Του ΣΩΚΡΑΤΗ ΠΑΠΑΧΑΤΖΗ
Η φράση με την οποία ξεκίναγα προηγούμενο post “Αναρωτιέται κανείς πόσο πρέπει να ψάξει στην πιάτσα για να συναντήσει ένα πολιτικό τσογλάνι της τάξεως του Άδωνι Γεωργιάδη” ήταν τελικά άδικη για το nanobot του ελληνικού κοινοβουλίου. Και εν πάση περιπτώσει, ανακριβής.
Δεν χρειάζεται κανένα ψάξιμο.
Μια ματιά στα έδρανα του “Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας” αρκεί για να αποκαλύψει 15 πολιτικά τσογλάνια της τάξεως του ΑΓ και χειρότερα.
Μετά τον πολιτικό αρχιμαλάκα Καραθανασόπουλο [“η πολιτική μαλακία έχει και τα όριά της”] ιδού ο ζηλώσας την δόξαν αυτού Παφίλης στο δικό του ραντεβού με την κοινοβουλευτική ιστορία.
Στο καταστατικό του, ψηφισμένο στο 19ο Συνέδριο, 2013 το “τιμημένο” αυτοκαθορίζεται ως επαναστατική οργάνωση που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής – κομμουνιστικής κοινωνίας, στην οποία θα καταργηθεί κάθε εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Διακηρύσσει ως στρατηγικό του στόχο την κατάκτηση της επαναστατικής εργατικής εξουσίας, δηλ. την δικτατορία του προλεταριάτου.
Αναγνωρίζει ως πηγές της έμπνευσής του την …νικηφόρα σοσιαλιστική επανάσταση του 1917, τους ηρωϊκούς αγώνες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και, ιδίως, του κορυφαίου αγώνα του ΔΣΕ στο διάστημα 1946-1949 [αυτά ως προς την “επιτακτική ανάγκη” να αφήσουμε πίσω το παρελθόν εν ονόματι της εθνικής ομοψυχίας].
Πάσα αναφορά στα παραπάνω ως αποδείξεις μιας …όχι τυπικά δημοκρατικής νοοτροπίας, τιμωρείται με αποβολή από τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, στα οποία φυσικά υπάγεται το “τιμημένο”.
Ο κύριος Μπογδάνος μου είναι αντιπαθής. Αλλά για το ότι έχει δίκιο στο συγκεκριμένο θέμα, ούτε συζήτηση.
Και, επιτέλους...
τι αηδιαστικός, κρυόπλαστος, ξινός και τζάμπα μάγκας, αυτός ο Νίκος Δένδιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου