Δεν είναι σίγουρο ότι «οι βιαστές πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή», κατά πως έγραφε το πανό του διαμαρτυρόμενου χορευτή κ. Πάνου Μαλακτού στο Φεστιβάλ της Καλαμάτας.
Μπορεί να πρέπει να κλείνονται σε ψυχιατρείο –και πιθανώς εφ’ όρου ζωής– όπως πρότεινε κάποτε η Αμερικανική Ενωση Ψυχιάτρων. Η πρόταση να ενταχθεί η «βίαιη παραφιλική διαταραχή» –κάποιοι την αποκαλούν με τον ελληνικό όρο «βιαστοφιλία» (Biastophilia)– στο εγχειρίδιο της Ενωσης «Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders» ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, αλλά και συζητήσεων.
Ποια είναι τα όρια της ψυχιατρικής και του νόμου;
Πρέπει κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά, και δη βίαιη, να είναι ασθένεια με περίεργο όνομα;
Μήπως αντί για δικαστές να προσλαμβάνονται ψυχίατροι; κ.ά.
Η συζήτηση δεν κατέληξε αλλά στην Ελλάδα –παρά τα πολλά κρούσματα βιασμών– δεν άρχισε. Ισως επειδή τα επιχειρήματα είναι πολύπλοκα και δεν χωρούν στα έγγραφα ή ψηφιακά tweets του στυλ «rapists must be in jail». Μπορεί επειδή σ’ αυτήν τη χώρα ουδέποτε ψάχνουμε λύσεις στα προβλήματα. Πάντα αναζητούμε ενόχους που θα πουν μια διαφορετική κουβέντα παραπάνω, όπως ο καλός συνάδελφος Ηλίας Μαγκλίνης που «αστόχησα σε ορισμένα σημεία και δεν αναφέρθηκα στο τραύμα των θυμάτων. Δεν σημαίνει ότι ήθελα να τα προσπεράσω. Τους οφείλω τη συγγνώμη μου» («Πρόθεση και αστοχία», 20.7.2022).
Το θέμα εδώ δεν είναι η υπεράσπιση ενός άστοχου άρθρου (δεν μπορεί να γίνει), ούτε του Ηλία Μαγκλίνη (δεν το χρειάζεται), αλλά οι όροι του δημόσιου διαλόγου. Ναι, κοστίζει η ανθρωποφαγική διάσταση, αλλά η πραγματική ζημία γίνεται στη διαδικασία επίλυσης των προβλημάτων.
Για παράδειγμα: την ώρα που η Πορτογαλία διόρθωνε παθογένειες, εμείς ψάχναμε ενόχους να κάψουμε στις πλατείες των «Αγανακτισμένων». Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο η χώρα της Ιβηρικής χρειάστηκε ένα μνημόνιο κι εμείς τρία.
Το πρόβλημα φυσικά δεν βρίσκεται στη χρονοσειρά του Twitter· έτσι κι αλλιώς ο μέσος χρήστης του δικτύου δεν είναι πιο ευφυής από τον μέσο θαμώνα του καφενείου.
Είναι σε εκείνους που...
ως γνωμηγέτες όφειλαν να έχουν λίγο περισσότερο μυαλό και να μη σχηματίζουν άποψη με βάση τα trends του κοινωνικού δικτύου. Από αυτούς περιμένουμε εμπεριστατωμένες προτάσεις για όλα τα προβλήματα, συμπεριλαμβανομένων των βιασμών. Ετσι κι αλλιώς συνθήματα ακούμε και στις πλατείες.
ΥΓ.: Γράφοντας το άρθρο πρέπει να ομολογήσω ότι ακούω πληκτρολόγια να ακονίζονται και tweets να ετοιμάζονται του στυλ «πάνε να βγάλουν τρελό τον βιαστή για να τον αθωώσουν». Ας ελπίσουμε ότι αυτήν τη φορά τα tweets θα παραμείνουν στο Twitter και δεν θα πάνε στη Βουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου