ΣΥΡΙΖΟΤΣΑΡΛΑΤΑΝΑΔΙΚΟ: Η θολή εικόνα του θεαθήναι

Του ΚΩΣΤΑ ΛΕΟΝΤΑΡΙΔΗ


Η παρουσία μας είτε σε χαρμόσυνα γεγονότα (γάμοι, βαπτίσεις) είτε σε κατά τεκμήριο θλιβερά (κηδείες) συχνά ποδηγετείται όχι από τα ειλικρινή αισθήματά μας αλλά από έναν κοινωνικό αυτοματισμό. 


Μπορεί να μας αφήνουν αδιάφορους, ασυγκίνητους η τελετή ή το μυστήριο και οι πρωταγωνιστές τους, ωστόσο είναι το «πρέπει» που μας κινεί να είμαστε εκεί, αυτό που λέμε υποχρέωση, ακόμη και από φόβο ή ανασφάλεια, με αιτούμενο να μας δουν οι άλλοι· άλλωστε, πολλοί από τους παρευρισκομένους για να περάσει η ώρα προβαίνουν, σχολιάζοντας αναλόγως, σε καταμέτρηση απόντων και παρόντων.  


Σε πιο ισχυρές δόσεις το θεαθήναι με τη βοήθεια της σκηνοθεσίας, άλλοτε μέσω τηλεοπτικής εικόνας άλλοτε μέσω στημένων φωτογραφιών, φιλοτεχνεί δημόσια πρόσωπα.  


Μιλώντας με ύφος στοχαστικό, πατρικό κι αποφασιστικό, έχοντας φόντο βιβλία, εικόνες –καλού κακού– πολλών αγίων και οικογενειακές φωτογραφίες, ο εκάστοτε αυτοσηματοδοτείται στο κοινό ως κατ’ εξοχήν χρηστός, άξιος εμπιστοσύνης, σκευοφύλαξ λαϊκών θεσφάτων. Η εξάρτυση μπορεί να είναι και κάτι πολύ απλό. Ενα όμορφο κάδρο πίσω από την πλάτη κι ένα αξιόπιστο στυλό στο χέρι. Ο «επώνυμος» δίνοντας συνέντευξη –πάντα εκ βαθέων– συλλαμβάνεται από τον αδιάκριτο φωτογραφικό φακό με φάκελο ανοικτό, έτοιμος, εργασιομανής μα εμφανισιακά αψεγάδιαστος, να υπογράψει κάτι αυτονοήτως πολύ σημαντικό για το μέλλον του τόπου.

Η εξάρτυση στην υπηρεσία του πολιτικού θεαθήναι μπορεί να περιλαμβάνει –μάλιστα εκτός ημερών Απόκρεω– στολή εκστρατείας ή ένα σεμνό και ταπεινό στρατιωτικό τζάκετ.  Εισαγόμενη πρακτική που έχουμε δει να υιοθετείται από νυν ετοιμοπόλεμο υπουργό σε ασκήσεις ενόπλων δυνάμεων και από πρώην πρωθυπουργό εν μέσω πύρινης συμφοράς. 


 Φλερτάροντας με το γκροτέσκο, ο ενδυματολογικός χαμαιλεοντισμός αλιεύει κερδώες εντυπώσεις από την αβυθομέτρητη δεξαμενή των καλοπροαίρετων που πείθονται για την επιχειρησιακή ευελιξία των χρηστών του βεστιαρίου. 


Ο νυν πρωθυπουργός...

 εμφανίσθηκε ευφυώς σαν νονός μετά τα βαφτίσια με λευκό πουκάμισο και ανοιχτόχρωμο παντελόνι, σταγόνα γάλακτος μες τα καμένα, και ξεναγούμενος από αέρος διαπίστωσε το «περιορισμένο» εύρος του κακού σε σχέση με παλαιότερες καταστροφές. Κι όλοι οι λάλοι κρύβονται πίσω από τους πυροσβέστες με μύδρους κατά των συντονιστών που πότε ανήκουν «σ’ αυτούς» πότε «στους άλλους». Η αναζωπύρωση της υπερκομματικής ασυνεννοησίας και εδώ παραμένει άσβεστη δεκαετίες.  


Η συνέχεια στη μικρή οθόνη.