Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Ρωτούν πολλοί «καλά, οι ξένοι τι λένε για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα;».
Η
απόλυτα ειλικρινής απάντηση; Δεν τους ενδιαφέρει και πολύ. Οσοι
ασχολούνται με τα ελληνικά πράγματα υποφέρουν από το σύνδρομο της
«ελληνικής κόπωσης», που προκαλείται από την προσπάθεια που απαιτείται
για να αποκωδικοποιούν μισές αλήθειες, να ανακαλύπτουν τι πραγματικά
«παίζει» στο παρασκήνιο και να υπομένουν την υλοποίηση των αυτονοήτων.
Αν σε αυτά προσθέσετε και την προσπάθεια κατανόησης της τοπικής
παράνοιας, αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι εύκολη υπόθεση. Ακόμη και εμείς
που ζούμε σε αυτόν τον περίπλοκο τόπο δυσκολευόμαστε πολλές φορές να
ερμηνεύσουμε τις ιδιαιτερότητές τους.
Οι εταίροι μας, σίγουρα, δεν θέλουν να δώσουν άλλα λεφτά στην Ελλάδα. Γι’ αυτό θα ήθελαν να βγούμε κάπως στις αγορές μέσα στο 2017. Οι προϋποθέσεις δεν υπάρχουν όμως ακόμη, γιατί η έξοδος στις αγορές απαιτεί ένα μεταρρυθμιστικό - επενδυτικό σοκ και καθαρό πολιτικό ορίζοντα. Το πρώτο δεν το είχαμε ποτέ, το δεύτερο αρχίζει να μην είναι εντελώς προβλέψιμο.
Πάντως, οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν κι άλλο γύρο ελληνικού δράματος. Εχουν
πολλά στο ραντάρ τους και δεν αντέχουν να διαχειρισθούν άλλη μία κρίση.
Δείχνουν, λοιπόν, υπομονή, κλείνουν τα μάτια σε πολλά και περιμένουν.
Μέχρι πού θα φθάσει αυτή η ανοχή, είναι δύσκολο να το πει κανείς. Εχουν
μεσολαβήσει ορισμένα «επεισόδια», που έχουν προκαλέσει δυσπιστία και
ενίοτε οργή.
Ακόμη και οι πλέον καλοπροαίρετοι αντιλαμβάνονται ότι το αφήγημα της
σύγκρουσης με την ολιγαρχία χωλαίνει λόγω της μανιώδους προσπάθειας
δημιουργίας νέας, πιο ελεγχόμενης διαπλοκής. Από την άλλη εδραιώνονται,
δυστυχώς, οι φωνές που λένε «εντάξει, έτσι είναι αυτοί εκεί κάτω, τι
ασχολείστε...».
Ακόμη και στο προσφυγικό, η ανικανότητά μας να διαχειρισθούμε τα
στοιχειώδη έγινε μπούμερανγκ. Οσοι «μετράνε» στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες
θεωρούν ότι η λύση είναι να σφραγισθούν τα σύνορα της Ελλάδας προς
Βορρά και ό,τι γίνει. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Ετσι μας βλέπουν οι έξω. Και το πιθανότερο είναι...
Με άλλα λόγια, θα μας αφήσουν στο κρεβάτι της Εντατικής, με τα σωληνάκια μας και την ψευδαίσθηση ότι θα γίνουμε σύντομα καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου