Nowadays, Europe is largely dominated by self-serving leaders who seem to follow directives from the United States. Eagerly accelerating Europe's sanctions and regulatory economic suicide, which will jeopardize the continent's economic stability, ensures that their remaining… https://t.co/rtX0t4iAP7 pic.twitter.com/4cJhe9ejPa
— StarBoySAR 🇭🇰 🇨🇳 🥭 (@StarboySAR) November 28, 2024
Επειτα από χίλιες ημέρες πολέμου στην Ουκρανία, σε ποιο σημείο βρίσκεται η Ευρώπη;
Πάνω-κάτω στο σημείο όπου βρισκόταν πριν από χίλιες ημέρες, όταν, παραμονές της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, μόνον οι Αμερικανοί προειδοποιούσαν ότι ο Πούτιν θα το τολμήσει.
Ακολούθησαν ημέρες ευρωπαϊκού πατριωτισμού.
Πολλοί, ανάμεσά τους κι εγώ, ομολογώ, πίστεψαν ότι η σφοδρότητα του γεγονότος ήταν τέτοια που θα αφύπνιζε τη γραφειοκρατική απάθεια της μεγάλης δημοκρατικής Ενωσης. Ισως να υποχρέωνε τις πολιτικές ηγεσίες της να αναζητήσουν καινούργιους στόχους. Τα επιτεύγματά της δεν ήταν και λίγα. Ο πόλεμος ήταν για τους άλλους. Είχε ξεχαστεί ακόμη και ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας. Η κατάληψη της Κριμαίας είχε μπει στην ντουλάπα με τα άπλυτα. Ομως η μαζική εισβολή στην Ουκρανία ήταν η επίθεση σε μια χώρα επειδή ήθελε να προσεγγίσει την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Ο Πούτιν ισχυριζόταν ότι αυτή η χώρα δεν υπάρχει. Η Ουκρανία απέδειξε ότι υπάρχει. Χίλιες μέρες μετά, μετράει 500.000 νεκρούς και η Ρωσία 700.000. Η Ουκρανία έχει χάσει το 20% της επικρατείας της. Κανείς δεν πιστεύει ότι θα μπορέσει να το ανακτήσει. Η Ευρώπη διακηρύσσει την αμέριστη συμπαράστασή της στην καταπονημένη χώρα, όμως ακόμη δεν έχει βρει τον τρόπο που θα την υλοποιήσει στην περίπτωση που η Αμερική του Τραμπ αποσυρθεί από το μέτωπο.
Ακουγα χθες έναν στρατηγό στο γαλλικό κανάλι LCI να λέει ότι ακόμη κι αν η Γαλλία και η Αγγλία στείλουν στρατιωτικές ενισχύσεις, δεν υπάρχει κοινή στρατιωτική δομή για να τις διοικήσει. Η μόνη δυνατότητα είναι μια παρέμβαση του ΝΑΤΟ, κάτι που αποκλείεται. Οι Γάλλοι μιλούν για μισθοφορικές δυνάμεις που θα προσφέρουν κυρίως τεχνογνωσία. Οι Αγγλοι το αποκλείουν. Οι Γερμανοί και οι Σκανδιναβοί ετοιμάζουν αντιπολεμικά καταφύγια.
Το ζήτημα είναι ότι ο πόλεμος δεν είναι πια ένα γεγονός που ανήκει στην Ιστορία του παρελθόντος ή στην επιστημονική φαντασία του μέλλοντος. Είναι θέμα του παρόντος. Κι από τον Θουκυδίδη ξέρουμε ότι η ειρήνη από τον πόλεμο, όταν υπάρχουν οι συνθήκες, δεν απέχει παρά μόνον από την ολοκλήρωση μιας δημηγορίας έως το επόμενο επεισόδιο.
Χίλιες μέρες μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ε.Ε. βρίσκεται στο ίδιο σημείο. Καμία πρόοδος στην κοινή αμυντική πολιτική, καμία στην κοινή εξωτερική πολιτική. Στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες οι φιλορωσικές δυνάμεις, ακροδεξιά και ακροαριστερά, αποκτούν όλο και περισσότερη δύναμη.
Χίλιες μέρες μετά, η Ευρώπη αντιμετωπίζει …
το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε χίλιες ημέρες πριν.
Το έλλειμμα της πολιτικής ηγεσίας. Αυτής που θα της δώσει όραμα για έναν κόσμο που είναι τελείως διαφορετικός από αυτόν που την οικοδόμησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου