ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΗ ΜΠΑΝΑΝΙΑ: Φέρτε πίσω τους σερβιτόρους

Του Άγη Βερούτη

twitter @Agissilaos agissilaos@gmail.com

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη χώρα σήμερα δεν είναι να μειωθούν οι συντάξεις. Θα μειωθούν.

Ούτε να παγιδευτούν για λίγους μήνες μέσα στα σύνορά μας κάποιοι μετανάστες. Θα παγιδευτούν.

Ούτε να πέσουν οι εισπράξεις του κράτους από την προ πολλού προσπέραση του φοροδοτικού γκρεμού. Θα πέσουν.

Ούτε καν να συνεχίσουν να κλείνουν όσες επιχειρήσεις αδυνατούν πλέον να επιζήσουν στο τοξικό περιβάλλον που ονομάζεται κατ’ευφημισμόν Ελληνική Οικονομία. Θα συνεχίσουν να κλείνουν.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι να συνεχίσουν να φεύγουν για ένα καλύτερο μέλλον στην ξενιτιά, τόσο οι δυναμικοί, ορεξάτοι και μορφωμένοι Έλληνες όσο και οι λιγοστές ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν επιζήσει ως τώρα.

Η μοναδική πραγματική πηγή δημιουργίας νέου πλούτου για τη χώρα, είναι το ανθρώπινο δυναμικό της και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δίνουν δουλειά στο 95% των Ελλήνων της παραγωγικής οικονομίας.

Χωρίς μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το 95% της παραγωγικής οικονομίας εξαφανίζεται. Το ίδιο συμβαίνει και για τις θέσεις εργασίας.

Η γείτονα Βουλγαρία σηκώνει φράχτη, μην τυχόν και περάσουν από τα δικά της σύνορα οι μεταναστευτικές ροές προς την βόρεια Ευρώπη, αλλά για τις Ελληνικές Επιχειρήσεις που επιθυμούν μετεγκατάσταση έχει απλώσει κόκκινα χαλιά, ειδικές διευκολυντικές διατάξεις και ευνοϊκούς συντελεστές για τα πρώτα τουλάχιστον χρόνια μετεγκατάστασής τους.

Η Βουλγαρία γνωρίζει ότι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις φέρνουν πλούτο, και ευημερία σε μια κοινωνία. Γι’αυτό και φροντίζει να τις προσελκύσει. 

Αν η Ελληνική Πολιτεία συνεχίσει την καταδιωκτική πολιτική της προς τις επιχειρήσεις, τότε δεν είναι μακριά η μέρα που θα λέμε "μισθοί Βουλγαρίας” και θα εννοούμε υψηλότερους από τους ελληνικούς μισθούς.

Χωρίς τα κρατικά έσοδα από τους φόρους της παραγωγικής οικονομίας δεν υπάρχει η δυνατότητα να πληρωθούν ούτε μισθοί στο δημόσιο, ούτε συντάξεις, ούτε ιδιωτικές επιχειρήσεις που προμηθεύουν το δημόσιο.

Πολλές φορές έχουμε πει πως οι φόροι των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων και των προμηθευτών του δημοσίου, είναι απλά έκπτωση στις αμοιβές τους. 

Αν προσληφθεί στο δημόσιο κάποιος με 100% κρατήσεις και μισθό 1 δις ευρώ, και ξεκινάει το δημόσιο ταμείο με 0,00 ευρώ, και του πληρώσει το μισθό του ενός δις και του κρατάει το σύνολο στο ταμείο, τότε πάλι 0,00 ευρώ θα έχει το ταμείο στο τέλος της μέρας για να πληρώσει τις λοιπές υποχρεώσεις του. Δηλαδή τίποτα.

Προφανώς το παραπάνω δεν το έχουμε πει αρκετές φορές για να το καταλάβει ο πολύς κόσμος.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση που εισέπραξαν οι μικρομεσαίοι πρώην ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν για την αθέτηση των υποσχέσεων που τους είχε δώσει.

Πράματα απλά στην υλοποίηση και απολύτως απαραίτητα για να επιζήσει η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα στη χώρα. Όλα  αθετημένα. Όλα.

Ο κρατικός εγκληματικός οργανισμός αυτασφάλισης που είναι γνωστός με την δυσπρόφερτη ονομασία ΟΑΕΕ συνεχίσει να είναι η μάστιγα της επιχειρηματικότητας.

Οι οφειλές που εικάζει πως του χρωστούν οι με το ζόρι ασφαλισμένοι του παραμένουν άλυτες.

Το μόνο που έκανε είναι να αφαιρέσει το ποινικό για ποσά κάτω των 50.000 ευρώ, που βασίζεται σε νόμο της Χούντας που ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να διατηρήσει για οφειλές 50.001 ευρώ!

Νόμος της Χούντας του ‘67.

Αυτό όμως είναι δώρο άδωρο, καθώς η οφειλή ενός αυτασφάλιστου ασφαλισμένου δεν είναι προς το κράτος, αλλά προς τον εαυτό του. Αποδεικνύεται δε από το γεγονός ότι αν η "οφειλή” δεν πληρωθεί, τότε ο ΟΑΕΕ δεν δίνει σύνταξη στον "οφειλέτη”.

Με άλλα λόγια τον εμποδίζει να εργαστεί αν δεν λάβει λύτρα. Αν ο μικρομεσαίος δεν πληρώσει τα λύτρα, τού παίρνει το σπίτι, τού παγώνει και τού κατάσχει τους λογαριασμούς, τον κυνηγάει με ποινικές διώξεις, αλλά τελικά δεν έχει καμία πρόθεση να του δώσει σύνταξη.

Μάλιστα, ο ΟΑΕΕ κάνει και τη γνωστή απάτη να χρεώνει στις "οφειλές” και το ποσόν της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης που ο ίδιος αρνείται σε όποιον του χρωστάει.

Δηλαδή, και του παίρνει το σπίτι, και του υπολογίζει οφειλές παράνομες και καταχρηστικές, και τον βάζει φυλακή, και στο τέλος δεν του δίνει σύνταξη.

Αυτό το γελοίο πρόβλημα που λύνεται με "Ένα νόμο και Ένα άρθρο”, μετά από 1,5 χρόνο εξουσίας, η κυβέρνηση το αφήνει επίτηδες άλυτο, ενώ και την ρύθμιση "των 100 δόσεων” που ψήφισε κάποια στιγμή για να πάρουν ανάσα οι μικρομεσαίοι, την πήρε πίσω δήθεν με απαίτηση της τρόικας.

Στην ουσία οι νεοκομμουνιστές (κατά δήλωσή τους μπροστά στις κάμερες) φροντίζουν... 

να αποδεκατίσουν την Ελληνική παραγωγική οικονομία, προκειμένου να δημιουργήσουν μια αποκλειστικά κρατική οικονομία.

Μόνο που χωρίς να κόβεις νόμισμα, τέτοια οικονομία δεν φτιάχνεται. Άρα η στρατηγική αυτή πάει χέρι χέρι με την επιστροφή στη δραχμή. Μια δραχμή όμως που χωρίς την παραγωγή πλούτου από πίσω της, όπως είχαμε στη δεκαετία του ‘90, θα έχει μικρότερη αξία από το χαρτί που θα τυπώνεται. Όπως στην Αργεντινή και την Βενεζουέλα ένα πράγμα.

Μην ελπίζετε και πολλά, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν λάθος.

Λένε συνεχώς δικαιολογίες και ψέμματα για να καλύψουν την αδυναμία αντίληψης βασικών οικονομικών μεγεθών από τα επιτελεία τους.

Ίσως τελικά, όποιος έχει δουλέψει σερβιτόρος να είναι σε καλύτερη θέση να αντιληφθεί τι σημαίνει τζίρος, τι σημαίνει κόστος, και πως η διαφορά αυτών είναι το κέρδος, από το οποίο πληρώνονται οι φόροι και ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας.

Τουλάχιστον ως τώρα ο -κατά δήλωσή του κομμουνιστής- δικηγόρος που παριστάνει τον υπουργό Εργασίας, δεν δείχνει να αντιλαμβάνεται ότι αν πάρεις από τον ελεύθερο επαγγελματία το 80% του εισοδήματός του ή το 76% μετά την "διόρθωση”, τελικά δεν έχει νόημα να πασχίζει, να ξενυχτάει, να δουλεύει καν.

Και αν ο μικρομεσαίος αποφασίσει να το κλείσει, ή να πάει σε άλλη χώρα που τον περιμένει με απλωμένα χαλιά, δεν θα χάσεις μόνο τους φόρους που σού έδινε, αλλά και τις θέσεις εργασίας που αυτός συντηρούσε, τις εισφορές των υπαλλήλων που τώρα θα μείνουν άνεργοι, τους φόρους εισοδήματός τους, και κυρίως τους έμμεσους φόρους που πληρώνουν όλοι για ΦΠΑ, φόρους κατανάλωσης και κάθε είδους χαράτσια.

Ο διωγμός της μικρομεσαίας τάξης δεν θα έχει ολέθρια αποτελέσματα όμως μόνο για τους ίδιους και τους υπαλλήλους τους, αλλά και για το κράτος τελικά.

Φέρτε πίσω τους συμβούλους-σερβιτόρους!

Τελικά μάλλον καλύτερα ξέρουν εκείνοι από τους δικηγόρους, τους ακαδημαϊκούς και τα κάθε λογής νεοκομμουνιστικά κομματόσκυλα.

Αμάν πιά!