Στη μνήμη του Νίκου Γκάτσου που έφυγε σαν σήμερα, αλλα και στα "ανθρωπάκια του σωλήνα" που μας έκλεψαν την περιφάνεια, για τα οποία μίλούσε πριν χρόνια, ...
"Ανθρωπάκια του σωλήνα"
Είμαι μια στάμνα ραγισμένη
έν' ακυβέρνητο καράβι
που χρόνια τώρα περιμένει
τη μοίρα του να καταλάβει.
Είδα καπνούς θριάμβους ήττες
και το γυμνό σπαθί του μπόγια,
είδα κι άλλόκοτους προφήτες
με κούφια χρυσωμένα λόγια.
Aδιάφορα περνάν της γης τα τρένα
κανένα δεν σταμάτησε για μένα.
Μα εγώ με τα παιδιά μαζί του δρόμου
Ανάστασή έχω κάνει τ΄ όνειρό μου
και μέσ' από βροχή κι ανεμοζάλη
το φως μου ακολουθώ κι όπου με βγάλει.
Τις νύχτες μελετάν οι γλάροι
των άστρων τις γεωμετρίες
κι εγώ με πήλινο λυχνάρι
για πεθαμένες ψάχνω Τροίες.
Αχ ανθρωπάκια του σωλήνα
ποτέ δεν βγήκατε ταξίδι
εκεί που ζούσε η Μπουμπουλίνα,
Ύδρα, Ψαρά και Γαλαξείδι.
Aδιάφορα περνάν της γης τα τρένα
κανένα δεν σταμάτησε για μένα.
Μα εγώ με τα παιδιά μαζί του δρόμου
Ανάστασή έχω κάνει τ΄ όνειρό μου
και μέσ΄ από βροχή κι ανεμοζάλη
το φως μου ακολουθώ κι όπου με βγάλει.
"Είχαμε περηφάνια"
Στον πόλεμο με γνώρισες
στο χαλασμό του κόσμου
και φυλαχτό μου φόρεσες
για να γυρίσω φως μου
Το δάκρυ κάναμε νερό
και το κρασί φαρμάκι
και με το κύμα τ' αλμυρό
χορτάσαμε ψωμάκι
και με το κύμα τ' αλμυρό
χορτάσαμε ψωμάκι
το δάκρυ κάναμε νερό
και το κρασί φαρμάκι
Κι είχαμε περηφάνια
στην πίκρα στην ορφάνια
στην πίκρα στην ορφάνια
είχαμε περηφάνια
Φτερά μου δώσαν οι Θεοί
κι απ' τη φωτιά σε πήρα
χαρά να σ' έχω στη ζωή
παρηγοριά στη μοίρα
Το δάκρυ κάναμε νερό
και το κρασί φαρμάκι
και με το κύμα τ' αλμυρό
χορτάσαμε ψωμάκι
και με το κύμα τ' αλμυρό
χορτάσαμε ψωμάκι
το δάκρυ κάναμε νερό
και το κρασί φαρμάκι
Κι είχαμε περηφάνια
στην πίκρα στην ορφάνια
στην πίκρα στην ορφάνια
είχαμε περηφάνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου