Του Γιώργου Κουτσαντώνη
Το άδικο φορολογικό νομοσχέδιο που θα οδηγήσει στην εξόντωση δεκάδων χιλιάδων ελεύθερων επαγγελματιών, μπορεί να ικανοποιεί τη ζηλοφθονία όσων θέλουν (γενικώς και οριζοντίως) νεκρή την κατσίκα του απέναντι - κάποιοι από τους οποίους λιβανίζουν και στηρίζουν την Κεντροαριστερά του κου Μητσοτάκη - την ίδια στιγμή, ωστόσο, είναι ομολογία πολιτικής αποτυχίας.
Η οριζόντια αντιμετώπιση χωρίς αφορολόγητο, οι τριετίες και κυρίως η λογική του, «δεν μπορώ να βρω τη φοροδιαφυγή, άρα θα τα αρπάξω από αυτούς που μπορώ, δηλαδή από τους αξιωματικά θεωρούμενους ως κλέφτες», είναι ξεκάθαρη δήλωση ανικανότητας.
Η δαιμονοποίηση των ελεύθερων επαγγελματιών - και του επιχειρείν γενικότερα - σε συνδυασμό με τον κοινωνικό αυτοματισμό - στον οποίο οδηγούν οι παραπάνω πρόστυχες λογικές - δείχνουν, για μια ακόμη φορά, την παλαιο-πολιτικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος και την ανικανότητα των ανθρώπων του να σκεφτούν λογικά, δίκαια και με εθνικούς όρους.
Πράγματι, μοιάζει αδύνατο για τους Έλληνες πολιτικούς να ξεφύγουν από τη λογική του σίγουρου πελάτη/ψηφοφόρου, ο οποίος συνήθως είναι δημόσιος υπάλληλος, δηλαδή ο γνωστός άδαρτος που έχει εκπαιδευτεί στο να κλαίει και να ζητάει την τιμωρία του «κλέφτη», χωρίς να κοιτάει στον καθρέπτη ή να ενδιαφέρεται για τις τεράστιες δυσκολίες και τα αντικειμενικά προβλήματα ανθρώπων που εδώ και πάνω από δέκα χρόνια αγωνίζονται με την αναδουλειά, την υψηλή φορολογία και την ακρίβεια ΧΩΡΙΣ ΕΝΑΝ ΣΙΓΟΥΡΟ ΜΙΣΘΟ, βρέξει χιονίσει.
Συχνά η ζηλοφθονία τροφοδοτείται από το γεγονός ότι δυνητικά, δηλαδή στη θεωρία, ο ελεύθερος επαγγελματίας κάποια στιγμή μπορεί να βγάλει περισσότερα από τον υπάλληλο κάτι που θα πληγώσει την μίζερη και φθονερή ύπαρξη κάποιων. Το θέμα είναι ότι αυτό το «δυνητικά» έχει τεράστια σημασία, διότι πάρα πολύ συχνά - εδώ και χρόνια - ο ελεύθερος επαγγελματίας όχι μόνο ζει με λιγότερα, αλλά ακούει τους κάθε λογής αμόλυντους ηθικολόγους και υποκριτές να εκφράζουν τα χαμηλά τους ένστικτα και να τον αποκαλούν κλέφτη.
Με δεδομένη την ανύπαρκτη και ανίκανη αντιπολίτευση, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη...
υιοθέτησε (στρατηγικά) πολλές από τις θέσεις της δεύτερης με σκοπό να τη σβήσει από το χάρτη. Κάτι που μάλλον καταφέρνει.
Ωστόσο, το κόστος μελλοντικά θα είναι μεγάλο, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την ίδια.
Διότι, καμία χώρα δεν μπορεί να ευημερήσει με λογικές υπαλληλοποίησης του πληθυσμού και εξόντωσης του επιχειρείν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου