Δημοδιδασκάλου, συγγραφέα
Βίοι παράλληλοι:
Νίκος Φίλης: «Το υπουργείο είναι προσηλωμένο στις αξίες της ανεξιθρησκείας, της ανοιχτής δημοκρατικής παιδείας…Η εκκλησία έχει συμβάλλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας»
Κώστας Σημίτης: «Η πολιτική μας είναι να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο
και με κάθε μέσο την αδιαφορία απέναντι σε εξελίξεις με ιδεολογικό
προσανατολισμό, μια χωρίς απήχηση ελληνική χριστιανική παράδοση. Να
εμποδίσουμε και ν’ αποτρέψουμε με κάθε κόστος την προσήλωση στην ιδέα
του Έθνους και στην χριστιανική παράδοση, που αποδυναμώνει και εγκυμωνεί
κινδύνους σε μια σύγχρονη παρουσία, που πρέπει να έχει η Ελλάδα».[1]
Άραγε ο Άρης Βελουχιώτης και ο Μανώλης Γλέζος και όλοι οι αγωνιστές
της Εθνικής Αντίστασης είναι θρησκόληπτοι κρυπτοεθνικιστές, όταν
εξυμνούν την προσφορά του κλήρου στον εθνικοαπελευθωρικό αγώνα κατά την
διάρκεια της κατοχής ή μήπως δεν ήξεραν την συνεργασία μιας μερίδας του
ανώτατου κλήρου, αλλά και μιας μικρής μερίδας του κατώτερου, με το
σύστημα, το οποιοδήποτε σύστημα;
Μήπως αυτό συμβαίνει στην εκκλησία και
όχι σε άλλα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού;
Είναι ένα ερώτημα που
απευθύνεται όχι στον κ. Νίκο Φίλη, αλλά στην κυβέρνηση, η οποία δεν
τολμά ανοιχτά να ομολογήσει ότι στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της
Νέας Τάξης, στην οποία είναι ενταγμένη και της πολυπολιτισμικής
κοινωνίας την οποία επαγγέλλεται, το έθνος με την ελληνοχριστιανική του
παράδοση δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Εξ’ ου και το μένος της εναντίον της
εκκλησίας και όχι μόνο, που αποτελεί, είτε το θέλουμε είτε όχι, ένα
βασικό πυλώνα της συνοχής και επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας, τον
οποίο ήθελε με τον αναχρονισμό του να καταστρέψει ο Κώστας Σημίτης κατ’
εντολής πέραν του Ατλαντικού.
Παραμένει άραγε η ίδια εντολή και σήμερα;
Φίλης: «Η εκκλησία έχει συμβάλλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας»
Ευθύνες στην εκκλησία για τη στάση της την περίοδο της κατοχής και
της χούντας επέρριψε ο Υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης, σε τηλεοπτική
εκπομπή.
Ο κ. Νίκος Φίλης με το περίφημο «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς
προσπαθεί να κατατροπώσει την εκκλησία και να ενοχοποιήσει όσους ασκούν
κριτική στην ανιστόρητη στάση της, τι στιγμή που αυτό το ηθικό
πλεονέκτημα της αριστεράς έχει χαθεί οριστικά μετά την φαουστική
συναλλαγή που έλαβε χώρα, κατά την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από
το ΠΑΣΟΚ, στο διάστημα της οποίας η αριστερά πούλησε την ψυχή της, όταν ο
Ανδρέας Παπανδρέου την ενσωμάτωσε και την ενέταξε στο αστικό
καπιταλιστικό σύστημα, όπου αλλοτριώθηκε, εκτός από ελάχιστες
εξαιρέσεις. Τα σημερινά αρνητικά συμπτώματα είναι αποτελέσματα αυτής της
ενσωμάτωσης στο παγκοσμιοποιημένο σύστημα της Νέας Τάξης, που ξεκίνησε
με τον Ανδρέα Παπανδρέου, ήδη από τις αρχές του 1981. Δεν είναι κάτι νέο
που εμφανίστηκε ξαφνικά τώρα που είναι κυβέρνηση «η πρώτη και δεύτερη
φορά αριστερά» και κατά την άποψή μου «τελευταία αριστερά», εξαιτίας της
δικής της πολιτικής και μόνο.
Πλέον είναι υποκριτής και με καιροσκοπικές επιδιώξεις όποιος
επικαλείται σήμερα το ηθικό της πλεονέκτημα που η αριστερά το έκανε
κουρέλι στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης, την οποία
υπηρετεί. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Η κυβέρνηση ακολουθεί το
παράδειγμα που χάραξε ο Κώστας Σημίτης με τον Γιώργο Παπανδρέου, όπως
δείχνουν οι «αποχρώσες ενδείξεις». Εξάλλου πάμπολλα στελέχη σε ηγετικές
θέσεις είναι τα πρώην λαμόγια του ΠΑΣΟΚ.
Όμως οι ιδεοληψίες συνεχίζουν το έργο τους για την παραπλάνηση του
ελληνικού λαού από την σκληρή, όπως ανέφερα αλλά και τραγική αυτή
αλήθεια, για τον ελληνικό λαό αλήθεια και κυρίως για τα φτωχά λαϊκά
στρώματα, που υφίστανται το βάρος της κρίσης, για την οποία δεν είναι
αμέτοχη η αριστερά, της οποίας η πολιτεία μας ενδιαφέρει στην
συγκεκριμένη περίπτωση.
Ο Νίκος Φίλης κατηγορεί την εκκλησία για ηθική έκπτωση. Όμως ας δούμε
τι λέει ένας άλλος εκπρόσωπος της Αριστεράς για την στάση της εκκλησίας
κατά την κατοχή. Πρόκειται για τον Μανώλη Γλέζο, του οποίου η κατάθεση
στο μνημειακό βιβλίο του με τίτλο: Εθνική Αντίσταση 1940 1945, μιλάει για την προσφορά της εκκλησίας στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.[2]
Ξεκινάει στην αρχή με τον διθύραμβο για το έθνος, το οποίο οι
αναθεωρητικοί της αριστεράς, με μια λέξη οι εθνομηδενιστές, όπως
λέγονται, μιλούν για την ασυνέχεια του ελληνικού έθνους και την γένεσή
του ως κράτος μετά την γαλλική επανάσταση.
Λέει σχετικά στην σ. 33: «Αντικειμενικά κανένα έθνος δεν
γεννιέται σήμερα. Υπάρχει από πολύ καιρό πριν. Η διαδρομή του στον
χρόνο, η ιστορία του, αποτελεί το πιο σημαντικό στοιχείο της ύπαρξής
του. Έθνη χωρίς ιστορία είναι ανύπαρκτα. Αλλά η εθνική ιστορία, η
συλλογική μνήμη ενός έθνους, παρά τις αλληλεπιδράσεις, είναι ξεχωριστή
για κάθε εθνική ολότητα».
Καταγράφοντας την παλλαϊκή συμμετοχή του ελληνικού λαού στην
αντίσταση, αναφέρεται και στην προσφορά του κλήρου, για την οποία γράφει
ότι «η συμμετοχή του κλήρου υπήρξε ολόπλευρη, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις. Πρωτοπόρος υπήρξεν ο μητροπολίτης Χρύσανθος“.[3]
Τον ίδιο ύμνο πλέκει και ο Άρης Βελουχιώτης για τον κλήρο στην περίφημη ιστορική ομιλία του στην Λαμία, την 22α Οκτωβρίου του 1944, απόσπασμα για τον κλήρο της οποίας δημοσιοποίησα σε άλλο κείμενο.
Στην συνέχεια αναφέρει ο Μανώλης Γλέζος ότι « ο κλήρος στάθηκε
στο πλευρό του λαού με κάθε τρόπο. Τον βοήθησε στον αγώνα της επιβίωσής
του, με συσσίτια. Τον συνέδραμε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή.
Στάθηκε στο πλευρό των φυλακισμένων, των μελλοθανάτων, και σε μερικές
περιπτώσεις απέτρεψε και εκτελέσεις πατριωτών».[4]
Στην συνέχεια ο Μανώλης Γλέζος αναφέρει μια σειρά ιεραρχών όλων των
βαθμίδων, οι οποίοι στάθηκαν δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό. Είναι πάρα
πολλά τα ενδεικτικά ονόματα που αναφέρει απ’ όλη την Ελλάδα, που ο
ενδιαφερόμενος μπορεί να τα αναζητήσει στο βιβλίο του. Πρώτος και
καλύτερος ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ο πρώτος αντιστασιακός της Ελλάδας.
Ακολουθούν ονόματα μητροπολιτών : Ο Κερκύρας Αλέξανδρος, ο Κοζάνης
Ιωακείμ, ο Ηλειας Αντώνιος, ο Παραμυθιάς Δωρόθεος, ο Σάμου και Ικαρίας
Ειρηναίος, ο Χίου Ιωακείμ, ο Μηθύμνης Λέσβου Διονύσιος, ο Αττικής
Ιάκωβος, ο Χακλίδας Γρηγόριος, ο Ελασσόνος Καλλίνικος, ο Λευκάδος και
Ιθάκης Δωρόθεος, ο Ζακύνθου Χρυσόστομος, ο Γρεβενών Γερβάσιος, ο
Καρύστου Παντελεήμων, ο Ύδρας, Σπετσών, Ερμοιονίδας και Τροζηνίας
Προκόπιος, ο Σιδηροκάστρου Βασίλειος, ο Ζιχνών Αλέξανδρος, ο επίσκοπος
Πατάρων Μελέτιος, ο μητροπολίτης Σερρών Κωνσταντίνος, ο Μαρωνείας και
Θάσου Βασίλειος και άλλοι.
Στο τέλος του κεφαλαίου αυτού αναφέρει:
Και το ερώτημα είναι: Ποιος έχει άραγε εκφράσει την ιστορική αλήθεια.
Αυτοί που την βίωσαν ή ο κ. Νίκος Φίλης με τις ιδεοληψίες του που
διαστρεβλώνει την αλήθεια ή λέει έστω λέει την μισή αλήθεια;
Το έργο
είναι γνωστό. Ξεκίνησε από τον Κώστα Σημίτη εναντίον της εκκλησίας με το
θέμα των ταυτοτήτων. Τώρα συνεχίζεται με τον Νίκο Φίλη και την
συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝ.ΕΛ.
Ο καλοπροαίρετος και αντικειμενικός αναγνώστης ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματά.
[1] Βλ. Κώστα Σημίτης, Εθνικός Λαϊκισμός ή Εθνική Στρατηγική, εκδ. «Γνώση». Αθήνα 1992.
[2] Βλ. Μανώλης Γλέζος, Εθνική Αντίσταση 1940 1945, τ. Α΄, εκδ. «Στοχαστής», σ. 33 και 359-367
[3] Μανώλης Γλέζος, Εθνική Αντίσταση, ό.π. σ. 359.
[4] Ό.π. σ. 361.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου