ΠΑΣΟΚοΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Ξέφωτα

Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ

 «Αυτός είναι networker. Δεν είναι τίποτε άλλο». Στην αρχή της κούρσας, ένα στέλεχος του παπανδρεϊκού επιτελείου αναγνώριζε την ικανότητα του Νίκου Ανδρουλάκη στη δημιουργία δικτύων – αυτών που παλιά ονομάζαμε «μηχανισμούς». Ο χαρακτηρισμός ήταν μάλλον απαξιωτικός. Αυτός έχει μόνο γνωριμίες, όχι περιεχόμενο, ήθελε να πει για τον αντίπαλό του ο συνεργάτης του ΓΑΠ.

Ο,τι κι αν ήθελε να πει, το ανδρουλακικό networking αποδείχτηκε καθοριστικό για ένα κόμμα «περιφέρειας». Ο Ανδρουλάκης είχε τα χειρότερα ποσοστά του στην Αττική. Η επικράτησή του οφείλεται στην ευρεία απήχησή του στην επαρχία. Πρόκειται για επίδοση συμμετρική προς τα εκλογικά ποσοστά του ΚΙΝΑΛ. Τον Ιούλιο του 2019, οι πέντε χειρότερες περιφέρειες για το κόμμα ήταν στο λεκανοπέδιο (Α΄ Πειραιώς, Αν. Αττικής, Β΄ Πειραιώς, Α΄ Αθηνών, Δυτ. Αττικής). Αν «διαβάσει» κανείς αντιστρόφως την αναλογία της εθνικής με την εσωκομματική κάλπη, βλέπει ότι τα ερείσματα του νικητή του πρώτου γύρου είναι ακραιφνώς πασοκικά – εκεί που το ΠΑΣΟΚ έχει ρίζες.

Φαίνεται έτσι να λειτούργησε το ένστικτο συλλογικής αυτοσυντήρησης του κομματικού ποιμνίου. Οι παλιοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έδειξαν ότι είναι βετεράνοι στη στρατηγική ψήφο, που υποτάσσει τα προσωπικά γούστα στο κομματικό συμφέρον. Δεν ψήφισαν «νοσταλγικά», σαν υποτελείς ευκλεών ονομάτων του παρελθόντος. Ψήφισαν για να έχει το κόμμα μέλλον.

    Διέψευσαν έτσι ώς ένα βαθμό το στερεότυπο ότι, εκτός από κόμμα περιφέρειας, το ΠΑΣΟΚ είναι και κόμμα τρίτης ηλικίας. Η αίσθηση έμπειρων κομματικών παραγόντων είναι ότι το κέρδος από την αθρόα συμμετοχή ήταν κυρίως η δημογραφική ανανέωση. Αν τα στατιστικά δεδομένα τούς επιβεβαιώσουν, η χιλιοτραγουδισμένη «ανανέωση» θα έχει αρχίσει ήδη να συντελείται από τη βάση, προτού αποτυπωθεί και στην κορυφή.

Η προίκα του νικητή της επόμενης Κυριακής θα είναι ένα κομματικό σώμα πιο συμπαγές απ’ ό,τι ήταν το 2017.  

Πολλοί φοβούνται ότι δεν θα είναι έτσι. Φοβούνται ότι ο δεύτερος γύρος μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα νέων εσωκομματικών φατριασμών. Αν ο ΓΑΠ δεν ήθελε να περιχαρακώσει μια δική του συνιστώσα για την επόμενη ημέρα, δεν θα κατέβαινε, λένε.

Ομως, ο ανταγωνισμός με έναν πρώην πρωθυπουργό μπορεί εντέλει να βοηθήσει τον συγκριτικά αδοκίμαστο αντίπαλό του. Μπορεί να του δώσει ένα bonus νομιμοποίησης το γεγονός ότι θα έχει επικρατήσει ενός Παπανδρέου.

Ο –πιθανότατα– πρώτος εξωκοινοβουλευτικός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα χρειαστεί τέτοιες ενισχυτικές δόσεις κύρους. Θα χρειαστεί αναγκαστικά να περάσει από μια περίοδο εσωστρέφειας, προκειμένου να εμπεδώσει τα πρωτεία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στο κόμμα. Μετά τον περιμένει το ξέφωτο. Κι εκεί θα φανεί...

 

 το βεληνεκές των πολιτικών δεξιοτήτων που απέκτησε στην ισόβια κομματική του σταδιοδρομία. 

Θα φανεί αν τα όρια του κόμματος είναι και τα όρια του κόσμου του.