Η δικτατορία της πολιτικής ορθότητας
έχει συνθλίψει τις αντιστάσεις μας απέναντι σε υπαρκτούς κινδύνους που
σταδιακά στραγγαλίζουν τις προοπτικές της ζωής μας. Η σταδιακή επιβολή
ενός δισταγμού αναφοράς σε οτιδήποτε έχει σχέση με τις διδασκαλίες αλλά
και με τον τρόπο ζωής που επιβάλλει το Ισλάμ ξεχωρίζει. Κάτω από τον
κίνδυνο να χαρακτηρισθεί κάποιος σαν κήρυκας μίσους, σαν απάνθρωπος ή
και σαν ρατσιστής ακόμη, υποχρεώνεται να αποδέχεται σαν φυσιολογικές,
εξελίξεις αντιδεοντολογικές, παράλογες ή και προκλητικές ακόμη. Κανείς
δεν ομιλεί για στάση επιθετική απέναντι σε ανθρώπους ή κοινωνικές
ομάδες. Η απαγόρευση όμως ουσιαστικά της άσκησης κριτικής σε κηρύγματα,
αξίες, συμπεριφορές και, σε τελευταία ανάλυση, σε κάποια ιδεολογία
αγγίζουν τα όρια του παράλογου και αντιδημοκρατικού.
Από πού κι ως πού είναι γλώσσα μίσους η
επιχειρηματολογία εναντίον ενός θρησκευτικού δόγματος που κηρύσσει
απροκάλυπτα την εξόντωση των αντιπάλων του, την υποταγή του ανθρώπου σε
κάποιες άνωθεν διδασκαλίες που απορρίπτουν τις αξίες της λαϊκής
κυριαρχίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της δυνατότητας του καθενός
να αλλάξει με αποφάσεις του τα πάντα για την κοινωνική και την
οικονομική του ζωή;
Αυτά όμως τα αυτονόητα τα απαγορεύει το Ισλάμ. Η
επισήμανση τους και η προειδοποίηση για τους κινδύνους που κρύβονται
αποκαλούνται, από την πολιτική ορθότητα, Ισλαμοφοβία.
Γιατί δεν αποτελούν Χριστιανοφοβία,
Δυτικοφοβία ή ακόμη Δημοκρατοφοβία τα κηρύγματα μίσους των πιστών του
Ισλάμ κατά των δυτικών κοινωνιών, των αξιών τους και των προοπτικών
επιβίωσής τους;
Σε τελευταία ανάλυση η κριτική κατά του Ισλάμ δεν
συνοδεύεται απο προτροπές εναντίον των μουσουλμάνων και των οικογενειών
τους. Κάτι που αντίστοιχα δεν συμβαίνει με τα κηρύγματα και τις
προτροπές των μουλάδων για Χριστιανούς, Εβραίους, άθεους και
πολυθεϊστές!!
Με βάση την συμπεριφορά των προσφύγων
π.χ., βλέπουμε δείγματα αντιλήψεων, νοοτροπιών και στάσεων ζωής που
αργότερα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε σοβαρότατα κοινωνικά αδιέξοδα και
σημαντικά ζητήματα δημοκρατικής ομαλότητας και συνοχής. Το γεγονός και
μόνο πως η χώρα είχε μείνει χωρίς εξαγωγική σιδ/κη γραμμή και με τις
λεωφόρους της προς τα σύνορα κομμένες για μήνες, δίχως την παραμικρή
δυσφορία των στρατιών μεταναστών και των όποιων ηγετικών τους στοιχείων,
δίνει μια γεύση των τάσεων που καλλιεργούνται.
Ένα ιδιότυπο κλίμα προστασίας των
ευαισθησιών των μειονοτήτων σε βάρος των αξιών και των αντιλήψεων της
πλειονότητας των πολιτών μετά την Ευρώπη, που έχει ήδη κυριαρχήσει,
αρχίζει να κατηφορίζει και προς τα εδώ.
Στη Δύση έχουμε δει τα
επιτεύγματα τέτοιων αντιλήψεων. Υπάρχουν ολόκληρες γειτονιές στις οποίες
οι Γάλλοι, οι Βέλγοι, οι Βρετανοί και οι Γερμανοί κάτοικοι των χωρών
τους σχεδόν δεν μπορούν να πλησιάσουν. Κάθε ένσταση κατά πρακτικών των
μουσουλμάνων καταγγέλλεται σαν γλώσσα μίσους. Από την άλλη, ύβρεις κατά
των αρχών της Δημοκρατίας, της Δύσης γενικά και του Χριστιανισμού και
των Εβραίων ιδιαίτερα, εκτοξεύονται ελεύθερα. Ουδείς δείχνει να
ενδιαφέρεται... Θα καταλήξουμε και εδώ στα ίδια;
Είναι επίσης τουλάχιστον πρόκληση να
γίνεται λόγος για ρατσισμό και επιθετικότητα όταν η κριτική δεν
στρέφεται κατά προσώπων και κάποιας φυλής αλλά κατά αρχών, διακηρύξεων
και διδασκαλιών.. Εξάλλου, οι μουσουλμάνοι δεν έχουν συγκεκριμένη
φυλετική προέλευση. Ούτε και όλοι ασπάζονται τις φανατικές διδασκαλίες
στρατευμένων μουλάδων. Σε όλους όμως υπάρχει η δυνατότητα οι ακρότητες
να έλθουν άξαφνα στην επιφάνεια. Ανάλογα με τα λόγια συγκεκριμένων
μουλάδων ή μέσω της μύησης σε κρίσιμα κείμενα και σε φορτισμένες
ερμηνείες. Υπάρχουν άνθρωποι που αδιαφορούν. Άλλοι που περιφρονούν τους
ζηλωτές. Άλλοι υιοθετούν εκδοχές ανθρωπιστικότερες ή και λιγότερο
αυστηρές.
Σε κάποιες χώρες, αυτό το τελευταίο
γίνεται με κίνδυνο της ζωής τους. Διότι απαγορεύεται κάθε νέα ερμηνεία
των ιερών κειμένων. Και όπου εμφανίζονται αντιφάσεις στα λόγια λχ. του
Κορανιού, έχει από τον ίδιο τον Προφήτη ορισθεί πως κάθε χρονολογικά
νεότερη καταγραφή (συνήθως σκληρότερη και βιαιότερη) είναι ισχυρότερη
της παλαιότερης. Είναι αδύνατες λοιπόν ηπιότερες εκδοχές και ερμηνείες.
Ισλάμ λοιπόν, που και ετυμολογικά σημαίνει 'Υποταγή', είναι ένα, σκληρό
κι απόλυτο.
Σε πολλές όμως περιπτώσεις ο απλός
κόσμος, που δεν τα γνωρίζει ή δεν τα διδάσκεται αυτά, παρασύρεται και
δύσκολα απεγκλωβίζεται από τον κύκλο του φανατισμού και των ακροτήτων.
Αυτό όμως γιατί θεωρείται πολιτικά ανορθολογικό να αναφέρεται και να
καταδικάζεται;
Η προστασία των μειονοτήτων ουσιαστικά καταλήγει σε
περιορισμό της ελεύθερης έκφρασης για τους υπόλοιπους;
Γιατί για κάποιους είναι ρατσισμός η
απόρριψη του Ισλάμ;
Ποιας ράτσας ακριβώς είναι οι Ισλαμιστές; Υπάρχουν
κατάλευκοι Ρώσοι μουσουλμάνοι, κοκκινοτρίχιδες Βρετανοί και σκουρόχρωμοι
απο την Ινδονησία. Μερικές δεκάδες χιλιάδες Ινδουιστές καστασφάγησαν
στο 'όνομα του Θεού', όταν εισέβαλε το Ισλάμ στην Ινδική χερσόνησο. Εκεί
ποιοι ήταν ακριβώς ρατσιστές, και ποια η θεωρητική βάση της επίθεσης;
Μήπως η εκδίκηση;
Οι Ινδουιστές όμως δεν είχαν ποτέ πειράξει κανένα.
Απλά δεν ήθελαν να γίνουν μουσουλμάνοι. Αυτό ήταν το αμάρτημά τους. Δεν
υπάρχει λαός που να συνορεύει με μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς και
να μην πλήρωσε την σχετική 'τιμή' με μπόλικα ποτάμια αίματος. Όπως
έλεγε ο Χάντινγκτον, "τα σύνορα του Ισλάμ οριοθετούνται από αίμα".
'Ισλαμορεαλισμός' πρέπει να είναι ο
σωστός χαρακτηρισμός των προβληματισμένων τοποθετήσεων όλων εκείνων που
δεν πέφτουν θύματα της πολιτικής ορθότητας κι ανησυχούν σοβαρά για το
μέλλον.
Οφείλουμε να αναζητούμε απαντήσεις σε αγωνιώδη ερωτήματα για την...
Κυνηγημένοι, ή σταλμένοι, από τον ISIS, την
Μπόκο Χάραμ της Δυτ. Αφρικής και την Αλ Σαμπάαμπ της Σομαλίας /
Ερυθραίας κατακλύζουν τη Δύση - αποφεύγοντας όμως τις εύπορες
μουσουλμανικές χώρες.
Η Σαουδική Αραβία, αντί να ανοίξει τις πόρτες
στους πρόσφυγες από την Συρία, πρότεινε στη Γερμανία να φτιάξει ένα
τζαμί για κάθε 100 μετανάστες!!
Γιατί για την άγρια βομβαρδιζόμενη από
τους Σουνίτες Σιιτική Υεμένη, ούτε κουβέντα δεν γίνεται στα διεθνή ΜΜΕ;
Ενώ για το Σουνητικό Χαλέπι της Συρίας - όπου οι επιτιθέμενοι είναι
Ρώσοι και φιλό Ιρανοί Σιίτες - έχουμε βάλει παντού στη Δύση πλερέζες,
και στο Παρίσι σβήνουν σε ένδειξη πένθους τα φώτα!! Πόσα φώτα είχαν
άραγε σβήσει οι ισλαμιστές της Συρίας μετά το Μπατακλάν, την Νίκαια και
τις επιθέσεις στο Βέλγιο;
Η Ευρώπη αρνείται ακόμη να ξυπνήσει.
Παρά τα όσα έχουν συμβεί. Καλό είναι να ανησυχούμε και να αρχίσουμε να
καταλαβαίνουμε. Πριν βρεθούμε να κατοικούμε γειτονιές που δεν θα τις
αναγνωρίζουμε πλέον... Και στις οποίες δύσκολα θα πλησιάζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου