Πόσες φορές δεν έχει προαναγγελθεί η πτώση, η αποκαθήλωση, η οριστική λήξη της Μεταπολίτευσης.
Αν θυμάμαι καλά, πρώτος ο Δημήτρης Αβραμόπουλος, ως επικεφαλής του ΚΕΠ, είχε δηλώσει πως μας άφησε χρόνους.
Οι “ειδικοί” της ιστορικής περιοδολόγησης ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιοι: τα Μνημόνια θα σημάνουν και το οριστικό τέλος της.
Όλο έμπαινε στην εντατική, όλο κάτι γινόταν και τι γλίτωνε.
Κι ας φώναζαν οι μακρινοί συγγενείς να “τραβήξουμε την πρίζα”.
Το 2015 ήταν η χρονιά που μας έπεισαν πως τα “κακαρώνει” : όσοι είχαν πειστεί πως πάμε για έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, σώρευαν μακαρόνια και ρύζι και τοματοπολτούς, αλλά και λίγο στάρι για τα κόλλυβα της Μεταπολίτευσης.
Κι αυτή σαν να χαμογελούσε υποχθόνια, ήταν πάντα παρούσα, έβρισκε τρόπους διαφυγής από το μοιραίο, μεταλλασσόταν, γινόταν κάτι διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα και κάτι τόσο γνώριμο.
Δεν ήταν μόνο το “σύστημα” που ήταν (και είναι) πανίσχυρο, φτιαγμένο να εντάξει με στοργή στους κόλπους του κάθε λογής πρώην οργισμένους πολέμιους, είναι κάτι ακόμη βαθύτερο.
Έχει όχι μόνο λίπος αλλά και πολλά λεφτά ακόμη να κάψει.
Όσοι πήγαν μια εκδρομή, ή επισκέφτηκαν κάποιο πολιτιστικό κέντρο κατά τις εορταστικές ημέρες, έχουν πολλές μικρές ιστορίες να διηγηθούν για χρήματα που σκορπίστηκαν έχοντας αποκλειστικό στόχο την επίδειξη.
Λουλουδοπόλεμος λες και έχουμε ΠΑΣΟΚ στα εκσυγχρονιστικά του, καινούργια ΙΧ και σαλέ και ξόδεμα σαν να μην υπάρχει αύριο.
Η Μεταπολίτευση...
Η δεκαετής πολύπλευρη κρίση, ήταν απλά η σκοτεινή της περίοδος.
Αφήνει πίσω της τα “πιστόλια στο τραπέζι”, τα φυσικά ή τεχνητά υπαρξιακά διλήμματα, τα χαοτικά προγράμματα.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών για την πιο πρωτότυπη ρίψη λουλουδιών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου