ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΙ - ΣΥΡΙΖΙΣΤΑΝ: Η μούντζα και η μη χειραψία στον εθνικό μας τσαρλατάνο

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Toυ ΑΝΤΩΝΗ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ

Τo 1968 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού, οι Αμερικανοί 200άρηδες Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος, επάνω στο βάθρο, στην ανάκρουση του ύμνου των ΗΠΑ φόρεσαν ένα μαύρο γάντι, ύψωσαν το χέρι σε γροθιά και έσκυψαν το κεφάλι. Ηταν ο χαιρετισμός των Μαύρων Πανθήρων και μία κίνηση που είχαν προσχεδιάσει για να διαμαρτυρηθούν για την στάση της κυβέρνησης απέναντι στους Αφροαμερικάνους.

Την ιστορία των Σμιθ και Κάρλος, όπως και λιγότερο γνωστές ιστορίες διαμαρτυρίας απέναντι σε σύμβολα ή πρόσωπα που συμβολίζουν θεσμούς, την θυμήθηκα από την άρνηση του μαθητή στο σχολείο του Αγίου Δημητρίου στην Αστόρια να δώσει το χέρι στον Αλέξη Τσίπρα. 

Με την αναφορά στο όνομα του Πρωθυπουργού και όχι την ιδιότητα να είναι εσκεμμένη. Είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στην άρνηση της χειραψίας στην Αστόρια και την μούντζα στους επισήμους πριν πέντε χρόνια στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Λάρισα.

Το μούντζωμα του μαθητή στην εξέδρα είναι γενική χειρονομία. Προφανώς ο μαθητής δεν είχε πρόθεση να προσβάλλει συγκεκριμένους στρατηγούς ή επισήμους αλλά να απαξιώσει το σύστημα και τον πολιτικό του κόσμο. Ο μαθητής στην Αστόρια αποδοκιμάζει τον Τσίπρα και την πολιτική του και όχι το αξίωμα. Εκτός αν βγει αντιεξουσιαστής, που από φάτσα και μάσημα τσίχλας δεν τον κόβω για έτσι. Κάτι που φαίνεται και από το πώς κρεμάει τον Τσίπρα στην χειραψία. Εχει τα χέρια σταυρωμένα μπροστά του. Κάνει ότι τα ξεσταυρώνει για να προτείνει το δεξί για χειραψία και όταν ο Τσίπρας χαρούμενα απλώνει το δικό του τα ξανασταυρώνει και γυρνάει στο πλάι. Μια παραλλαγή της χειρονομίας που θυμάμαι παιδί στον Πειραιά όταν έκανες ότι απλώνεις το χέρι και με το που το άπλωνε ο άλλος το σήκωνες και έστρωνες τα μαλλιά.

 

Αντίθετα ο άλλος της Λάρισας δεν το κάνει αλανιάρικα, αλλά με βλέμμα του λαϊκού αγωνιστή, κοιτάζοντας μπροστά τον σοσιαλισμό που έρχεται. Αποδοκιμάζει την πολιτική, στρατιωτική, δημοτική ή κάθε εξουσία, που του έχει στερήσει τα πάντα. Από το μέλλον μέχρι το τηλεκοντρόλ. Τον βάζεις να πάρει την πόζα σε ένα γλύπτη, βρίσκεις και μία να κάνει την ίδια πόζα σαν μουντζώτρια και έχεις το πιο αντιπροσωπευτικό γλυπτό της Ελλάδας των αγανακτισμένων.

Κι ένα κουίζ: 

 Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού οι Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος είχαν τερματίσει 1ος και 3ος στα 200 μέτρα. Ποιος είχε τερματίσει δεύτερος;

[Για την απάντηση –on your own risk – γυρίστε ανάποδα την οθόνη]