Του Φ. Συρίγου
Κατά τον Παύλο Γερουλάνο, «Μεγάλο Αυλάρχη» της... σοσιαλιστικής κυβέρνησης Γ. Α. Παπανδρέου, το ληστρικό για τον καταναλωτή «Πάμε Στοίχημα» αποτελεί μια απολαυστική διασκέδαση για την... ακμάζουσα ελληνική νεολαία!
Οσο για το φαινόμενο του τζόγου, στο σύνολό του, προκαλεί την ανάπτυξη δημιουργικών δράσεων που τουλάχιστον ο... Πρίγκηψ Παύλος ποτέ δεν είχε φαντασθεί. «Παράδειγμα -είπε- το Λας Βέγκας, που δεν είναι σήμερα αυτό που ήταν κάποτε, καθώς ολόκληρες πόλεις οι οποίες πριν 10 χρόνια ήταν κέντρα διαφθοράς και πορνείας, έχουν μετατραπεί σε κέντρα ψυχαγωγίας για όλες τις τάξεις, για όλα τα εισοδήματα και για όλες τις ηλικίες»!
Οπως αντιλαμβάνεται κανείς, ο, και υπουργός Πολιτισμού, Π. Γερουλάνος δεν κάνει άλλο τίποτε με όλα αυτά από το να προετοιμάζει το έδαφος για την εισβολή ενός νέου κύματος τζόγου στη θλιβερή ελληνική πραγματικότητα, με αντικειμενικό σκοπό τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και την αντιμετώπιση της ανίας και της πλήξης...
Σ' αυτό το κοσμογονικό πλαίσιο, θα αδειοδοτηθούν τα άλλοτε επικηρυγμένα «φρουτάκια», θα ανοίξει η αγορά του «Πάμε Στοίχημα» με την είσοδο 5-6 εταιρειών στο Διαδίκτυο, ενώ ένα ακόμα καζίνο θα εγκατασταθεί στον προνομιακό χώρο του παλαιού αεροδρομίου, όπου συμφωνήθηκε να αναλάβουν δράση επενδυτές από το Κατάρ.
Η σημαντικότερη καινοτομία, πάντως, φαίνεται να είναι η μερική άρση του μονοπωλίου του ΟΠΑΠ, όχι όπως θα περίμενε, ίσως, κανείς, υπέρ του καταναλωτή, αλλά υπέρ της αύξησης των εσόδων του κράτους. Και αυτό προκύπτει από την επιμονή της κυβέρνησης τα διανεμόμενα κέρδη από το «Πάμε Στοίχημα» να μην υπερβαίνουν το 60% του τζίρου. Ετσι ώστε να παραμείνει ανταγωνιστικός αλλά και αποδοτικός ο ΟΠΑΠ, ο οποίος εφαρμόζει... ευλαβικά το 60%-40% εδώ και κάποια χρόνια.
Εχει σκεφθεί όμως κανείς τι σημαίνει για τον αφελή ή και παθιασμένο παίκτη του Στοιχήματος αυτή η γκανιότα της τάξεως του 40%, η οποία έχει εκτινάξει σε δυσθεώρητα ύψη τα κέρδη του ΟΠΑΠ;
Λοιπόν, επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, ο συσχετισμός 60%-40% σημαίνει ότι κάθε κατοστάρικο που χτυπιέται στις μηχανές του Στοιχήματος, για τον καταναλωτή μετατρέπεται αμέσως σε 60 ευρώ. Δηλαδή, ο παίκτης με το που παίζει 100 ευρώ χάνει τα 40! Και φυσικά έπεται συνέχεια...
Η οποία συνέχεια ολοκληρώνει το θάνατο του τζογαδόρου, μιας και αυτός 9 1/2 φορές στις 10 είναι υποχρεωμένος να στοιχηματίσει τουλάχιστον σε μία τριάδα αγώνων, γεγονός που εξανεμίζει τις πιθανότητές του για σωστή πρόβλεψη και κέρδος.
Εχει υπολογίσει κανείς, με τρία σημεία (1-Χ-2) ως ενδεχόμενα σε κάθε αγώνα, ποια είναι η πιθανότητα επιτυχίας του παίκτη που ποντάρει σε τριάδα αγώνων; Είναι λοιπόν μόνο μία στις είκοσι επτά, δηλαδή πραγματική καρμανιόλα, τη διατήρηση της οποίας επιβάλλει η κυβέρνηση και στις εταιρείες που θα πάρουν άδειες, έτσι ώστε να μην πάθει ζημιά ο ΟΠΑΠ. Η οποία ζημιά θα έχει άμεσο αντίκτυπο στα δικά της έσοδα.
Αυτές είναι λοιπόν οι συνθήκες που κατά τον Π. Γερουλάνο το «Πάμε Στοίχημα» αποτελεί μια απολαυστική διασκέδαση για τους νέους. Οι οποίοι, πού στο διάβολο βρίσκουν, αλήθεια, τα λεφτά για να ταΐσουν ένα αχόρταγο θηρίο σαν τον ΟΠΑΠ; Απ' ό,τι ξέρω, οι μισθοί τους είναι στα 600-700 ευρώ, οι θέσεις εργασίας δυσεύρετες, και για τους άνεργους το χαρτζιλίκι από το σπίτι μικρότερο από ποτέ.
Πώς, λοιπόν, χάνουν στο Στοίχημα λεφτά που δεν τους περισσεύουν και το διασκεδάζουν κι από πάνω; Γι' αυτό παρακαλώ τον κ. Γερουλάνο, αν ξέρει κάτι περισσότερο να μας το πει, για να ευθυμήσουμε κι εμείς, μαζί με τη θαυματουργή νεολαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου