"Κόμμα = Ομάς ανθρώπων, ειδότων ν' αναγιγνώσκωσι και ν' αρθογραφώσιν εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες ενούμενοι υπο ένα οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν' αναβιβάσωσιν αυτόν δια παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παρέχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι"
Εμμανουήλ Ροΐδης , Έλληνας πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)


ΝουΔοΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ώρα να... πέσουν κεφάλια

 

Γράφει το ANTINEWS

Είχατε αμφιβολία ότι έτσι θα γινόταν;


Είχατε κάποια διαφορετική άποψη ότι στη χώρα του επιτελικού χάους θα υπήρχε το ίδιο Πινγκ Πονγκ ευθυνών για το ποιος οδήγησε στο χάος την Αττική;

Είναι η Ελλάδα έτσι; Φταίνε οι πολίτες που είναι έτσι ή το πολιτικό σύστημα που δεν μπορεί να ομονοήσει για τα βασικά; Ήτοι, την προστασία που προσφέρει το κράτος στον πολίτη.

Όχι, δεν φταίνε οι πολίτες, παρά μόνο σε ό,τι αφορά τις επιλογές του πολιτικού προσωπικού που θέλει να παίρνει αποφάσεις γι’ αυτόν.

Αυτοί που φταίνε είναι οι πολιτικοί ταγοί, από την κυβέρνηση μέχρι την περιφέρεια και τους δημάρχους. Αυτοί φταίνε κι αν δεν υπήρχε η ξεφτίλα της ελληνικής πολιτείας που «ξεπλένει» τις ευθύνες με διάφορους τρόπους, τώρα θα μιλούσαμε διαφορετικά.

Εντάξει, παραιτήθηκε ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας που διαχειρίζεται την Αττική οδό. Ένας έντιμος άνθρωπος και ικανός όπως λένε πολλοί. Εκεί θα μείνουμε όμως;

Στο υπουργικό συμβούλιο ο πρωθυπουργός τι θα κάνει; 

Θα γίνει… Τσίπρας μετά την τραγωδία στο Μάτι;

Θα ξαναζητήσει συγγνώμη, θα μοιράσει κι άλλο διχίλιαρο και όλα καλά;

Πόσο κοστίζει η ξεφτίλα; 

2.000 ευρώ; 

Και η πολιτική ευθύνη που είναι;

Δεν θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί ο υπουργός Κλιματικής Αλλαγής και Πολιτικής Προστασίας; Ο κ. Στυλιανίδης, εκ Κύπρου ορμώμενος, μπορεί να ήταν ικανός γραφειοκράτης στις Βρυξέλλες, τι δουλειά έχει όμως σε ένα μπαρουτοκαπνισμένο υπουργείο;

Πώς είναι δυνατόν να κάθεται στη θέση του μετά από τέτοιο φιάσκο; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος που θα έπρεπε να είναι φουλ επιχειρησιακός να βγαίνει σε συνεντεύξεις τύπου με το καλοσιδερωμένο πουκάμισο και το μαλλί στην πένα για να πείσει τον κόσμο πως η κυβέρνηση κάνει ό,τι είναι δυνατόν;

Δεν θα έπρεπε να τον έχει αποπέμψει ο πρωθυπουργός που τον διάλεξε και να ζητήσει συγγνώμη για την γκάφα του;

Ο δε Περιφερειάρχης; Επιλογή κι αυτός του κ. Μητσοτάκη. Προκλητικός βγαίνει στα κανάλια ο κ. Πατούλης, μιλά λες και δεν τον αφορά το γεγονός ή λες και θα μας μιλήσει για το διαζύγιο με τη Μαρίνα.

Ε λοιπόν η Περιφέρεια δεν είναι life style, ούτε είναι ριάλιτι. Είναι μια σοβαρή δουλειά που πρέπει να την κάνεις με αυταπάρνηση, εξυπνάδα και κυρίως με σεβασμό στους πολίτες που σε ψηφίζουν. Αν δεν μπορείς να το κάνεις, πήγαινε σπίτι σου.

Και πριν μιλήσουμε για την ατομική ευθύνη, αυτή που θα πρέπει να έχουν όλοι οι πολίτες είτε σε χιόνια είτε σε πυρκαγιές, είτε σε άλλες φυσικές καταστροφές, ας μιλήσουμε για την πρόληψη.  

Ας μιλήσουμε για ένα πραγματικά επιτελικό κράτος κι όχι για μια «μαϊμουδένια» επικοινωνιακή πομφόλυγα που λέγεται προεκλογικά και χάνεται μόλις ο καθένας πάρει τη θεσούλα του στην κυβέρνηση.

Ο πρωθυπουργός έφτιαξε ένα σχέδιο διακυβέρνησης της χώρας. Αυτό το πρόγραμμα που θα μας έβγαζε από το τέλμα ψηφίσαμε. Για ένα σύγχρονο κράτος ψηφίσαμε τη Νέα Δημοκρατία κι όχι γιατί ο Μητσοτάκης είναι «κορμάρα» που κάνει ποδήλατο και ράφτινγκ.

Οι πολίτες ψηφίζουν πρωθυπουργούς, βουλευτές, περιφερειάρχες, δημάρχους γι’ αυτή τη δύσκολη στιγμή. Για τη… στραβή στη βάρδια που έλεγε και η Δούρου.

Κι αν η Δούρου ήταν ανίκανη κι έπρεπε και η ίδια να παραιτηθεί, μαζί με όλη την κυβέρνηση, μετά την τραγωδία στο Μάτι, ανάλογες κινήσεις πρέπει να γίνουν και από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ίσως όχι με εκλογές, όπως ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν ενδιαφέρεται για την κοινωνία και για το αν θα δημιουργηθεί πολιτική αστάθεια άνευ προηγουμένου.

Αλλά με παραιτήσεις. Και με αποπομπές. Και ξέρετε γιατί;

Επειδή ο Μητσοτάκης μας είχε υποσχεθεί κάτι διαφορετικό από τους προηγούμενους. Επειδή πιστέψαμε ότι είναι ειλικρινής κι ότι η Νέα Δημοκρατία έχει μάθει από τα παθήματά της. Κι επειδή το χάος που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να μαζευτεί από μια σοβαρή κυβέρνηση.

Αποδείχθηκαν φρούδες οι ελπίδες. Η Ελλάδα δεν αλλάζει με τσιτάτα και ψεύτικες υποσχέσεις. Αλλάζει με πολλή δουλειά, κάτι που ούτε αυτή η κυβέρνηση κάνει.

Και κάτι τελευταίο. Μια κυβέρνηση είναι και φαίνεται σοβαρή όχι από τους παρόντες στις κρίσεις αλλά από τους απόντες. Από αυτούς που την ώρα της κρίσης, τη στιγμή της μεγάλης μάχης, είναι παντού. Και στο πεδίο αλλά και στα κανάλια για να ενημερώνουν τον κόσμο.

Οι κρυμμένοι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης θύμισαν αυτούς της κυβέρνησης Τσίπρα. Και ο εξαφανισμένος Μητσοτάκης θύμισε τον εξαφανισμένο Τσίπρα του Ματιού.

Όσοι θέλουν να βγουν από το κάδρο των ευθυνών...

 

απλά δεν έχουν θέση στο πολιτικό σύστημα. Και γιατί προσβάλλουν τους πολίτες, αλλά και γιατί βάζουν σε κίνδυνο τη χώρα.

Ίσως τελικά οι παραιτήσεις να είναι η αρχή μιας προσπάθειας αυτοκάθαρσης και του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της κυβέρνησης. 

Αλλά θα υπάρξει φιλότιμο; 

Θα μπορέσουν να βρουν το σθένος που βρήκε ο Μαυρογιαλούρος για να πάνε σπίτι τους;



Δεν υπάρχουν σχόλια: