"Ασημάκη, έχεις δική σου εξωτερική
πολιτική;". Το είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου στον τότε υφυπουργό Εξωτερικών
του, όταν του τηλεφώνησε από τη Ρώμη – καθ' οδόν προς την Αθήνα – για
να του εξηγήσει ότι στην ευρωπαϊκή σύνοδο Κορυφής ψήφισε διαφορετικά
από την ανακοινωθείσα κυβερνητική πολιτική στο "Πολωνικό".
"Πάνο, έχεις δική σου ενεργειακή
πολιτική;". Θα μπορούσε να το πει ο Πρωθυπουργός ΑλεξηςΤσίπρας στον Πάνο
Σκουρλέτη.
Ο υπουργός του, όχι μόνο δεν ευθυγραμμίζεται με τις
κυβερνητικές και ευρωπαϊκές αποφάσεις στα ενεργειακά, αλλά διεκδικεί και
το δικαίωμα να κρατήσει τον εαυτό του στο υπουργείο –επικαλούμενος... ιδεολογική συνέπεια.
Ο Παπανδρέου έλυσε το θέμα αμέσως.
Προτού προσγειωθεί στην Αθήνα ο υφυπουργός Εξωτερικών Ασημάκης Φωτήλας
είχε χάσει τη θέση του.
Θα τη χάσει με τον ανασχηματισμό και ο
Σκουρλέτης, ή θα επικρατήσει η θεωρία ότι "ο Τσίπρας δεν μπορεί να
αγνοήσει τη φωνή της βάσης" που ανάδειξε τον συγκεκριμένο υπουργό ψηλά
στην κατάταξη για την Κεντρική Επιτροπή.
Ποιάς βάσης;
Ο Τσίπρας πήρε τον
Σεπτέμβριο του 2015 σχεδόν δυο εκατομμύρια ψήφους. Για το συνέδριο
ψήφισαν λιγότεροι από 25.000 άνθρωποι. Το συνέδριο είχε 2.300
εκπροσώπους τους. Και ο Σκουρλέτης με ένα σύστημα πολυσταυρίας απέσπασε
1.157 σταυρούς.
Σε κάθε περίπτωση Πρωθυπουργός που
σχηματίζει κυβέρνηση με βάση τους κομματικούς συσχετισμούς έχει
μετρημένες μέρες. Η υπουργοποίηση οποιουδήποτε αποτελεί αποκλειστικό
προνόμιο και απαιτείται μια και μόνη προϋπόθεση: η εμπιστοσύνη του προς
τον υπουργό.
Πως όμως ένας Πρωθυπουργός μπορεί να εμπιστεύεται κάποιον που δεν εμπιστεύεται την πολιτική της κυβέρνησής του;
Δεν είναι ο μόνος. Με ακόμη μεγαλύτερη ένταση ο Νίκος Φίλης δηλώνει –δεν θέλει απλώς: το διακηρύσσει– ότι επιθυμεί να παραμείνει υπουργός Παιδείας –γιατί
"έχει δρομολογήσει σημαντικό έργο"!
Δεν σέβονται βασικούς κανόνες της
πολικής, δεν σέβονται ούτε το θεσμικό ιμπέριουμ το Πρωθυπουργού;
Υπάρχει όμως αυτό το ιμπέριουμ;
Ο ανασχηματισμός θα δείξει. Ο Τσίπρας πάντως έχει –πικρή– εμπειρία από καταστάσεις με δυο κυβερνήσεις και δυο Πρωθυπουργούς.
Στο σχήμα που προέκυψε από τις εκλογές
του Ιανουαρίου του 2015 ο Παν. Λαφαζάνης είχε τους δικούς του υπουργούς,
τη δική του κυβέρνηση, και τη δική του πολιτική γραμμή –και δεν τα έκρυβε.
Κάθε φορά που δεν συμφωνούσε με τις
επίσημες κυβερνητικές αποφάσεις εφορμούσε στο μέγαρο Μαξίμου για να
συζητήσει τη συνδιαμόρφωσή της με τον Πρωθυπουργού.
Εκ παραλλήλου δική της κυβέρνηση είχε και η Ζωή Κωνσταντόπουλου και έκανε την δική της εσωτερική και εξωτερική πολιτική.
Υποτίθεται ότι αυτά τα καραγκιοζιλίκια
τέλειωσαν. Αυτό καλείται να αποδείξει ο Τσίπρας.
Στο κόμμα του μπορούν
να ισχύουν οι δικοί του κανόνες.
Στην κυβέρνηση όμως...
τα πράγματα
ορίζονται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Πρωθυπουργός υπό πίεση και
υπό κομματικό εκβιασμό δεν νοείται –όση επίδειξη ισχύος και αν κάνει. Γιατί την πολιτική ισχύει ο κανόνας της Μάργκαρετ Θάτσερ "Το να είσαι ισχυρός είναι όπως το να είσαι κυρία: αν πρέπει να το λες δεν είσαι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου