"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΚΗΦΗΝΑΡΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: Ο φόβος που μας πιάνει

 

Του ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗ

Εχω ρεύμα στο μισό σπίτι. Και είμαι ευχαριστημένος. Πέρσι στη «Μήδεια» η διακοπή κράτησε τέσσερις μέρες.
Αλλωστε η γειτόνισσα, απέναντι, δεν έχει καθόλου. Τη βλέπω και κάνω μαύρες σκέψεις.  

Ας υποθέσουμε ότι έχει άρρωστο άνθρωπο στο σπίτι που χρειάζεται υποστήριξη από κάποια συσκευή. Τι θα κάνουν, αλήθεια; Να σιχτιρίσουν που δεν πήραν UPS;  

Μετά οι μαύρες σκέψεις άρχισαν να παίρνουν τρομακτικό χρώμα.  

Ας πούμε ότι ένας γείτονας, εδώ στο πολικό Χαλάνδρι, χρειάζεται άμεση μεταφορά σε νοσοκομείο. Ασθενοφόρο δεν μπορεί να προσεγγίσει. Μόνο η βάρκα για την Αχερουσία.  

Εννοείται ότι κανένας δεν απαιτεί από τον δήμαρχο να έχει εκχιονιστικά που θα καθαρίσουν όλη την πόλη με τη μία. Αν αγόραζε πολλά εκχιονιστικά θα τον εγκαλούσαν για σπατάλη. Αλλωστε το φαινόμενο είναι σπάνιο, έτσι δεν λένε;  

Ενας άνθρωπος βρίσκεται σε σοβαρή κατάσταση μετά από έμφραγμα που υπέστη εγκλωβισμένος στην Αττική Οδό. Θα είχε ενδιαφέρον μία στατιστική που μόνο το ΕΚΑΒ μπορεί να μας δώσει: πόσες κλήσεις δεν κατάφερε να εξυπηρετήσει λόγω του αποκλεισμού των δρόμων; Και από αυτές, πόσες προωθήθηκαν σε εργολάβο τελετών; 

Αν το σκεφτείτε, είναι τρομερό. Είσαι στον 21ο αιώνα, στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, αλλά μπορεί να πεθάνεις επειδή ήσουν ένα περιστατικό που εκδηλώθηκε τη λάθος μέρα. Και την ώρα που πεθαίνεις δεν στοχάζεσαι, βέβαια, αν αυτό που σε σκοτώνει είναι η ατυχία για το μέρος που ζεις ή για τη μέρα που σου έτυχε. Σίγουρα πάντως, περί ατυχίας πρόκειται. Αυτό, έστω υποσυνείδητα, σε γεμίζει φόβο, σε τρομάζει.  

Ταυτοχρόνως καταλαβαίνεις τι τραβάει ο κάτοικος του ακριτικού νησιού, αλλά,αυτό δεν σε αφορά τη συγκεκριμένη στιγμή. Εσύ είσαι σε χειρότερη θέση, μόνος πάνω σε βραχονησίδα.  

Δεν ξέρω αν συμβαίνει και αλλού. Δύσκολο να συμβαίνει σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.  

Τώρα κάποιος με μία πιο λογιστική ματιά μπορεί να πει ότι...

 

 αν ξοδευτείς ακραία για να καλύψεις τις σπάνιες περιπτώσεις, θα στερήσεις πόρους από άλλες ανάγκες κλπ. 

 Ισως και να στέκει, δεν είμαι αρμόδιος. Δεν μειώνει όμως τον φόβο που μας πιάνει τέτοιες ημέρες. 



Δεν υπάρχουν σχόλια: