντας χθες (15 Μαρτίου 2016) το καινούργιο
μου βιβλίο «Τοτέμ και Ταμπού της Νεότερης Ιστορίας μας», που μόλις
κυκλοφόρησε, καθώς παράλληλα παρακολουθούσα τη συνέντευξη ενός
διοπτροφόρου γυναικολόγου στις «Ιστορίες» του ΣΚΑΪ, ο οποίος κάτι έλεγε
για τη Μακεδονία, τη στιγμή που όλως συμπτωματικά διάβαζα κάτι σχετικό
στις σελίδες του βιβλίου μου:
“Στις αρχές Απριλίου του 1949 ο Δημοκρατικός Στρατός συνεχίζει να
βρίσκεται σε πολλαπλή κρίση. Στα πλαίσια της επίρριψης ευθυνών,
καθαιρείται ο Καραγιώργης (Κώστας Γυφτοδήμος), γιατρός και
διακεκριμένος δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη» που έγινε «στρατηγός», ο
οποίος μέχρι τότε είχε την ευθύνη του ΚΓΑΝΕ, του Κλιμακίου του Γενικού
Αρχηγείου Νοτίου Ελλάδος, των στρατιωτικών δηλαδή επιχειρήσεων του
Δημοκρατικού Στρατού στην Κεντρική και Νότιο Ελλάδα (υπεύθυνος της
δράσεως τριών μεραρχιών, της 1ης στη Θεσσαλία, της 2ης στη Ρούμελη, και
της 3ης στην Πελοπόννησο).
Ο Καραγιώργης τραυματίσθηκε στο κεφάλι από
νάρκη στις αρχές του 1948 και διεκομίσθη στην Ουγγαρία, όπου
χειρουργήθηκε και ανέρρωσε, για να επιστρέψει στην Ελλάδα τον Μάρτιο
του 1948 και να καθαιρεθεί μετά από ένα χρόνο από τους «συντρόφους» του…
Πάντως, προ της καθαίρεσής του, ο Καραγιώργης προλαβαίνει να εκθέσει,
σε συνέδριο των Σλαβομακεδόνων στο Βίτσι – οι οποίοι είχαν εν τω μεταξύ
μετονομάσει το ΣΝΟΦ (το Σλαβομακεδονικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ή
ΣΝΟΦ από το ακρωνύμιο του «Σλαβομακεντόνσκι Ναρόντεν Οσβομποντίτελεν
Φρόντ») σε ΝΟΦ («Ναρόντεν Οσβομποντίτελεν Φρόντ») – την γραμμή του
Δημοκρατικού Στρατού απέναντί τους, την οποία και δημοσιοποίησε η
«Κομμουνιστική Επιθεώρηση» τον Μάρτιο του 1949 (1/3/1949 σελ. 305-306):
«Λίγοι είναι οι τόποι που βασανίστηκαν, στέναξαν τόσο,
κάτω από τόσους ζυγούς σκλαβιάς, όσο ο μακεδονικός λαός. Παληότερα οι
Τούρκοι μπέηδες, οι Σέρβοι και οι Έλληνες κομιτατζήδες-οπλαρχηγοί,
Παυλομελάδες και Καπετάν-Βαρδαίοι, Τσονταίοι, Γαρέφηδες, του έσφιγγαν
τη θηλειά στο λαιμό. Πάνω από 50 χρόνια τώρα ο μακεδονικός λαός παλεύει
για την λευτεριά του» !!!...”
Και πολύ χάρηκα που υπάρχει σήμερα επιτέλους ελεύθερο αυτό το κράτος
της Μακεδονίας, στο οποίο, όπως έλεγε στη συνέντευξή του και ο
μαμίατρος, προσπάθησαν να βρουν την ελευθερία τους και οι κολασμένοι της
Ειδομένης, κρίμα που δεν τα κατάφεραν.
Όσο για τους «Παυλομελάδες» και
τους απογόνους τους...,
ας μείνουν με την Περιφέρεια της Μακεδονίας και τον
περιφερειάρχη τους, τον Τζιτζικώστα, και τον Μπουτάρη δήμαρχο, και πολύ
τους είναι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου