Η Παιδεία είναι ζωντανός οργανισμός.
Οσοι κοιμούνται και ξυπνούν με την έγνοια της, όσοι ανασκάπτουν την επιφάνεια για να κοιτάξουν κατάματα τα βλαμμένα της όργανα, όσοι εν ολίγοις τη θεραπεύουν, μόνον αυτοί αντιλαμβάνονται τις αλλαγές στο πρόσωπό της και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους στις ανάγκες της ωριμότητός της.
Πάρτε τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη για παράδειγμα. Είχε πει εκείνο το περίφημο «ανδρός πεσούσης πας ανήρ ανδρεύεται» και έκτοτε, γυρεύοντας κι ο ίδιος τι ήθελε να πει, άρχισε να τρέχει από κόμμα σε κόμμα κυνηγώντας το ανήσυχο πνεύμα του.
Εξαφανίστηκε από το προσκήνιο για μερικούς μήνες και προχθές καταλάβαμε τον λόγο. Μελετούσε τον τομέα που τον ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα, την Ανώτατη Εκπαίδευση. Κατέβασε γραμματικές και συντακτικά, εντρύφησε σε νόμους και διατάγματα και στο τέλος είχε την τόλμη να παραδεχθεί το λάθος του. Και να ψηφίσει την ακύρωση του νόμου Διαμαντοπούλου που είχε υπερψηφίσει πριν από μερικά κόμματα και κάτι χρόνια.
Για τον Παναγιώτη Κουρουμπλή δεν έχω να πω πολλά. Αυτός δεν έχει καν την ανάγκη να μελετήσει. Οπως οσφρίζεται την εξουσία από μακριά, σαν άξιο λαγωνικό, έτσι διαισθάνεται και τη γνώση. Η Παιδεία γι’ αυτόν είναι διαίσθηση. Και όπως η διαίσθησή του του είχε υποβάλει την υπερψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου, η ίδια αυτή διαίσθηση, δεδομένων των νέων συνθηκών τού υπέβαλε την υπερψήφιση του νόμου Γαβρόγλου.
Αχ κύριε Μπόλαρη, συνετέ και σοβαρέ κύριε Μπόλαρη, μετριοπαθή κύριε Μπόλαρη, το μάθημα της δημοκρατίας το πήρατε νωρίς, όταν χάσατε από τον Πανίκα τον Ψωμιάδη τη θέση του περιφερειάρχη. Πώς να την πάρεις σοβαρά τη χώρα που ψηφίζει τον Ψωμιάδη και καταψηφίζει τον Μπόλαρη;
Κι εγώ στη θέση σας δεν θα έπαιρνα στα σοβαρά την ψήφο μου. Θα ψήφιζα ό,τι μου λέγανε για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη. Πότε Διαμαντοπούλου, πότε Γαβρόγλου.
Ελενα Κουντουρά η διανοουμένη, Θεοδώρα Τζάκρη η σοφή, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά η πολυχρονεμένη – κάτι έπρεπε να βρω και γι’ αυτήν. Αυτές οι κυρίες...
που γνωρίζουν το Πανεπιστήμιο τόσο καλά όσο και την οδό Πανεπιστημίου κι αυτές κατάλαβαν το λάθος που είχαν κάνει πριν από ένα κόμμα και κάτι χρόνια και αναίρεσαν την τότε ψήφο τους.
Υπάρχει και ο κ. Θεόδωρος Παραστατίδης, όμως, ό,τι κι αν ψηφίσει, δεν έχει σημασία.
Λένε κάποιοι κακεντρεχείς πως οι ίδιοι οι βουλευτές διασύρουν τον κοινοβουλευτισμό. Μια φωλίτσα για τους δύσκολους καιρούς ψάχνουν οι άνθρωποι.
Οσοι κοιμούνται και ξυπνούν με την έγνοια της, όσοι ανασκάπτουν την επιφάνεια για να κοιτάξουν κατάματα τα βλαμμένα της όργανα, όσοι εν ολίγοις τη θεραπεύουν, μόνον αυτοί αντιλαμβάνονται τις αλλαγές στο πρόσωπό της και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους στις ανάγκες της ωριμότητός της.
Πάρτε τον Γιάννη Μιχελογιαννάκη για παράδειγμα. Είχε πει εκείνο το περίφημο «ανδρός πεσούσης πας ανήρ ανδρεύεται» και έκτοτε, γυρεύοντας κι ο ίδιος τι ήθελε να πει, άρχισε να τρέχει από κόμμα σε κόμμα κυνηγώντας το ανήσυχο πνεύμα του.
Εξαφανίστηκε από το προσκήνιο για μερικούς μήνες και προχθές καταλάβαμε τον λόγο. Μελετούσε τον τομέα που τον ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα, την Ανώτατη Εκπαίδευση. Κατέβασε γραμματικές και συντακτικά, εντρύφησε σε νόμους και διατάγματα και στο τέλος είχε την τόλμη να παραδεχθεί το λάθος του. Και να ψηφίσει την ακύρωση του νόμου Διαμαντοπούλου που είχε υπερψηφίσει πριν από μερικά κόμματα και κάτι χρόνια.
Για τον Παναγιώτη Κουρουμπλή δεν έχω να πω πολλά. Αυτός δεν έχει καν την ανάγκη να μελετήσει. Οπως οσφρίζεται την εξουσία από μακριά, σαν άξιο λαγωνικό, έτσι διαισθάνεται και τη γνώση. Η Παιδεία γι’ αυτόν είναι διαίσθηση. Και όπως η διαίσθησή του του είχε υποβάλει την υπερψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου, η ίδια αυτή διαίσθηση, δεδομένων των νέων συνθηκών τού υπέβαλε την υπερψήφιση του νόμου Γαβρόγλου.
Αχ κύριε Μπόλαρη, συνετέ και σοβαρέ κύριε Μπόλαρη, μετριοπαθή κύριε Μπόλαρη, το μάθημα της δημοκρατίας το πήρατε νωρίς, όταν χάσατε από τον Πανίκα τον Ψωμιάδη τη θέση του περιφερειάρχη. Πώς να την πάρεις σοβαρά τη χώρα που ψηφίζει τον Ψωμιάδη και καταψηφίζει τον Μπόλαρη;
Κι εγώ στη θέση σας δεν θα έπαιρνα στα σοβαρά την ψήφο μου. Θα ψήφιζα ό,τι μου λέγανε για να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη. Πότε Διαμαντοπούλου, πότε Γαβρόγλου.
Ελενα Κουντουρά η διανοουμένη, Θεοδώρα Τζάκρη η σοφή, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά η πολυχρονεμένη – κάτι έπρεπε να βρω και γι’ αυτήν. Αυτές οι κυρίες...
που γνωρίζουν το Πανεπιστήμιο τόσο καλά όσο και την οδό Πανεπιστημίου κι αυτές κατάλαβαν το λάθος που είχαν κάνει πριν από ένα κόμμα και κάτι χρόνια και αναίρεσαν την τότε ψήφο τους.
Υπάρχει και ο κ. Θεόδωρος Παραστατίδης, όμως, ό,τι κι αν ψηφίσει, δεν έχει σημασία.
Λένε κάποιοι κακεντρεχείς πως οι ίδιοι οι βουλευτές διασύρουν τον κοινοβουλευτισμό. Μια φωλίτσα για τους δύσκολους καιρούς ψάχνουν οι άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου