"Eπίγεια σοφία" (12 χρόνια χωρίς τον ΓΙΓΑΝΤΑ του πνεύματος Ρένο Αποστολίδη...)

Στη μνήμη σου Δάσκαλε

Κανένα φῶς, κανένα ξάγναντο μπρός μου. Ἡ πραγματικότητα τώρα προβαίνει μὲ βαριὰ κι ἀκάθεκτα βήματα, καταπάνω μου, κάθε σκοτεινή μου πρόβλεψη ἐπαληθεύοντας...

["Πυραμίδα 67 ",σελ.7.]

Σήμερα πιὰ οἱ "μύθοι" δὲν ἀνθίζουν, γόνιμοι κι ἀνθρώπινοι, ἐξιλαστήριοι καὶ σωστικοί, ἀ π ο φ ο ρ τ ι σ τ ι κ ο ὶ ἀπὸ στόμα σὲ στόμα κι ἀπὸ καρδιὰ σὲ καρδιά. Ὁ Λόγος κ ό ν τ υ ν ε, θάμπωσε - ἔχασε τό "μέταλλό" του. Τώρα δ ά ν ε ι ο τὸ μέταλλο, μικροφωνικό, φονικό.

["Κριτικὴ τοῦ Μεταπολέμου", σελ.96.]

Οἱ ἄνεμοι σὲ τέτοια σπίτια, φρέσκων ὑπάρξεων, χωρίς παρελθόντα, εἶναι βασιλιᾶδες - καὶ δέ σφυρίζουν καταπιεσμένοι. Ἁλωνίζουν ἐλεύθεροι καὶ παγκυρίαρχοι - ἐ π ι κ υ ρ ί α ρ χ ο ι!

["Στὸν κυνηγημένο καιρό", σελ.31]

Κ' ἐγώ, ἀπὸ τὴν πλευρά μου, πιστεύω πὼς ὅ,τι λέω πάει στὸ βάθος τῶν συνειδήσεων -κάποιων συνειδήσεων- καὶ δημιουργεῖ κριτήρια,στὰ ὁποῖα δὲν ἀντέχει ἡ πολιτικὴ ἀνουσιότητα καὶ κενότητα τῶν φορέων καὶ τῶν κομμάτων καὶ τῶν παρατάξεων καὶ τῶν σχημάτων τοῦ Κονφόρμ! Πιστεύω, ἐντέλει, πὼς λίγο ἀκόμα, ὄχι πολύ, θὰ χορεύουν στὸν Τόπο μας τὶς γελοῖες πολιτικὲς καντρίλλιες τους οἱ κενοί, γιατὶ θὰ ξυπνήσῃ,θὰ ξυπνήσῃ φοβερά, μήν πλανιέστε, ὁ Λαός αὐτός... Ἐγὼ πάντως καὶ θὰ πεθάνω ἀκόμα, ἀλλὰ θὰ κάνω τὸ πᾶν γιὰ νὰ τὸν ξυπνήσω, νὰ τὸν ξεσηκώσω!
["Κατηγορῶ", σελ. ιγ']

...τὰ βιβλία εἶν' ἄνθη ἢ κάκτοι θανατηφόροι, ὄχι σκευωρήματα.

 ["Κατηγορῶ", σελ.185]