Γράφει ο ΑΛΚΗΣ ο "ταμείας"
‘Oπως είχε γράψει κάποτε και ο official «ξεβλάχευτής» της δύσμοιρης αυτής χώρας, στη ζωή έρχεται κάποια στιγμή η ώρα του απολογισμού, όπου πρέπει να κάνεις «ταμείο».
Για τον ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η ώρα δεν ήρθε τώρα, είχε περάσει προ πολλού, πιθανόν εδώ και χρόνια, αλλά κανένας δεν πήρε χαμπάρι πότε η πραγματικότητα χτύπησε την πόρτα σε αυτό το συγκεκριμένο συνονθύλευμα προσώπων, ιδεολογιών, τάσεων και αντιφάσεων.
Διότι αν δεν γίνει αυτός ο απολογισμός στην ώρα του, τότε άνθρωποι, ιδέες, κόμματα, εκτροχιάζονται και φεύγουν από τις ράγες στο πουθενά, πολλές φορές και στο γκρεμό. Το είδαμε σε μεγάλη κλίμακα το 2009 με 2015. Μετά, το χάος…
Ίσως ο ιστορικός του μέλλοντος να απορήσει με τις οβιδιακές μεταμορφώσεις αυτού του κόμματος, οι οποίες ξεκίνησαν σαν μέρος πολιτικών τακτικών ενός κατά τα φαινόμενα αλλά και κατά τα πεπραγμένα πονηρού και δολίου ανθρώπου, στου οποίου την πόρτα πολλές φορές η ιστορία έδωσε την ευκαιρία να κάνει το σωστό, αλλά αυτός σαν από παιδικό πείσμα, ή εχθρότητα προς τον ορθολογισμό, τον οποίο προφανώς θεωρούσε «αστική ασθένεια», διάλεγε πάντα τη λάθος δράση και λάμβανε τη λάθος απόφαση σε κάθε στιγμή.
Σίγουρα, το τελευταίο μακρύ ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν ήταν ακριβώς «ταξίδι αναψυχής», όπως και πολλοί φοβόμασταν, μην αντιλαμβανόμενοι όμως ότι οι φόβοι ήταν μάλλον υπερβολικοί, καθόσον η επανάληψη του ταξιδιού του 2014 το έτος 2023, δεν θα κατέληγε πάλι ούτε στην κατάληψη της εξουσίας από το συγκεκριμένο μόρφωμα, αλλά ούτε και στην αποκάλυψη ενός νέου «λαγού» τύπου Βαρουφάκη, ο οποίος θα λειτουργούσε σαν προωθητική δύναμη σε μια νέα επέλαση προς την εξουσία.
Αυτό που βγήκε από το καπέλο αυτή τη φορά, δεν ήταν λαγός. Τραγέλαφος ήταν.
Αντίθετα, αυτή τη φορά η ιστορία ήταν τόσο φάρσα, που δεν πρόλαβε καν να επαναληφθεί. Ο πύραυλος έμεινε χωρίς καύσιμα λίγο μετά την εκτόξευση, και συνέχισε ως βλήμα.
Ο δε λόγος για τον οποίο ο κύριος Κασελλάκης δεν μπόρεσε ποτέ του να εκτοξευθεί ήταν διότι απλά ο καιρός των αστραφτερών αγνώστου ταυτότητος εναερίων φαινομένων (UFO που λένε και στο χωριό μου) πέρασε ανεπιστρεπτί, εφόσον το ελληνικό εθνικό ασυνείδητο, επιτέλους φαίνεται να είναι σε φάση προσγείωσης και προσαρμογής σε μια σκληρή πραγματικότητα.
Αν θα κάνει ένα πράγμα εντύπωση στους ιστορικούς του μέλλοντος, θα είναι ακριβώς η ευκολία με την οποία ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα αντίπαλης ιδεολογίας κατόρθωσε να παρεισφρήσει σε ένα διαμετρικά αντίθετο με τη σημειωτική του ταυτότητα πολιτικό συνασπισμό, και να του κάνει όση ζημιά δεν μπόρεσαν να του κάνουν όλοι οι ψηφοφόροι και οι αρθρογράφοι της «απέναντι πλευράς», οι οποίοι όχι άδικα κάποια στιγμή αναρωτιόταν «μα πως αντέχει όσο πολύ το τσίρκο».
Ε, να λοιπόν που το κάθε παραμύθι, όσο δυνατό και να είναι, πάντα έχει ένα τέλος.
Θα μπορούσα, μιλώντας προσωπικά, να πω πως είμαι ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα.
Δυστυχώς αυτή τη στιγμή άλλα πράγματα με απασχολούν, όπως απασχολούν και πάρα πολλούς πολίτες, σε σημείο που να μην ασχολούνται πλέον με πολιτικά πτώματα.
Η ζωή συνεχίζεται, υπάρχουν νέα δεδομένα, και περισσότερο λυπάμαι για μια ζημιά μη αναστρέψιμη την οποία έκαναν όλοι αυτοί οι βασιβουζούκοι της πολιτικής, παρά για το τέλος, το οποίο από ένα σημείο και μετά φαινόταν αναπόφευκτο.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση, μετά από την πτώση του αντίπαλου δέους φαίνεται είτε σαν να έχει καταθέσει τα όπλα, είτε να παλινδρομεί προς παλαιές πρακτικές οι οποίες κάνουν πολλούς να φοβούνται ότι μεγάλα τμήματα του πληθυσμού τα οποία επλήγησαν την περασμένη 15ετία, για πολλούς λόγους δεν θα μπορέσουν να έχουν μερτικό από την περίφημη «ανάπτυξη».
Η οποία σε πείσμα της αντίθετης προπαγάνδας, όντως φαίνεται να έρχεται («εκτός εάν πέσει κανένας μετεωρίτης ή έρθουν οι εξωγήινοι», όπως είπε κάποιος, διότι μόνο αυτό απέμεινε να συμβεί).
Η κυβέρνηση θα πρέπει να προβληματιστεί πολύ για το τι μέλλει γενέσθαι από δω και πέρα.
Η καβαφική ρήση για τους βαρβάρους φαίνεται πως δεν ήταν απλά ένα σχήμα λόγου αλλά μια αλληγορική περιγραφή μιας πολύ σκληρής πραγματικότητας που έρχεται.
Διότι...
και όπως ίσως θα το καταλάβει πολύ σύντομα και η κυβέρνηση, ΑΥΤΟΙ οι βάρβαροι έφυγαν και η ζωή είναι δύσκολη χωρίς βαρβάρους, καθόσον «οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις» όπως είχε πει κάποτε και ο Μέγας Αλεξανδρινός.
Τώρα, σε συνθήκες «απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας» που λένε, ο εχθρός απέναντι είναι είδωλο σε καθρέφτη. Και αυτός είναι ο σκληρότερος αντίπαλος.
King Kenway II (KKII)
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου