ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Σύντροφοι… αποφασίστε: με τον Στάλιν ή με τον Μακρόν;

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Στο Μαξίμου έχουν χάσει τη ρότα εδώ και πολύ καιρό. Η βασική αιτία είναι πως έχουν επιλέξει να πολιτικολογούν αντί να κυβερνούν. Πλέον ίσως έχει μικρή σημασία να ασχολείται κανείς με το εξευτελιστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ και καταστροφικό για τη χώρα πρώτο εξάμηνο του 2015. Ολοι οι πολίτες ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν έχουν πια επίγνωση για το μέγεθος της εξαπάτησης.

Η ΑΣΤΕΙΟΤΗΤΑ και συγχρόνως η κατάντια του Μαξίμου και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ βαίνουν ανάλογες με τις ημέρες που βρίσκονται στην εξουσία. Την Τετάρτη υποστηρίζουν με πάθος κάτι που απέρριπταν την Τρίτη, τη Δευτέρα αποθέωναν κάτι άλλο το οποίο είχαν καταγγείλει την Κυριακή και κάπως έτσι περνούν οι ημέρες. Και ας αφήσουμε στην άκρη τις γραφικότητες τύπου Πολάκη και Αυλωνίτου. Οσο κι αν ο ένας χυδαιολογεί, όσο κι αν η άλλη ισχυρίζεται πως «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκοψε συντάξεις», την επώδυνη πραγματικότητα δεν μπορούν να τη μεταλλάξουν.

ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ πλάκες δημιουργούνται από την κεντρική γραμμή της Κουμουνδούρου. Από τη μια πλευρά προσπαθούν να αντιτάξουν την αριστεροσύνη του παρελθόντος για να λειάνουν το μνημονιακό τους παρόν και τη συμμαχία με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. Από την άλλη επιχειρούν να πείσουν ότι είναι το νέο ΠΑΣΟΚ και πως μεταμορφώνονται σε κόμμα της ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς.

ΕΠΕΙΔΗ, όμως, όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν συγχρόνως ιδιαίτερα αν δεν ξεκολλήσουν από τις ιδεοληψίες τους, ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά απίστευτες μπαρουφολογίες. Αυτές τις ημέρες έχουν περάσει από την ηρωοποίηση του Μαδούρο στην αγιοποίηση του Στάλιν. Και βέβαια δεν αξίζει κανείς να ασχολείται με την αυτογελοιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, που παραλληλίζει τη Ν.Δ. με τον… Χίτλερ! Την ίδια ώρα συνεχίζουν να ανακαλύπτουν από μηχανής θεούς που θα σώσουν την Ελλάδα: αφού δεν τα κατάφεραν οι Πούτιν, Ολάντ, Ρέντσι, Ομπάμα και Σουλτς τώρα «επενδύουν» στον Μακρόν!

ΘΑ ΗΤΑΝ καλό να εξηγήσουν στην κοινωνία...

 αν μπορούν να είναι συγχρόνως «συνοδοιπόροι» και με τον Στάλιν και με τον Μακρόν. Αν πιστεύουν πραγματικά και όχι απλά για επικοινωνιακούς λόγους στον κομμουνισμό. Και αν έχουν υπόψη τους τις μεταρρυθμίσεις που προωθεί ο Γάλλος πρόεδρος. Γιατί τα μέτρα που θα νομοθετήσει σε εργασιακά και δημόσιο ο Μακρόν είναι πολύ πιο σκληρά και… νεοφιλελεύθερα από όσα ζητάει το ΔΝΤ για την Ελλάδα.

ΑΣ σταματήσουν επιτέλους τα προπαγανδιστικά παραμύθια, γιατί ακόμα και ο Πινόκιο γελάει με τα ψέματά τους. Ας προσγειωθούν στην πραγματικότητα.  

Δυο δρόμους έχει η διακυβέρνησή τους: ή με τον Στάλιν θα είναι ή με τον Μακρόν.  

Ας επιλέξουν και μετά ας αντιπαρατεθούν με όσους τους ασκούν κριτική. Αλλά η συζήτηση θα πρέπει να αφορά στο ρεαλιστικό μέλλον της Ελλάδας και όχι στο γεμάτο ονειρώξεις παρελθόν της Σοβιετικής Ενωσης. 

Να το πούμε και πιο απλά: όποιος δεν θέλει να ζυμώσει… μεταρρυθμίσεις σαράντα ημέρες κοσκινίζει… πολιτικολογίες.