Οι µέρες δεν είναι δύσκολες μόνον για τα αμνοερίφια, θύματα γενοκτονίας. Οι μέρες είναι ακόμη δυσκολότερες για τους θύτες τους.
Κατ’ αρχάς είναι ζήτημα τιμής. Πόσο πάει το κιλό του εθίμου που συνοδεύει το Πάσχα, τη μεγαλύτερη γιορτή της Ορθοδοξίας;
Ο κ. Τσίπρας κατήγγειλε πως φέτος είναι ακριβότερο παρά ποτέ.
Ο κ. Γεωργιάδης, για να υπερασπιστεί το καλάθι του, εμπνεύστηκε αρνί Πόρσε.
Ο Τσαρούχης πάντως έλεγε πως οι σημερινοί Eλληνες τρώνε όσο κρέας δεν μπορούσαν να φάνε επί Τουρκοκρατίας.
Κι αν ήταν μόνον η τιμή, πάει στην ευχή του Θεού. Ανάσταση εκ νεκρών γιορτάζεις, ας ξοδέψεις και κάτι παραπάνω. Είναι νόστιμη η Ανάσταση των Ελλήνων, ιδιαίτερα αν είναι καλοψημένη και με τραγανή πέτσα. Για τη Δόξα του Κυρίου θυσιάζεις και λίγη χοληστερίνη παραπάνω. Ομως δεν είναι μόνον η τιμή.
Είναι και το ψήσιμο. Την τιμητική τους αυτές τις μέρες δεν την έχουν μόνον οι κρεοπώλες. Την έχουν και οι μετεωρολόγοι. Θα βρέχει την ημέρα εκείνη στη Ρούμελη και στον Μοριά;
Η ετυμηγορία της Χριστίνας Σούζη ήταν τελεσίδικη. Στη Βορειοδυτική Ελλάδα θα χρειαστούν τέντες. Στη χοληστερίνη προστίθεται και το άγχος. Θα ψηθεί καλά το πτώμα; Θα έχει μποφόρ; «Ηλί, Ηλί, λαμά σαβαχθανί;».
Το άγχος προστίθεται στο άγχος της μετακίνησης. Θα βρούμε θέση στο πλοίο για την αναχώρηση; Κι αν βρούμε, τι γίνεται με την επιστροφή; Γιατί όλοι βιάζονται στις εθνικές οδούς;
«Μπες στη ΛΕΑ για να προλάβουμε τον Επιτάφιο». Οι συνθήκες απαιτούν έκτακτα μέτρα και πονηριά Οδυσσέα.
«Προλαβαίνω τον Επιτάφιο» σημαίνει ότι ακολουθώ την περιφορά για ένα-δυο τετράγωνα, ψέλνω δυο-τρεις φορές το «Ω γλυκύ μου έαρ» και μετά πάω στην ταβέρνα για νηστίσιμα. «Εκλεισες τραπέζι;». «Το τελευταίο. Γίνεται χαμός».
Παρέλειψα την οικογενειακή συγκέντρωση γύρω από το πτώμα του αμνοεριφίου – είναι ζωολογικό είδος, γι’ αυτό το αναφέρω έτσι. Φιλιά, ευχές, αυγά. Και μετά αρχίζει η ευωχία, θυσία στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Ακολουθεί ο δημοκρατικός διάλογος. Φέτος το Πάσχα συμπίπτει με την προεκλογική εκστρατεία. Οπότε μην ανησυχείτε. Στο οικογενειακό τραπέζι, θέμα δεν θα είναι τα άπλυτα του τρίτου εξαδέλφου και της κουνιάδας. Εχουμε θέμα εθνικό. Σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αποδεικνύεται ότι οι πολιτικοί καβγάδες δεν οφείλονται ούτε σε πολιτικές ούτε σε ιδεολογικές διαφορές. Τις χρωστάμε στην ανάγκη μας για διασκέδαση. Αν δεν αντιμετωπίσεις τη χλάπα του απομεσήμερου με λίγες δόσεις αδρεναλίνης, αν δεν τσακωθείς με τον εξάδελφο, δεν έχεις καταλάβει Πάσχα.
Ευτυχώς έχεις και το άγχος της επιστροφής, την ουρά στα διόδια, τη διαφυγή της ΛΕΑ. «…κι όλη µας νιώθουμε η καρδιά σα μια σπονδή ν’ αδειάζει, από κρατήρα ατίμητο, μπροστά στον ουρανό». Είναι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Αγγελου Σικελιανού «Το Πάσχα των Ελλήνων».
Αν και μεγάλος ποιητής, μάλλον του διέφυγε...
η ουσία του Πάσχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου