Όταν έμπαινε ο Άδωνις "Τσακ" Γεωργιάδης στα σουπερμάρκετ, η ακρίβεια έφευγε από την πίσω πόρτα! Γατάκια 🐱 pic.twitter.com/JnPspi9ku5
— Greeksburg (@Greeksburg) December 16, 2024
Toυ Κώστα Καλλίτση
Οι ρυθμοί ανάπτυξης ξεθυμαίνουν όσο πλησιάζει η λήξη του Ταμείου Ανάκαμψης: Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2025-2028 προβλέπει μεγέθυνση 2,3% το νέο έτος, 2% το 2026, 1,5% το 2027 και 1,3% το 2028.
Βεβαίως, αυτοί οι ρυθμοί είναι από τους υψηλότερους στην Ε.Ε. Αλλά είναι αυτό βάσιμος λόγος να νιώθουμε ικανοποίηση;
Πιστεύω πως όχι. Γιατί αυτή η διαφορά τίποτα σημαντικό δεν λέει για την τροχιά της ελληνικής οικονομίας. Δείχνει, απλώς, ότι ακόμη και οι ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης λαχανιάζουν από την ενεργειακή κρίση και τον διεθνή ανταγωνισμό, που απειλούν τη βιομηχανική βάση τους.
Οντας ουραγοί στην παραγωγικότητα, ο κίνδυνος για εμάς είναι, φλυαρώντας χαλαρά περί της ανάγκης νέου οικονομικού μοντέλου, να μην ενισχύσουμε ούτε τώρα την παραγωγική βάση της οικονομίας μας και να παραμείνει κολλημένη στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού + παραδοσιακή οικοδομή. Οταν οι γειτονικές χώρες (Βουλγαρία, Ρουμανία…) πλημμυρίζουν από εκατοντάδες εταιρείες σύγχρονης τεχνολογίας, εμείς χαιρόμαστε που έρχονται Ισραηλινοί για να αγοράσουν ακίνητα ή που θα εγκατασταθεί ένα data center – που θα καταναλώνει όσο ηλεκτρισμό χρειάζεται μια μικρή πόλη και θα εκμεταλλεύεται τη φθηνή εξειδικευμένη εργασία. Ή που ξένα κεφάλαια, ιδιωτικά ή κρατικά, εξαγοράζουν σχολεία, νοσοκομεία, μέχρι λιμάνια, χωρίς να αυξάνουν το παραγωγικό δυναμικό της χώρας.
Αυτό κατ’ ευφημισμόν μπορεί να ειπωθεί ανάπτυξη. Δεν είναι. Κι επειδή δεν είναι, γι’ αυτό δεν έχει αντίκρισμα στην τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών.
Κατά τα άλλα, τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν απίστευτα πολλά λεφτά στην Ελλάδα.
Μόνο στη διετία της πανδημίας διανεμήθηκαν περίπου 50 δισ. ευρώ για να στηριχθούν (υγιείς αλλά και εικονικές) επιχειρήσεις και νοικοκυριά – συχνά οριζοντίως, χωρίς αυστηρότητα, επιμέλεια, εισοδηματικά κριτήρια.
Αλλα 10 δισ. ευρώ ρίχτηκαν στη συνέχεια λόγω ενεργειακής κρίσης.
Παράλληλα προσφέρει εν αφθονία καρπούς το ευρωπαϊκό λεφτόδεντρο (Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ, νέα ΚΑΠ) που, μαζί με τη μόχλευση ιδιωτικών κεφαλαίων, υπερβαίνουν τα 100 δισ. ευρώ. Απίστευτα κεφάλαια!
Η κυβέρνηση στάθηκε τυχερή. Η χώρα θα μπορούσε να είχε αναγεννηθεί. Για να αναγεννηθεί, όμως, ίσως χρειαζόταν ένα θαύμα, που δεν έγινε.
Σήμερα η Ελλάδα παραμένει βαριά υπερχρεωμένη, με δημόσιο χρέος πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που μας έστειλε στα βράχια το 2009-2010, βεβαρημένη με άλλο τόσο ιδιωτικό χρέος, με διευρυμένη φτώχεια λόγω χαμηλών μισθών (για τους οποίους συνεχίζονται ο αποπληθωρισμός και ο αυταρχισμός των μνημονίων), με την τρίτη υψηλότερη ανεργία μεταξύ των 38 χωρών του ΟΟΣΑ, ουραγός στην παραγωγικότητα, με σοβαρά προβλήματα διαφάνειας, λειτουργίας των θεσμών και με απελπιστικά διευρυμένη αναπαραγωγή διαφθοράς. Και «το καμάρι μας», η δημοσιονομική σταθερότητα, επειδή στηρίζεται σε ένα από τα πιο άδικα φορολογικά συστήματα του ΟΟΣΑ και σε ένα εξαθλιωμένο κοινωνικό κράτος, δεν είναι τόσο σταθερή όσο φαίνεται.
Αυτό που βιώνουμε δεν είναι ανάπτυξη, γι’ αυτό δεν έχει αντίκρισμα στην τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών.
Στο διά ταύτα: Σε μια κανονική χώρα…
με ελαφρών βαρών οικονομία, που πετυχαίνει λίγα δέκατα μεγέθυνση μεγαλύτερη από τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες, θα αξιοποιούσαν τη συγκυρία για να οχυρωθούν.
Αντί να κομπάζουν ότι είναι ίσα και όμοια με τους πραματευτάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου