Και ποιός, από ποιόν την ζητάει;
Από ανθρώπους ή από διαδικασίες;
Και γιατί; Εχει κανένα νόημα όταν ο παθών δεν συγχωρεί το α-συγχώρητο (την ανικανότητα);
Κι αν ζητάς συγχώρηση για πολλοστή φορά, αυτό προϋποθέτει εκ μέρους σου κάποιου είδους επιορκία, όταν μάλιστα ενα «άλλο αντί αλλου» νομιμοποιήει τον λόγο, τον ρόλο και την ιδιότητά σου ως πολιτικού; Και τότε νομίζεις πως αθωώνεσαι αυτομάτως όταν ζητάς «συγνώμη»;
Εχεις το δικαίωμα να ζητάς συγχώρηση και εν ονόματι των άλλων όταν εσύ είσαι ο Πρωθυπουργός;
Α’ , η συγχώρηση! Αλλά μόνο η απόγνωση δίνει λόγο ύπαρξης στη συγχώρηση. Κι’ εμείς, απ’ ότι φαίνεται, δεν είμαστε ακόμη αρκούντως απεγνωσμένοι ώστε να συγχωράμε και να μας συγχωρούν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου