ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Οι υπουργοί του Αλή Πασά

Γράφει ο Γιώργης Γιατρομανωλάκης 

Καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας και συγγραφέας

 

 

Σε αντίθεση με τους υπουργούς της ελληνικής κυβέρνησης, οι  υπουργοί του Αλή Πασά έχουν τα χάλια τους. Είναι αγράμματοι, κοιμούνται και μασουλάνε στα έδρανα της Βουλής, διορίζουν όποιον θέλουν και λένε του κόσμου τις βλακείες. 

 

 

Τον τελευταίο καιρό η κατάσταση χειροτέρεψε. Αιτία; Η γεωγραφία.  

 

 

Ο υπουργός-αρχιστράτηγος του Αλή Πασά υποστηρίζει ότι η επικράτειά τους συνορεύει με τη βαρβαρική Σκυθία. 

 

 

Ομως ο  υπουργός της Μετανάστευσης λέει ότι η επικράτειά τους συνορεύει με την  Ιλλυρία. 

 

 

Ο αρχιστράτηγος θύμωσε πολύ επειδή, όπως είπε,  η Ιλλυρία  είναι περιοχή που βρίσκεται στη χώρα του. Αρα δεν μπορεί να υπάρχουν δύο Ιλλυρίες.

 

Εκείνη την εποχή έφτασαν στο Πασαλίκι πολλοί πρόσφυγες που ήθελαν να πάνε στη χώρα των Αλλαμανών. 

 

 

Ο αρχιστράτηγος είπε: «Θα ανοίξουμε τα σύνορα με τη Σκυθία. Να μπουν οι πρόσφυγες και να φτάσουν από εκεί στη χώρα των Αλλαμανών». 

 

 

Ο υπουργός Μετανάστευσης είπε: «Στα σύνορά μας δεν υπάρχει Σκυθία. Υπάρχει η  Ιλλυρία. Οι πρόσφυγες θα μπουν στην Ιλλυρία. Από εκεί θα πάνε όπου θέλουν». 

 

 

Ο αρχιστράτηγος θύμωσε πολύ και ζήτησε από τον Αλή Πασά να διώξει τον υπουργό της Μετανάστευσης. Είπε: «Ή αυτός ή εγώ. Προσβάλλει το έθνος. Η Ιλλυρία είναι μόνο δική μας».

 

Στο μεταξύ άρχισε να βρέχει. Οι πρόσφυγες βρέθηκαν στις λάσπες και στο κρύο. Δεν είχαν να φάνε. Δεν είχαν πού να κοιμηθούν. Η Σκυθοϊλλυρία έκλεισε τα σύνορα. Οι πρόσφυγες εγκλωβίστηκαν σε έναν άθλιο καταυλισμό. Κανείς δεν τους φρόντιζε. Αρρώστιες. Πείνα. Μικρά παιδιά στα λασπόνερα. Πνιγμοί σε ποτάμια. Τα πράγματα αγρίεψαν ώσπου ο υπουργός Πολιτισμού του Αλή Πασά  έβγαλε διάγγελμα: «Κύριοι, μας βλέπει όλη η Ευρώπη. Είναι τιμή για μας να έχουμε αυτούς τους ανθρώπους εδώ. Η τιμή του κράτους του Αλή Πασά μας είναι το στρατόπεδο των προσφύγων. Είμαστε πολιτισμένοι. Οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν την αξία του πολιτισμού μας. Πού αλλού θα μπορούσαν να ζήσουν  καλύτερα οι πρόσφυγες;». 

 

 

Μάλιστα μερικοί φίλοι του υπουργού Πολιτισμού είπαν: «Μπράβο, κύριε υπουργέ του Πολιτισμού. Αυτός είναι ο δικός μας πολιτισμός».

 

Στο μεταξύ οι πρόσφυγες ζούσαν στα λασπόνερα. Ανάμεσα στο κράτος της Σκυθοϊλλυρίας και στο κράτος του Αλή Πασά.

 

Αυτά τα προβλήματα με τους πρόσφυγες έτυχε να τα ζήσει κάποτε και η κυβέρνηση της Ελλάδας. Ιδού πώς τα αντιμετώπισαν οι αρμόδιοι:  

 

 

Πρώτον, η διαμάχη ανάμεσα  στα Σκόπια και στην Ελλάδα σχετικά με το όνομα «Μακεδονία» είχε λήξει πριν από χρόνια. Είχε βρεθεί μια σύνθετη ονομασία  για τα Σκόπια. Λεγόταν επισήμως και διεθνώς «Βόρεια Μακεδονία» ή κάτι τέτοιο. Δεν λεγόταν Μακεδονία. 

 

 

Δεύτερον, επειδή το γένος των Ελλήνων ήταν πάντα φιλόξενο και αρχοντικό (παρά τη φτώχεια του), οι υπουργοί είχαν φροντίσει να δέχονται τους  πρόσφυγες οργανωμένα. Δεν άφηναν γυναικόπαιδα στις λάσπες και στη βροχή. Ούτε να κάθονται στους δρόμους και να λιάζονται άσκοπα. Είχαν κάνει από νωρίς συνεννοήσεις  και με την Ευρώπη και με τους Τούρκους ώστε και η ροή των προσφύγων να είναι ελεγχόμενη και η φιλοξενία ανθρώπινη. Το γένος των ευγενών Ελλήνων έζησε πολλές προσφυγιές. Για τούτο και οι  παλιές κυβερνήσεις, και πάνω από όλες η σημερινή κυβέρνηση, είχαν προβλέψει τα πάντα. Είχαν οργανωμένα κέντρα να  φιλοξενούν τους πρόσφυγες όσο χρειαστεί. Δεν έλεγαν τις βλακείες που λένε οι υπουργοί του Αλή Πασά ούτε έκαναν τις ανοησίες τους. 

 

 

Το σημαντικότερο: είχαν φροντίσει να μη δημιουργηθούν ανεξέλεγκτες και επικίνδυνες καταστάσεις για τη χώρα τους. Οπως αυτές που περνά σήμερα το κράτος του Αλή Πασά.