"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΠΑΣΟΚικά ΕΘΝΙΚΑ ΣΟΥΡΓΕΛΑ: Ο Γιαννίτσης τούς μάρανε …

  

Tης ΡΕΑΣ ΒΙΤΑΛΗ

Τεθλιμμένοι παρέστησαν στην κηδεία του Κώστα Σημίτη
, του εκσυγχρονιστή. Ενας από τους πολύτιμους συνεργάτες του, που ενδεχομένως ήταν και πιο κοντά στην ψυχοσύνθεσή του, και όχι της «ψυχοσύνθεσης» του κόμματος ως γενικότητα, ήταν ο Τάσος Γιαννίτσης. Ο άνθρωπος που δεν μπορούσε να ξεγελάει το χαρούμενο πόπολο με ψέματα και έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου για το Ασφαλιστικό, τονίζοντας ότι τα γέλια θα μεταστρέφονταν σε κλάμα.  

Ποιος να τον ακούσει; 

Ο Τάσος Γιαννίτσης εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια. Αποσύρθηκε από την πολιτική.  

Κάποτε η χρεοκοπία ήρθε στο ραντεβού. Το κόμμα συρρικνώθηκε. Αλλαξε αρχηγούς. Φώφη Γεννηματά. Ηρθε και η σειρά του Ν. Ανδρουλάκη.  

Τεθλιμμένοι παρέστησαν στην κηδεία του Κώστα Σημίτη, με αρχηγό πλέον του κόμματος τον Ν. Ανδρουλάκη.  

Επικήδειος εκφωνήθηκε τόσο από τον Ν. Ανδρουλάκη όσο και από τον Τ. Γιαννίτση. Ισως τότε και να τον είδαν τον τελευταίο, κάπως να τον θυμήθηκαν, γιατί ουδείς τον αναζητούσε τόσα χρόνια. 

Ενδύθηκαν αίφνης εκσυγχρονιστές. Μα πριν τα σαράντα του μακαρίτη ο Ν. Ανδρουλάκης δήλωσε, και μάλιστα χωρίς να συντρέχει λόγος, δύο μέρες πριν ο Πρωθυπουργός ανακοινώσει το όνομα Προέδρου Δημοκρατίας τον οποίον στωικά περίμεναν, ότι ποτέ και για κανένα λόγο δεν θα συνεργαζόταν με την Νέα Δημοκρατία παρά μόνο με την Αριστερά των Προοδευτικών Δυνάμεων. Πού την είδε αυτή την Αριστερά;  

Πού την εντόπισε και εμείς δεν μπορούμε να τη διακρίνουμε; 

Προοδευτικές Δυνάμεις ΣΥΡΙΖΑ; Αυτοί που υποδέχτηκαν με βάγια τον Κασσελάκη ως Μεσσία και έτρεχαν σέρνοντας βαλίτσες στις Σπέτσες και πριν αλέκτορα φωνήσαι έκλειναν τις πόρτες στον κόσμο του φοβούμενοι μην και τον ψηφίσουν; 

Δεν διακρίνει μια ομάδα τυχοδιωκτών που δεν ξέρει κατά πού να πάει και πού να γύρει, με μόνη αγωνία όχι «την ακρίβεια», όπως, και καλά, κόπτονται, αλλά τη δική τους ένδεια αν χάσουν τα προνόμιά τους και τους παχυλούς μισθούς τους;  

Και πάνω που μέναμε με την απορία πού την είδε την Αριστερά, έρχεται ο Κατρίνης (καμία έκπληξη επ’ αυτού) αλλά και στο καπάκι ο εκσυγχρονιστής, μειλίχιος μεγαλοαστός Π. Γερουλάνος, αυτός που «μάλωσε» την Αννα Διαμαντοπούλου (αν θυμάστε στο debate «Πού ήσουν Αννα;») γιατί κατέβηκε επίσης και τους έπεσαν πολλοί οι εκσυγχρονιστές, και ερωτηθείς εάν θα χωρούσαν σε μια τέτοια συμπόρευση ο Κασσελάκης, ο Βαρουφάκης, η Κωνσταντοπούλου και ο Φάμελλος, απάντησε «Βεβαίως, όλοι χωράνε».  

Τι δεν καταλαβαίνεις;  

Και έρχομαι και ρωτάω η αδαής. Τον Γιαννίτση τι τον ήθελαν;  

Τι κατάλαβαν, τι εκτίμησαν οψίμως από τη διαδρομή του Γιαννίτση και τον τίμησαν; 

Ο Γιαννίτσης τούς μάρανε!  

Τόσο αγαπημένοι αίφνης, γιατί δεν πρότειναν όλοι μαζί τον...

 

 μπαμπά της Ζωής Κωνσταντοπούλου, για παράδειγμα, όπως τον πρότεινε η ιδία ως κόρη πατρός; (Να σας υπενθυμίσω, δε, ότι αντιστοίχως είχε τοποθετήσει στη Βουλή και τον σύντροφό της, αλλάζοντας τις θέσεις των υποψηφίων ως τράπουλα στα χέρια της). 

ΠΑΣΟΚ και λοιπές προοδευτικές δυνάμεις. Από λέξεις πάμε καλά….  

ΥΓ: Ασχετο, αναγνώστες μου, αλλά δεν ξέρω πώς, μου ήρθε. Οι τελευταίοι στίχοι από το ποίημα «Πρέβεζα» του Καρυωτάκη: «Αν τουλάχιστον μέσα στους ανθρώπους αυτούς ένας επέθαινε από αηδία… Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία»

Δεν υπάρχουν σχόλια: