RADAR: Ο ΑΓΡΥΠΝΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ: ΣΥΡΙΖΑίικο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Η ανεμελιά και οι χάρες του μικρού κόμματος

Του Σάκη Μουμτζή

Αυτοί που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, και όσοι πρόκειται να αποχωρήσουν, είναι αυτονόητο ότι δεν θα πάνε σπίτι τους. Πολιτικά όντα, δεν συμβιβάζονται με την ιδέα της αποστρατείας, ιδίως όσοι ανήκουν στις νεότερες γενιές.

Οι παλιότεροι έχουν την πολιτική πάνω στο πετσί τους, καθώς άλλοι ανήκουν στον προδικτατορική γενιά και άλλοι στη λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου. Κουβαλούν μια ιστορία αγώνων στον χώρο της Αριστεράς. Συνεπώς, όλοι μαζί θα βρεθούν και πάλι στις επάλξεις, αυτή τη φορά εκτός ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι θέμα χρόνου η δημιουργία ενός νέου κόμματος, με σαφή ιδεολογικό προσανατολισμό και με πολύ συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις. Αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν εγκατέλειψαν τη ριζοσπαστική Αριστερά. Μάλιστα, εγκαλούν τη νέα ηγεσία πως αυτή εγκατέλειψε τις αρχές και τις αξίες αυτού του χώρου.

Τι πιθανότητες επιτυχίας έχει το νέο κόμμα;

Εξαρτάται τι εννοούμε «επιτυχία». Για να συνεννοούμαστε, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως κυβερνώσα Αριστερά δεν υπάρχει πλέον. Αυτή η διαπίστωση αφορά πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα πριν από την αποχώρηση των πρωτοκλασάτων στελεχών και τις διαγραφές των άλλων.

Θα έλεγα πως όλα αυτά τα νοσηρά συμπτώματα είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι μετά τις εκλογές του Ιουνίου ο ΣΥΡΙΖΑ έπαψε να έχει τα χαρακτηριστικά της κυβέρνησης εν αναμονή. Εχασε την προοπτική της εξουσίας. Τούτων δοθέντων, το νέο κόμμα αν κινηθεί μεταξύ 4%-7% θα είναι μια μεγάλη επιτυχία.

Είμαι βέβαιος πως και τα στελέχη του δεν θα θέλουν κάτι παραπάνω. Δεν πάσχουν από τον κυβερνητισμό, καθώς ιστορικά είναι διαπαιδαγωγημένα με τη νοοτροπία του μικρού κόμματος. Θέλουν να υπάρχει μια ιδεολογική ομοιογένεια, η οποία θα φαίνεται παντού. Στην πολιτική γραμμή, στις δηλώσεις, στις εκδηλώσεις. Ενα τέτοιο κόμμα εξ ορισμού είναι μικρής εμβέλειας, μια και απευθύνεται σε περιορισμένο ακροατήριο. Τα μεγάλα κόμματα είναι κόμματα πολιτικής ενότητας και, ως εκ τούτου, πολυσυλλεκτικά.

Αυτοί που έφυγαν και θα φύγουν από τον ΣΥΡΙΖΑ θέλουν να έχουν τακτοποιημένους τους λογαριασμούς με τον εαυτό τους. Η αποχώρησή τους έχει βιωματικό χαρακτήρα, διότι αφορά την ιστορική τους διαδρομή. Ετσι, προτιμούν ένα μικρό κόμμα, χωρίς εκπτώσεις αρχών, που δεν τις αντέχει η συνείδησή τους.

Είναι ξεκάθαρο ότι κάποιοι πολιτικοί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην πίεση που υπάρχει στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Δεν θέλουν να απαντούν στα διλήμματα που θέτει η άσκηση της εξουσίας. Προτιμούν την ηρεμία και τη γαλήνη που προσφέρει η στράτευση σε ένα μικρό κόμμα, μακριά από το άγχος του κυβερνητισμού.

Για τα στελέχη της Αριστεράς είναι τρόπος ζωής που διακόπηκε απρόσμενα, λόγω των μνημονίων που τους έφεραν χωρίς να το καταλάβουν στην εξουσία.

Τώρα ...