Ξαφνικά ο Τζολανι δεν είναι τρομοκράτης https://t.co/zZBVnfqktV
— Miltiadis Benakis (@BenakisM) December 21, 2024
Es incomprensible que el lobby ' LGTBI' esté apoyando al Islam. Está cruda y bestial escena prueba lo que les sucede a los gay en países musulmanes. Incluida Gaza, en la que hace un par de años ataron a unos homosexuales a unas motos y los arrastraron hasta la muerte. pic.twitter.com/ErBlgbdmKj
— Dextrógiro🇪🇦🇮🇱 (@11Dexspin00) January 1, 2024
Από τους πρώτους μήνες, αφότου οι Μπολσεβίκοι κατέλαβαν την εξουσία, με το πραξικόπημα που ονόμασαν επανάσταση, αντιμετώπισαν ένα δίλημμα: Να εξαγάγουν την επανάστασή τους στα γύρω κράτη, ώστε να εκπληρωθούν και τα ρηθέντα υπό των προφητών, ή να συγκεντρωθούν πρώτα στην εδραίωση του σοσιαλισμού στο εσωτερικό της χώρας;
Δυστυχώς, επικράτησε η εδραίωση του σοσιαλισμού σε μία χώρα και έτσι το πείραμα αυτό διήρκεσε εβδομήντα χρόνια.
Αντιθέτως, αν είχε επικρατήσει η γραμμή του Τρότσκι για την εξαγωγή της επανάστασης στη Γερμανία, το πείραμα του κομμουνισμού θα είχε καταρρεύσει μέσα σε μία δεκαετία. Ενδεχομένως, δε, ο 20ός αιώνας να είχε γλιτώσει από τον Χίτλερ, αλλά το κόβω εδώ.
Μεταφερθήκαμε στη Ρωσία του 1917, επειδή από τη συγκεκριμένη οπτική γωνία της Ιστορίας μπορούμε να δούμε και να καταλάβουμε καλύτερα αυτό που συμβαίνει τώρα στη Συρία. Αν ο ηγέτης τους είναι όσο έξυπνος εμφανίζεται στις δημόσιες παρεμβάσεις του, αλλά και στα μηνύματα που στέλνει προς το εξωτερικό, τότε οπωσδήποτε έχει καταλάβει ότι επανάσταση και μέσα και έξω σημαίνει αυτοκτονία. Εξασφαλίζει λοιπόν πρώτα την καλή θέληση των τρίτων, αποδεικνύοντας ότι δεν έχει σκοπό να προκαλέσει προβλήματα στο εξωτερικό και έπειτα συγκεντρώνεται στην εγκαθίδρυση του καθεστώτος στο εσωτερικό.
Εξάλλου, δεν είναι ανάγκη να πάνε τόσο πίσω οι τζιχαντιστές της Συρίας για να το καταλάβουν αυτό. Φτάνει να κοιτάξουν το παράδειγμα των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και έχουν τον οδικό χάρτη που πρέπει να ακολουθήσουν. Την πρώτη φορά που κατέλαβαν την εξουσία στο Αφγανιστάν, οι Ταλιμπάν ξεκίνησαν με δημόσιες εκτελέσεις σε γήπεδα, λιθοβολισμούς, εκπαραθυρώσεις ομοφυλόφιλων κ.λπ. Είδαν πώς κατέληξε όλο αυτό και, την επόμενη φορά που τους δόθηκε ξανά η ευκαιρία, επέβαλαν το σύστημά τους σταδιακά, αφού πρώτα έπεισαν τους παλιούς εχθρούς τους στο εξωτερικό για τις ειρηνικές προθέσεις τους.
Αυτό ακριβώς κάνει τώρα ο Γκολάνι στη Συρία, μην αμφιβάλλετε. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι ο ίδιος είναι ένας πονηρός ρεαλιστής (πείτε τον και απατεώνα, δεν θα παρεξηγηθώ…) και ότι είναι έτοιμος να το γυρίσει και να ξεχάσει τα περί ισλαμικού κράτους, οι ηλίθιοι που τον πίστεψαν και τον ακολούθησαν στον πόλεμο πώς θα αντιδράσουν;
Ποιον θα θέλουν να παλουκώσουν εκεί επί τόπου;
Λοιπόν, ας μην αυταπατώμεθα για το μέλλον της Συρίας. Για τις γυναίκες, κατ’ αρχάς, για τους ομοφυλόφιλους και, γενικώς, για τους διαφορετικούς, αυτό το μέλλον δεν θα είναι ευχάριστο.
Αν τώρα αναρωτιέστε, εμείς ως Δύση τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για αυτές τις μορφές ανθρώπινης δυστυχίας που επιφέρει η επιβολή ισλαμικού καθεστώτος, η απάντηση είναι…
μια συναυλία, δηλαδή τίποτα.
Πρέπει κάποτε να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι οι αξίες μας έχουν εφαρμογή σε έναν κόσμο με τις προδιαγραφές του δικού μας.
ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΠΛΑΚΑ;
Η Κομισιόν, διαβάζω, διαφωνεί με την πολιτική όσων κρατών-μελών παγώνουν τη χορήγηση ασύλου σε πρόσφυγες από τη Συρία.
Η απορία μου, ως εκ τούτου, είναι αν η Κομισιόν είναι πράγματι όργανο της Ευρώπης ή μήπως τους έχει καρφωθεί η ιδέα ότι είναι ένα είδος επιτροπής για την παγκόσμια ειρήνη και αδελφοσύνη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου