Tης ΡΟΥΛΑΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι κι αυτό, που αυτός ο άνθρωπος συγκεντρώνει πάνω του όλα τα κλισέ της ψυχολογίας. Και πρωτότοκος, και πορφυρογέννητος, και διγενής και τρικατάληκτος και παρεξηγιάρης. Με τέτοιο ιστορικό δεν είναι να απορεί κανείς πώς τα κατάφερε να βγάλει από τα ρούχα του τον Σαρκοζί και τον κόσμο όλο.
Σε ένα τετ-α-κε της ιστορίας επάνω, ξέχασε ότι οδηγεί στη Μόντσα και πήρε τη στροφή όπως κάνουμε στη Ριτσώνα.
Οι άλλοι όμως; Τους δίνει την ευκαιρία στο πιάτο, κι αντί να του κάνουν τη μούρη κρέας, σκανδαλίζονται και εγείρουν θλιβερά διαδικαστικά κωλύματα. Πουρκουά;
Και η «αμεσοδημοκρατία» που ευαγγελίζονταν τόσους μήνες; Τι στο καλό; Για πλάκα ευλογούσαν την πλατεία σαν τους σκιώδεις Παντοκράτορες; Για μπαλ μασκέ το πέρασαν το κίνημα των «αγαναχτισμένων» που θα κατάπινε λέει την ανίσχυρη κυβέρνηση με το πάνδημο αίτημα «δεν χρωστάμε - δεν πουλάμε - δεν πληρώνουμε»;
Στο χάλογουιν των ημερών να μην ξεχάσω να συμπεριλάβω και τις ενστάσεις ορισμένων που νιώθουν στην πλάτη τους βαριά τη ράβδο των δημοσκοπήσεων και αντιδρούν αναλόγως μασκαρεύοντας το εκλογικό τους άγχος σε «συνειδησιακό» πρόβλημα.
Πόσες ευκαιρίες έχει στην καριέρα του ένας μη υπουργοποιήσιμος βουλευτής να γίνει πρωτοσέλιδο;
Εγώ λέω μόνον μία. Δραχμή παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου