"Χρόνια πολλά" έχει κοτσάρει ο Δούκας των Αθηνών στην Ομόνοια, μην και θιχτουν οι μελαμψοί επενδυτές...
— Ο Σκρουτζ της Κηφισιάς 💰 (@ScroogeKifissia) December 14, 2024
Καλά Χριστούγεννα Δούκα!
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!! @h_doukas pic.twitter.com/ZhaJDWpSUm
Του ΣΑΚΗ ΜΟΥΜΤΖΗ
Τέτοιες μέρες ο πολιτικός σχολιασμός είναι άκαιρος. Ο κόσμος ετοιμάζεται να γιορτάσει τα Χριστούγεννα, αν και η συγκεκριμένη γιορτή θεωρείται από τη woke κουλτούρα πως αντιβαίνει τη συμπεριληπτικότητα.
Εν πάση περιπτώσει, σε πείσμα όλων αυτών των «περίεργων», ελπίζω η ευχή «Καλά Χριστούγεννα» να μην αντικατασταθεί από την άχρωμη ευχή «Καλές γιορτές». Αλλωστε και τα κάλαντα –τα οποία δυστυχώς εκλείπουν ως έθιμο– υμνούν τη γέννηση του Χριστού, ένα πολύ συγκεκριμένο γεγονός, ιδρυτικό της θρησκείας μας.
Ας το ελαφρύνω λίγο το θέμα και να πάω σε εποχές λιγότερο περίπλοκες, αλλά με πολλές γκρίζες ζώνες, όπως τις παρατηρούμε σήμερα. Ομως, έχουν αφήσει τα ίχνη τους –όποια κι αν ήταν αυτά– στις ψυχές όλων μας διότι αφορούν τα παιδικά μας χρόνια. Τότε που είχε πολύ μεγάλη σημασία σε ποια πλευρά της ζωής έτυχε να βρεθείς. Στην καλή των λίγων ή στη δύσκολη των πολλών.
Επειδή η τύχη στάθηκε γενναιόδωρη απέναντί μου, βρέθηκα από μικρό παιδί στην καλή πλευρά. Δεν έλειψε ποτέ τίποτα από τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα και οι αναμνήσεις μου έχουν την τρυφερότητα και τη γλυκύτητα ενός αστικού, αγαπημένου οικογενειακού περιβάλλοντος.
Συνήθως θυμόμαστε πράγματα που χάθηκαν. Αυτή άλλωστε είναι η λειτουργία της μνήμης. Τι θυμάμαι από τα Χριστούγεννα των αρχών της δεκαετίας του ’60;
Θα φανεί περίεργο στον αναγνώστη, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω το...
βάθρο του τροχονόμου, ο οποίος ρύθμιζε την κυκλοφορία με τις χαρακτηριστικές κινήσεις του στους οδικούς κόμβους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Το χριστουγεννιάτικο έθιμο επέβαλλε γύρω από το βάθρο να είναι ένα βουνό από δώρα φορέων και πολιτών, σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για την κοινωνική προσφορά του σώματος της Τροχαίας.
Σήμερα δεν υπάρχουν τα βάθρα, σπανίζουν και οι τροχονόμοι.
Κάτι άλλο που θυμάμαι είναι τα φιλικά, εορταστικά ποδοσφαιρικά τουρνουά του ΠΟΚ. Μπορεί οι αγώνες να ήταν φιλικοί, αλλά για την ψυχούλα του μικρού οπαδού αυτό ελάχιστη σημασία είχε. Μια νίκη της ομάδας σου επί του «αιωνίου» ήταν ένα καλοδεχούμενο χριστουγεννιάτικο δώρο. Εδώ και πολλές δεκαετίες αυτά τα τουρνουά εξέλιπαν.
Μνήμες από ένα καλότυχο αγόρι της δεκαετίας του ’60.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου