Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος
Η Γαλλία δεν είναι στα καλύτερά της. Η
κυρίαρχη θέση της στην Ε.Ε. αμφισβητείται και ασφυκτιά κάτω από τη
γερμανική ηγεμονία.
Η οικονομία της ασθμαίνει και οι επιχειρήσεις της,
ειδικά οι λεγόμενοι «εθνικοί πρωταθλητές», έχουν ολοένα πιο συχνά ανάγκη
τη στήριξη του κράτους.
Η κοινωνία της παραπαίει ανάμεσα στην
τρομοκρατική απειλή, τις ταξικές αντιθέσεις και την πολιτιστική παρακμή.
Η πολιτική της έχει πάθει βέρτιγκο και κυριαρχείται από αποτυχημένους
νυν και πρώην προέδρους, ασήμαντους πολιτικούς χωρίς όραμα και μια
Ακροδεξιά, η οποία αλιεύει υποστηρικτές και ψήφους σε όλα τα στρατόπεδα.
Σε
αυτό το φόντο, μπροστά στην απειλή μιας ανεξέλεγκτης πτώσης ή ακόμη και
κατάρρευσης, με οδηγό το ένστικτο της πολιτικής της επιβίωσης στις
διπλές (προεδρικές και βουλευτικές) εκλογές της ερχόμενης άνοιξης, η
κυβέρνηση των Σοσιαλιστών αποφάσισε να περάσει στην επίθεση, για να
σώσει οτιδήποτε αν σώζεται.
Επειδή όμως στο εσωτερικό κάθε χώρας, έστω
και μιας μεγάλης όπως είναι η Γαλλία, γνωρίζονται όλοι πολύ καλά μεταξύ
τους, η επίθεση είναι δύσκολο και επίφοβο να εκδηλωθεί εντός συνόρων,
μιας και εκεί θα υπάρχει ο κίνδυνος να μετατραπεί σε μπούμερανγκ κατά
των στρατηγών της. Γι' αυτό, επιλέγεται η γνωστή και δοκιμασμένη τακτική
του «τσαμπουκά» απέναντι σε όσους επιβουλεύονται και αμφισβητούν το
(ανύπαρκτο στην πράξη) γαλλικό μεγαλείο εκτός συνόρων.
Έτσι, ο
Φρανσουά Ολάντ φορά τη στολή του Ναπολέοντα και εφορμά κατά των εχθρών
της χώρας του.
Βάζει στο στόχαστρο τον Βλαντιμίρ Πούτιν και απειλεί να
τον καθίσει στο σκαμνί του Διεθνούς Δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου
στη Συρία. Τα «χώνει» στις ΗΠΑ επειδή αντιδρούν στα πρόστιμα κατά των
αμερικανικών ομίλων που φοροδιαφεύγουν, ενώ προχωρούν σε αντίποινα κατά
μεγάλων ευρωπαϊκών (και γαλλικών) επιχειρήσεων. Ακυρώνει την επίσκεψή
του στη Βαρσοβία, επειδή η πολωνική κυβέρνηση τόλμησε να μην αγοράσει
ελικόπτερα της Airbus και να προτιμήσει τα αμερικανικά. Πιέζει το
Λονδίνο να τελειώνει με την υπόθεση του Brexit και να σταματήσει να
παίζει με την Ε.Ε.
Στον πόλεμο έχει μπει δυναμικά και ο
πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς, ως σύγχρονος... ναύαρχος Βιλνέβ. Πριν από μία
εβδομάδα, για του λόγου το αληθές, αμφισβήτησε ευθέως το δημοσιονομικό
«δόγμα» του Βερολίνου για το έλλειμμα και το χρέος. Ζήτησε, επίσης, να
σταματήσει «η υποκρισία αναφορικά με την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε.»,
ξεκαθαρίζοντας ουσιαστικά ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ.
Με άρθρο του στην εφημερίδα Financial Times, κάλεσε τους
Ευρωπαίους να μη διστάζουν να επιδείξουν τον πατριωτισμό τους, τόσο για
την Ευρώπη όσο και για τη χώρα τους. Διεμήνυσε ότι «η εποχή της
αθωότητας έχει τελειώσει», όπως «έχει τελειώσει και η εποχή της
αφέλειας». «Δεν μπορούμε να φτιάξουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης
(...) Όμως, μπορούμε να οικοδομήσουμε μια κυρίαρχη Ευρώπη, μια
ομοσπονδία εθνικών κρατών, που θα είναι ισχυρή και δεν θα ντρέπεται για
τον εαυτό της», έγραψε ο Βαλς, προσπαθώντας να τραβήξει και το χαλί κάτω
από τα πόδια της Λεπέν.
Ολάντ και Βαλς ξεκίνησαν ήδη την επίθεση,
τραγουδώντας τη Μασσαλιώτιδα. «Στα όπλα πολίτες! Συγκροτήστε τα τάγματά
σας! Προελάστε, προελάστε!».
Μόνο που...
* Στα όπλα πολίτες!
Προελάστε, προελάστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου