Ο μοιραίος πρωθυπουργός

Του Kωστα Iορδανιδη

Ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου ανεδείχθη στην παράφρονα μεταβλητή όχι απλώς του ελληνικού, αλλά του διεθνούς συστήματος. Ο «πράος» συνομιλητής του Μαΐου 2010, ο «αντικειμενικός» αξιολογητής της χώρας, όταν την προσομοίαζε με τον «Τιτανικό» που βυθιζόταν από τα χρέη και τη διαφθορά, ο «ευρωπαϊστής», που απεδέχθη δίχως διαπραγμάτευση ένα ερασιτεχνικό, ολέθριο Μνημόνιο, οδηγώντας την Ελλάδα στη χειρότερη ύφεση, αντιμετωπίσθηκε στο εσωτερικό και διεθνώς ως εκτός πάσης πολιτικής λογικής, όταν ανακοίνωσε διενέργεια δημοψηφίσματος, με άγνωστο ερώτημα.

Τα πολιτικά κόμματα επέπεσαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, ζητώντας άμεση παρέμβασή του, ώστε να αποφευχθεί το μοιραίο - με άλλα λόγια η διεξαγωγή δημοψηφίσματος, που θα μπορούσε να είναι καταδικαστική για την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Η γενική αίσθηση είναι ότι ο κ. Παπανδρέου παραβίασε κάθε συμβατική πολιτική λογική, ότι ενεργεί με τρόπο ανεύθυνο και έτσι ακριβώς συμπεριφέρθηκε. Αλλά ο κ. Παπούλιας δεν έχει ούτε τη διάθεση και ίσως ούτε τη δυνατότητα να αναμιχθεί στην επιχείρηση εκθρονίσεως ενός Παπανδρέου.

Αποτελεσματικότερο ήταν το οθωμανικό σύστημα, τον Αύγουστο του 1879, όταν οι τότε εκσυγχρονιστές, υπό τον ραδιούργο Μιδάτ Πασά, για να απαλλαγούν από τον σουλτάνο Μουράτ Ε’ προσέτρεχαν στον Σεϊχουσλάμη, που θεολογικώ τω τρόπω εξέδωσε την ακόλουθη διάγνωση:

«Εάν ο Αρχηγός των Πιστών [σ.σ. Σουλτάνος] προσβληθεί από πνευματική αλλοίωση και εάν η ενάσκηση του λειτουργήματός του καθίσταται ως εκ τούτου αδύνατος, μπορεί να καθαιρεθεί;

Απάντηση: Ο Ιερός Νόμος λέγει “Ναι”.

Εγράφη παρά του ταπεινού Χασάν Χαϊρουλάχ, τον οποίο ας ελεεί ο Θεός.»

Ακόμη και η παρακμάζουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε διεξόδους.

Τα πολιτικά κόμματα επισημαίνουν ότι διέξοδος είναι η προκήρυξη εκλογών, αναγνωρίζοντας στον «ελληνικό λαό» ωριμότητα να εκλέξει νέα κυβέρνηση, αλλά όχι να αποφανθεί διά δημοψηφίσματος περί του ευρωπαϊκού μέλλοντος της χώρας. Απλώς υποτιμούν την κρίση των Ελλήνων, που δεν αμφισβητούν το ευρώ αλλά την κυβέρνηση.

Δεν υπάρχει σώφρων πολίτης, που να μη θεωρεί ότι η παραμονή στην εξουσία του κ. Παπανδρέου και της κυβερνήσεώς του είναι ολέθρια για τη χώρα. Ως εκ τούτου, ο μόνος κίνδυνος είναι ότι ο κ. Παπανδρέου μπορεί να κερδίσει την «μπλόφα». Ηδη οι ισχυρότεροι ηγέτες της Δύσεως του αναγνώρισαν το δικαίωμα να προσφύγει σε δημοψήφισμα - και δεν ήταν δυνατόν να συμβεί το αντίθετο. 

Είναι επίσης βέβαιο ότι ο κ. Παπανδρέου θα εξακολουθήσει να καταγγέλλει ότι τραπεζίτες και δημοσιογραφικά συγκροτήματα μεθοδεύουν την ανατροπή του για ίδια συμφέροντα. Θα επαναλάβει τα σενάρια «αποστασίας» του 1965, με διεθνείς δυνάμεις και εγχώριους «συνεργάτες» τους. Θα κινηθεί στα άκρα και γαία πυρί μιχθήτω, όπως συνέβη με τον πατέρα του Ανδρέα και τον παππού του Γεώργιο Παπανδρέου. Η διέλευσή του από την πολιτική σκηνή της Ελλάδος θα είναι μοιραία, ούτως ή άλλως.