Οι δηλώσεις μετανοίας απέβλεπαν στην ισοπέδωση της προσωπικότητας του αποκαλούμενου, περιφρονητικά, «δηλωσία» και στην αποκοπή του από το πολιτικό περιβάλλον του. Χαρακτήριζαν, δε, οι δηλώσεις αυτές ανώμαλες ιστορικές περιόδους και ολοκληρωτικά καθεστώτα. Το φαινόμενο ήταν απόρροια της άσκησης ή της απειλής άσκησης βίας.
Υποτίθεται στην ιστορική φάση που διανύουμε, όπου η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί κεκτημένο σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής ζωής, πως η δήλωση μετανοίας έχει εκλείψει. Δεν νοείται πολιτικός να υποχρεώνεται σε δημόσια ανασκευή των όσων υποστήριξε πριν από λίγες ημέρες ή και ώρες ακόμη, για να εκφράσει νέα άποψη πλήρως αντίθετη με αυτή που ανασκεύασε.
Ο κ. Στέλιος Κούλογλου δήλωσε πως σε μια «προοδευτική» κυβέρνηση πιθανόν να είναι πρωθυπουργός άλλο πρόσωπο πλην του Αλ. Τσίπρα. Ηταν μια άποψη πολιτικά συζητήσιμη, που δεν έθιγε το κομματικό πλαίσιο εντός του οποίου οφείλει να κινηθεί κάθε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν αμφισβητούσε τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος. Απεναντίας, θα έλεγα ότι σε ένα σοβαρό κόμμα θα αποτελούσε τη βάση για έναν ουσιαστικό διάλογο. Ομως, αυτή η θέση του κ. Κούλογλου δεν άρεσε στο κομματικό ιερατείο και τον ανάγκασε να διατυπώσει την εντελώς αντίθετη άποψη μέσα σε 24 ώρες, και το πιο προσβλητικό, πίστη στο πρόσωπο του «αρχηγού».
Φαίνεται πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι δυσανεκτική στην κριτική και στην άλλη άποψη. Ο κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος κάτι ψέλλισε για σταλινισμό, αλλά τέτοιες ώρες τέτοια λόγια.
Η «δήλωση» Κούλογλου, με τον κραυγαλέο τρόπο που έγινε, έστειλε το μήνυμα προς τους διαφωνούντες πως η ελευθερία της άποψης εξαερώνεται όταν αγγίζει τον αρχηγό.
Αποτέλεσε μια δυσάρεστη έκπληξη, διότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μέχρι τώρα ιδιαίτερα ανεκτική σε διαφοροποιήσεις στελεχών, ακόμη και όταν έθιγαν κεντρικές πολιτικές επιλογές της. Μάλιστα, είναι ένα κόμμα, που αν δεν κάνω λάθος, δεν έχει προχωρήσει σε καμία διαγραφή.
Θα μπορούσε ο κ. Κούλογλου να πει το γνωστό «παρερμηνεύθηκαν οι δηλώσεις μου» και το θέμα να κλείσει με αυτόν τον τρόπο. Οχι, απαίτησαν δήλωση μετανοίας και πίστης στον αρχηγό, κάτι που παραπέμπει σε άλλες εποχές τις οποίες η Αριστερά θέλει να ξεχάσει.
Με αυτές τις δηλώσεις υποταγής τελικά...
ντροπιάζονται όχι οι «δηλωσίες», αλλά αυτοί που τους εξαναγκάζουν στη δήλωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου