ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΗΛΙΘΙΟΙ - ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ: Συντηρητικός νατουραλισμός εναντίον προληπτικής δράσης

Του ΝΙΚΟΛΑ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗ

Η αλά Τζόνσον (όχι γενικά βρετανική αλλά μια ορισμένη βρετανική) αντίληψη για την κρίση με τον Covid-19 παραπέμπει σε μια πλευρά της 'αγγλοσαξονικής' παράδοσης που είναι ο φόβος για το Γενικό και το Καθολικό, η εμπιστοσύνη στην 'φυσική πορεία των πραγμάτων' και η συνακόλουθη έλλειψη εμπιστοσύνης στο Κράτος ως φορέα ορθολογικών αποφάσεων που μπορεί να δεσμεύουν τα άτομα, τις οικογένειες, τις αγορές.
 

Το 'κακό' θα κάνει τον κύκλο του, θα σκοτώσει κάποιους, θα περάσει όπως περνούν οι φυσικές καταστροφές και οι συνέπειές τους. 

Ενώ στην ευρωπαϊκή παράδοση (και στη γαλλική φιλελεύθερη και ρεπουμπλικανική ιδίως) η ΄φύση' μπορεί να εξημερωθεί από τον νόμο και τη συλλογική πολιτική προσπάθεια, για την άλλη παράδοση πρέπει τα πράγματα να φτάσουν στα άκρα για να δικαιολογηθεί η παράκαμψη των όρων της οικονομικής και κοινωνικής καθημερινότητας.
 

Ένας συντηρητικός νατουραλισμός που γίνεται σκληρός.
 

Και από την άλλη, μια κουλτούρα της προληπτικής δράσης και της ισχυρής δημόσιας εξουσίας που προφανώς έχεις τα δικά της ρίσκα (κυρίως αν θεσμοποιηθεί μόνιμα, αν εκτραπεί σε μετα-φιλελεύθερη νόρμα) αλλά που αναγνωρίζει ότι ο κοινωνικός βίος και οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι απλώς ένα σύνολο ατομικών συναλλαγών και υπολογισμών κόστους/ ωφέλειας.
 

Η ευρωπαϊκή πολιτική αντίληψη - σχηματοποιώ- μπορεί να πει: θέτω ένα δημόσιο συλλογικό στόχο πάνω από τις επιμέρους βλάβες και τα σημαντικά προβλήματα που έχει το κλείσιμο ενός μέρους της αγοράς, η αναστολή των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κλπ.  

Για ανθρώπους όπως ο Τζόνσον - όμως δεν είναι θέμα ατομικών χαρακτήρων αυτό αλλά ρευμάτων σκέψης και πολιτικής- μια τέτοια απόφαση θα είναι πάντα 'πρόωρη', απερίσκεπτη και δυνητικά επικίνδυνη.
 

Μερικά πράγματα...

 πάνε πιο μακριά από τον ιό και αγγίζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε τις κοινωνίες και τον ίδιο τον πολιτισμό.