Μόνο οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Και μπράβο τους.
Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.
Οι εθνικές εκλογές είναι τρομερά σημαντικές (εκτός αν γίνονται στη Ρωσία ή σε κάποια άλλη δικτατορία) αλλά είναι μέσο και όχι σκοπός. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν χάλασε ο κόσμος να γίνουν λίγους μήνες πιο νωρίς από την προκαθορισμένη ημερομηνία. Πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει ότι καμία σημασία για τους ψηφοφόρους δεν έχει αν θα προκηρυχθούν τον Αύγουστο, τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο για να γίνουν τον Σεπτέμβριο, τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο. Παρόλα αυτά βομβαρδιζόμαστε από ρεπορτάζ και πληροφορίες και εκτιμήσεις που με αγωνία περιγράφουν την πιθανότητα η προκήρυξη των πρόωρων εκλογών (αν γίνει) να γίνει στις 10 ή στις 20 ή στος 30 του Αυγούστου με συνεχείς αναφορές στα «μπάνια του λαού» που δεν πρέπει επ ουδενί να κινδυνεύσουν.
Μόνο που τα «μπάνια του λαού» δεν κινδυνεύουν καθόλου. Ακόμα κι αν ο πρωθυπουργός ανακοινώσει στις 10 του Αυγούστου πρόωρες εκλογές για τις 10 Σεπτεμβρίου για κανέναν δεν αλλάζει τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να αλλάξει ή να ματαιώσει τις διακοπές του. Κανείς δεν πρόκειται να πει τη φράση «αααα... προκηρύχθηκαν πρόωρες εκλογές για τον Σεπτέμβριο, επιστρέφουμε σπίτι» και κανείς δεν πρόκειται να ακυρώσει την κράτηση που έχει κάνει για τις 20 Αυγούστου.
Κανείς εκτός από τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς και τους συνεργάτες τους.
Οι μόνες διακοπές που θα χαλάσουν από μια αυγουστιάτικη προκήρυξη για εκλογές τον Σεπτέμβριο θα είναι των πολιτικών, των συνεργατών τους και των δημοσιογράφων. Των μεν γιατί θα πρέπει να φορτσάρουν στην προεκλογική καμπάνια (η οποια για πολλούς έχει ήδη αρχίσει) και των δε γιατί θα πρέπει να καλύψουν τις προεκλογικές καμπάνιες. Όλοι οι υπόλοιποι θα πάνε ή θα συνεχίσουν κανονικά τις διακοπές τους , θα επιστρέψουν και όταν θα έρθει η ώρα θα πάνε (ή αν δεν έχουν μυαλό δεν θα πάνε) να ψηφίσουν.
Με λίγα λόγια, η αγωνία για το αν οι πρόωρες εκλογές θα προκηρυχθούν (αν προκηρυχθούν) τον Αύγουστο ή μετά τον Αυγουστο είναι μια αγωνία που ελάχιστοι συμμερίζονται, αλλά παρόλα αυτά γίνεται κεντρικό θέμα των δελτίων ειδήσεων και των ενημερωτικών εκπομπών επειδή στις ειδήσεις και στις ενημερωτικές εκπομπές δουλεύουν άνθρωποι που αγωνιούν για τις διακοπές τις δικές τους και των φίλων τους που είναι οι μόνες που θα επηρεαστούν. Είναι άλλη μια περίπτωση που η ενημερωτική ατζέντα είναι άσχετη με τις αγωνίες ή τα ενδιαφέροντα των περισσότερων και σας διαβεβαιώ ότι (για τους περισσότερους δημοσιογράφους) αυτό γίνεται χωρίς κανένα πονηρό κίνητρο.
Απλώς οι δημοσιογραφοι και ειδικότερα οι δημοσιογράφοι του πολιτικού ρεπορτάζ κάνουν πολύ παρέα με άλλους δημοσιογράφους και πολιτικούς. Συνεπώς η αντίληψη που έχουν για τον κόσμο και το τι είναι σημαντικό καθορίζεται από αυτή την εξαιρετικά περιορισμένη φούσκα στην οποία ζουν και εργάζονται. Με αποτέλεσμα να θεωρούν σημαντικά και καθοριστικά πράγματα για τα οποία κανείς άλλος εκτός από τους ίδιους και τους φίλους τους δεν έχει κανέναν λόγο να ενδιαφέρεται. Καλύτερο παράδειγμα για όλα αυτά είναι το βάρος που δίνεται σε κάθε ανασχηματισμό.
Αν αρχίσετε να βλέπετε τις εκτιμήσεις και τις αναλύσεις και τα ρεπορτάζ υπο αυτό το πρίσμα, αν αρχίστε να αναρωτιέστε «για ποιον έχει στ’ αλήθεια σημασία αυτό;», σύντομα θα διαπιστώσετε ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών ρεπορτάζ, αναλύσεων και εκτιμήσεων αφορούν πράγματα που σίγουρα δεν αφορούν εσάς. Και ταυτόχρονα θα διαπιστώσετε ότι τα πράγματα που σας αφορούν δεν έχουν την κάλυψη που θα έπρεπε.
Και αυτό, φίλες και φίλοι και οι υπόλοιποι, είναι...
ένα από τα μεγαλύτερα (και εξαιρετικά δύσκολο να λυθεί) προβλήματα της ενημέρωσης. Και μπράβο της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου