ΝουΔο-ΣΥΡΙΖΑίικο ΖΗΤΟΥΛΑΡΟ-ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟ-ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ολα τα λίτρα, όλα τα λεφτά

 

Toυ Πάσχου Μανδραβέλη

Η κατάργηση της επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης για το αγροτικό πετρέλαιο δεν είναι σημερινή ιστορία. Υπάρχει από το πρώτο μνημόνιο. Οχι επειδή οι δανειστές είχαν προηγούμενα με τους αγρότες, ούτε γιατί το ύψος του ήταν υψηλό· τα 150-160 εκατ. ευρώ, στα 56 δισ. δημοσιονομικού ελλείμματος το 2009, ήταν μία από το τις πολλές σταγόνες στον ωκεανό της χρεοκοπίας.

Το πρόβλημα ήταν πως οι διαφοροποιήσεις στη φορολογία του ίδιου προϊόντος ανοίγουν λαμπρό πεδίο φοροδιαφυγής και για άλλους, πλην αγροτών. «Από 200 έως 600 εκατ. ευρώ τον χρόνο χάνει από ανείσπρακτους φόρους το ελληνικό Δημόσιο λόγω του λαθρεμπορίου καυσίμων, τη στιγμή που το σύνολο των περικοπών στις επικουρικές συντάξεις που μας ζητούσαν οι δανειστές δεν ξεπερνούσαν τα 400 εκατ., επισήμανε η υφυπουργός Οικονομίας (στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) αρμόδια για θέματα Βιομηχανίας, κ. Θεοδώρα Τζάκρη» (4.8.2016).

Οπως γίνεται με όλα τα μέτρα εξορθολογισμού, η κατάργηση της επιστροφής πήγαινε από αναβολή σε αναβολή.

Το 2014, τελείωσαν οι ευφάνταστες δικαιολογίες. Η τρόικα μας είχε πάρει πια χαμπάρι και απαίτησε να νομοθετηθεί η σταδιακή κατάργησή της. Η κυβέρνηση το έκανε, αλλά όπως διηγήθηκε αργότερα ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος: «Θυμούμαι τον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα ως αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Κάστρο, στην καρότσα του Βάγγου, να εξαπολύει μύδρους κατά της κυβέρνησης Σαμαρά με αφορμή την περικοπή της επιστροφής του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου στους αγρότες κατά 30 εκατ. ευρώ. Μετά από διαβούλευση με τον τότε υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα, στο Μαξίμου, βρέθηκε τελικά η λύση και καλύφθηκε η διαφορά από τα αδιάθετα του επιδόματος θέρμανσης και έτσι δόθηκε ολόκληρο το ποσό των 160 εκατ. ευρώ στους αγρότες» (16.1.2018). Νέα αναβολή…

Μετά την προθανάτια εμπειρία του 2015, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ νομοθέτησε την κατάργηση, αλλά από το 2019 ξεκίνησε «η επιστροφή στην κανονικότητα».

Η κυβέρνηση καλλιέργησε την άποψη –επιτυχώς όπως κάνει σε όλα τα επικοινωνιακά της εγχειρήματα– ότι κάπου λεφτά υπάρχουν. Ετσι, όπως γράφαμε, «αυτό που όλοι οι αρμοί του συστήματος απεργάζονται, είναι η προ του 2009 κανονικότητα. Η ανάπτυξη βασίζεται κατά κύριο λόγο στην κατανάλωση. Η κυβέρνηση έχει περισσότερους μετακλητούς και από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Οι συνδικαλιστές πιέζουν για ακόμη μεγαλύτερα ελλείμματα. Η αντιπολίτευση τάζει ακόμη περισσότερα» (18.11.2021).

Συνεπώς, το αίτημα «όλα τα λίτρα, όλα τα λεφτά» πρέπει να μας προβληματίσει, διότι…

 

 «δεν επαναλαμβάνεται μόνον η Ιστορία, αλλά και οι χρεοκοπίες. Και αυτές ποτέ σαν φάρσα».