Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
Στην κοινή ελληνική λέγεται «πολιτική βούληση». Αρκεί να υπάρχει και όλα μπορούν να γίνουν. Και ό,τι δεν γίνεται, είναι επειδή δεν υπάρχει πολιτική βούληση για να γίνει.
Eτσι ερμηνεύεται και η σιβυλλική απόφανση του κ. Τσακαλώτου: δεν είναι σωστό να ρωτάς έναν οικονομολόγο πού θα βρει τα λεφτά. Του φτάνει η θέλησή του. Η θέληση έχει μαγικές ιδιότητες – το έχει γράψει και ο Κοέλιο.
Ο κ. Τσίπρας θέλει να γίνουν εκλογές, ή τουλάχιστον έτσι ισχυρίζεται. Και μάλιστα θέλει να τις κερδίσει, κάτι απολύτως θεμιτό. Και για να τις κερδίσει όσο πιο γρήγορα γίνεται, θέλει οι εκλογές να γίνουν το συντομότερο δυνατό, Σεπτέμβριο, Οκτώβριο το αργότερο. Επειδή θέλει να γίνουν και να τις κερδίσει, συμπεριφέρεται σαν να είναι δεδομένο ότι θα γίνουν όταν θέλει.
Θέλει να ορισθεί υπηρεσιακός υπουργός Εσωτερικών και να ανατεθεί η εξωτερική πολιτική της χώρας σε κάτι σαν συμβούλιο. Στο σημείο αυτό οφείλω να επισημάνω πως δεν περιλαμβάνει στις απαιτήσεις του άλλους καίριους τομείς, όπως η οικονομία, η επιτροπή των επιδημιολόγων και ο έλεγχος των δημοσίων συγκοινωνιών, κρίσιμος για τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων την ημέρα των εκλογών. Ο κ. Τσίπρας τα θέλει όλα αυτά και αδιαφορεί αν δεν είναι στο χέρι του να τα αποκτήσει. Και δεν είναι σωστό να ρωτάς έναν ριζοσπάστη αριστερό πώς θα αποκτήσει όσα θέλει να αποκτήσει.
Εννοείται πως για να πιστοποιήσεις τη γνησιότητα του χαρτονομίσματος που τυπώνει ο «Αλχημιστής», θα πρέπει να βεβαιωθείς ότι υπάρχει το υδατογράφημα της πονηρίας. Από την ημέρα που βρέθηκαν στην αντιπολίτευση, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του ονειρεύονται μια ελληνική κοινωνία που διατελεί σε κατάσταση υπαρξιακής κρίσης. Ενα σύστημα Υγείας που δεν θα αντέξει στην πανδημία και θα ζήσουμε σκηνές Μπέργκαμο. Υγειονομική κρίση υπήρξε, όμως το σύστημα άντεξε. Ο κόσμος στους δρόμους αγανακτισμένος για την αστυνομοκρατία ή τα δίκαια αιτήματα του δολοφόνου Κουφοντίνα. Κάποιοι κατέβηκαν στους δρόμους, ώσπου και οι ίδιοι βαρέθηκαν να βλέπουν ο ένας τον άλλον, αφού ήσαν πάντα οι ίδιοι. Και πάντως, παρά τα προβλήματα και παρά τις επιθυμίες του κ. Τσίπρα, η Ελλάδα δεν έζησε μέχρι στιγμής «Κίτρινα Γιλέκα». Εζησε κάτι σαλεμένους αντιεμβολιαστές, υγειονομικούς και άλλους.
Κρίσεις περάσαμε, όμως καμία δεν μεταφράστηκε σε κοινωνική κρίση της οποίας οι κραδασμοί να μπορούν να επηρεάσουν το πολιτικό τοπίο. Αυτό παραμένει σχεδόν αναλλοίωτο εδώ και τέσσερα χρόνια.
Ο «Αλχημιστής» όμως...
δεν πτοείται.
Εξακολουθεί να εμπιστεύεται τις μαγικές ιδιότητες της πολιτικής του βούλησης.
Θα μου πείτε, τι άλλο να εμπιστευθεί;
Τις γνώσεις του ή την πολιτική του διάνοια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου