Αν και για τον διπλό φόνο συνελήφθησαν έξι άτομα, είναι αμφίβολο ότι θα καταδικαστούν. Το Πακιστάν έχει τον υψηλότερο αριθμό τεκμηριωμένων και εκτιμώμενων εγκλημάτων τιμής κατά κεφαλήν από οποιαδήποτε χώρα στον κόσμο. Περίπου το ένα πέμπτο των εγκλημάτων τιμής στον κόσμο διαπράττονται στο Πακιστάν: 1.000 από τα 5.000 ετησίως συνολικά. Καθώς, ο θάνατος του θύματος θεωρείται ότι αποκαθιστά τη φήμη και την τιμή της οικογένειας, και παρά κάποιες πρόσφατες νομικές μεταρρυθμίσεις, παραμένει κοινή πρακτική με ευρεία λαϊκή συναίνεση.
Οι συνηθέστεροι τρόποι δολοφονίας είναι ο λιθοβολισμός, ο στραγγαλισμός, το μαχαίρωμα, η ηλεκτροπληξία, η ώθηση σε γκρεμό, το μαστίγωμα μέχρι θανάτου και το σύρσιμο με άλογο.
Σύμφωνα με το είδος της Σαρία που εφαρμόζεται στο Πακιστάν, η τιμωρία της μοιχείας ή της υποψία για μοιχεία, καθώς και η αποτυχία των κοριτσιών να συμμορφωθούν στις επιταγές της οικογένειας και της κοινότητας πρέπει να τιμωρείται με θάνατο. Μόνο ο θάνατος μπορεί να ξεπλύνει την ατιμία.
Άλλες μορφές «ανήθικης συμπεριφοράς» που υποτίθεται ότι ντροπιάζουν την οικογένεια είναι η απαίτηση διαζυγίου, η συμμετοχή σε φλερτ και ο βιασμός κατά τον οποίον τιμωρείται το θύμα, όχι ο βιαστής.
Οι αβάσιμες κατηγορίες και τα κουτσομπολιά αρκούν πολλές φορές για να μολύνουν την τιμή μιας οικογένειας και επομένως να δικαιολογήσουν τη δολοφονία της γυναίκας. Αλλά, εκτός από την τήρηση της αγνότητας, οι δολοφονίες τιμής σχετίζονται συχνά με...
κληρονομικές διεκδικήσεις, με οικογενειακές βεντέτες ή με την επιθυμία της απαλλαγής από τη σύζυγο π.χ. για να ξαναπαντρευτεί ο άνδρας.
Από την πλευρά του, το κεντρικό κράτος είτε κάνει τα στραβά μάτια είτε είναι ανίσχυρο διότι πολλές περιοχές του Πακιστάν είναι ημι-αυτόνομες και διοικούνται από φονταμενταλιστές φυλάρχους, πράγμα που καθιστά σχεδόν αδύνατη την άσκηση της ομοσπονδιακής εξουσίας. Συνήθως, ο δράστης μιας δολοφονίας τιμής χαίρει μεγάλης εκτίμησης στην κοινότητα λόγω της τόλμης του∙ εξάλλου, η αξία της ζωής, ιδιαίτερα των γυναικών και των παιδιών, δεν εκτιμάται με τον ίδιο τρόπο όπως στις κοινωνίες χωρίς αυτή την εγκληματική παράδοση.
Το 2017, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Πακιστάν ανακοίνωσε 460 περιπτώσεις δολοφονιών: 194 από αυτές αφορούν άνδρες και 376 γυναίκες. Οι 253 αποδίδονται σε παράνομες σχέσεις και οι 73 σε μη συμμόρφωση σε αναγκαστικό γάμο. Πάνω από το 93% συνέβησαν στο εσωτερικό της ίδιας οικογένειας. Πιθανότατα αυτοί οι αριθμοί αντιπροσωπεύουν μόνο το 50% των δολοφονιών τιμής διότι πολύ συχνά οι θάνατοι δεν δηλώνονται: τα μέλη της κοινότητας συνδέονται με σιωπή συνενοχής και αποδίδουν τους θανάτους σε δυστυχήματα ή αυτοκτονίες.
Δεδομένα από περασμένες χρονιές −το 2015 τα θύματα ήταν 1.100, το 2011, ήταν 720, το 2010 ήταν 960− επιβεβαιώνουν ότι πολλά περιστατικά διαφεύγουν της προσοχής. Συχνά, ή σχεδόν πάντοτε, η ποινή για έγκλημα τιμής είναι ο «συμβιβασμός», δηλαδή κάποιου είδους αποζημίωση και «συγχώρεση», μολονότι, τυπικά, από το 2016, το Πακιστάν απέκτησε νομοθεσία κατά των εγκλημάτων τιμής. Η επιείκεια έναντι των δολοφόνων τιμής έχει τις ρίζες της στον πακιστανικό ποινικό κώδικα που χρονολογείται από το 1860 και τον οποίον «σεβάστηκαν» οι Βρετανοί αποικιοκράτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου