Του Γιώργου Κράλογλου
Εμβόλιο για τη συμφορά του κορονοϊού και στην οικονομία δεν θα βρεθεί. Γιατί η αριστερή Ελλάδα είχε 45 χρόνια τον καραγκιόζη για κράτος-πατερούλη.
Αυτός είναι και ο λόγος της ατομικής ευθύνης που δείχνει σήμερα, κάθε πολίτης της χώρας και συλλογικά η κοινωνία μας. Έστω και με κάποιες ασυγχώρητες εξαιρέσεις, λιγότερες πάντως από εκείνες των, κατά τα άλλα, ανεπτυγμένων κοινωνιών και οικονομιών της Ε.Ε…
Κίνητρο για ατομική ευθύνη είναι όντως αυτό που συμβαίνει σήμερα.
Εμβόλιο για τη συμφορά του κορονοϊού και στην οικονομία δεν θα βρεθεί. Γιατί η αριστερή Ελλάδα είχε 45 χρόνια τον καραγκιόζη για κράτος-πατερούλη.
Αυτός είναι και ο λόγος της ατομικής ευθύνης που δείχνει σήμερα, κάθε πολίτης της χώρας και συλλογικά η κοινωνία μας. Έστω και με κάποιες ασυγχώρητες εξαιρέσεις, λιγότερες πάντως από εκείνες των, κατά τα άλλα, ανεπτυγμένων κοινωνιών και οικονομιών της Ε.Ε…
Κίνητρο για ατομική ευθύνη είναι όντως αυτό που συμβαίνει σήμερα.
Ο καθημερινός πολίτης αισθάνεται ότι έχει τη σωστή κυβέρνηση να συντονίσει εκείνα τα μέτρα για την προστασία του.
Αισθάνεται πως έστω και με το κράτος, "κουτσό" και λειψό (από τις κακουχίες της φαυλότητας της 45χρονης μεταπολίτευσης) δεν έχουν λείψει εσωτερικές δυνάμεις, και ψυχική δύναμη για ανταπόκριση στο προσκλητήριο της κυβέρνησης να εμφανίζουμε δομημένη την Πολιτεία μας στον άνισο πόλεμο με στόχο την υγεία μας.
Και επειδή, από τη μια μέρα στην άλλη, δεν μπορείς να περιμένεις πολλά σε αστική κοινωνία που έζησε, 10ετίες, μέσα στην απάτη του μύθου του σοσιαλισμού για να καταλήξει στον ψευτοαριστερισμό, από παρέες που παριστάνουν τους ιδεολόγους, δεν είναι εύκολο να έχει απαιτήσεις άμεσων ατομικών ευθυνών.
Ωστόσο, εμείς οι πολίτες, των ατομικών ευθυνών, και όχι το άθλιο κράτος -πατερούλης του ψευτοαριστερισμου είμαστε που δείξαμε μια από τις καλύτερες εικόνες, για την Ελλάδα, στο προσκλητήριο των εθνών για συμπόρευση στην παγκόσμια ταραχή από την πανδημία.
Εμείς οι πολίτες, των ατομικών ευθυνών, είμαστε που ανακαλύπτουμε καθημερινά τρόπους να ανταποκριθούμε στις έκτακτες, πολεμικού χαρακτήρα, ανάγκες ως την επόμενη ημέρα.
Εμείς οι πολίτες, των ατομικών ευθυνών, και όχι των αριστερών μπουλουκιών που τρέφονται από την ιδέα του κράτους-πατερούλη είμαστε που θα συναινέσουμε, (κατά πάσα βεβαιότητα) στην κυβέρνηση εκείνη η οποία θα επιχειρήσει (μετά από 45 χρόνια κρατισμού και καταστροφής της οικονομίας), να ανορθώσει τη χώρα. Να χτίσει δρόμους για την παιδεία. Να περιορίσει το κράτος στα όρια εκείνα που βοηθούν και δεν ορίζουν ανάπτυξη στα μέτρα του, δίδοντας τη σκυτάλη σε ατομικές ευθύνες, μέσα στην Ελλάδα και όχι (ως νέα διασπορά) στον υπόλοιπο κόσμο.
Σε αυτή όμως την επόμενη ημέρα, δεν θα χωράνε οι "χρήσιμοι" αριστεροί του 2015-2017 με τα "πέτσινα" μαξιλάρια, από το τομάρι του λαού και των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για πενταροδεκάρες σε επιδόματα, μέσα σε άθλιες συνθήκες μαύρης και αδήλωτης εργασίας.
Σε αυτή την επόμενη μέρα δεν θα χωράνε οι αριστεροί ούτε και για τους 10-15 κρατικοδίαιτους (αυτούς που άνοιξαν τα σαλόνια τους, τα γραφεία τους και τα σκάφη τους στον ΣΥΡΙΖΑ, από τις αρχές του 2014). Γνωρίζουν πολύ καλά, από σήμερα, ότι το κράτος-πατερούλης θα ταΐσει τους δανειστές.
Και αυτό γιατί η προσεκτική παρατήρηση (δανειστών Βρυξελλών, Βερολίνου, Λαγκάρντ, και Eurogroup) στην πορεία της αποεπένδυσης και της αποχής σε επενδύσεις και την 4ετία 2015-2019 (σε συνδυασμό με την παραμονή καταθέσεων 65-70 δισ. εκτός Ελλάδας) δεν αφήνει περιθώρια δημιουργίας φορολογητέου πλούτου από νέους τζίρους ή ιδιωτικές εγχώριες επενδύσεις.
Σε αυτή, την επόμενη ημέρα, δεν θα χωράνε αριστεροί γιατί αν η οικονομία δεν στηριχθεί στις ατομικές ευθύνες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας τα παιχνίδι για την Ελλάδα θα είναι εντελώς χαμένο.
Εάν η οικονομική πολιτική δεν παραμερίσει το κράτος-πατερούλη με τη διαπλοκή, τις αναθέσεις στους κρατικοδίαιτους και τις "συμφωνημένες επενδύσεις" ιδιωτών με άχρηστες κρατικές ΔΕΚΟ η Ελλάδα (δυστυχώς για όλους μας) θα ζήσει μόνο με τους γέροντες που θα γλυτώσουν από τον κορονοϊό.
Δεν είμαι τόσο αιθεροβάμων..., να αισιοδοξώ πως ο βαθύς κρατισμός, ετών και ετών, θα εξαλειφθεί "με ψεκασμούς", μέσα από τα οικτρά αποτελέσματα που (οπωσδήποτε) θα φέρει και στην οικονομία ο κορονοϊός.
Αμετακίνητο πιστεύω μου όμως είναι πως...
Αισθάνεται πως έστω και με το κράτος, "κουτσό" και λειψό (από τις κακουχίες της φαυλότητας της 45χρονης μεταπολίτευσης) δεν έχουν λείψει εσωτερικές δυνάμεις, και ψυχική δύναμη για ανταπόκριση στο προσκλητήριο της κυβέρνησης να εμφανίζουμε δομημένη την Πολιτεία μας στον άνισο πόλεμο με στόχο την υγεία μας.
Και επειδή, από τη μια μέρα στην άλλη, δεν μπορείς να περιμένεις πολλά σε αστική κοινωνία που έζησε, 10ετίες, μέσα στην απάτη του μύθου του σοσιαλισμού για να καταλήξει στον ψευτοαριστερισμό, από παρέες που παριστάνουν τους ιδεολόγους, δεν είναι εύκολο να έχει απαιτήσεις άμεσων ατομικών ευθυνών.
Ωστόσο, εμείς οι πολίτες, των ατομικών ευθυνών, και όχι το άθλιο κράτος -πατερούλης του ψευτοαριστερισμου είμαστε που δείξαμε μια από τις καλύτερες εικόνες, για την Ελλάδα, στο προσκλητήριο των εθνών για συμπόρευση στην παγκόσμια ταραχή από την πανδημία.
Εμείς οι πολίτες, των ατομικών ευθυνών, είμαστε που ανακαλύπτουμε καθημερινά τρόπους να ανταποκριθούμε στις έκτακτες, πολεμικού χαρακτήρα, ανάγκες ως την επόμενη ημέρα.
Εμείς οι πολίτες, των ατομικών ευθυνών, και όχι των αριστερών μπουλουκιών που τρέφονται από την ιδέα του κράτους-πατερούλη είμαστε που θα συναινέσουμε, (κατά πάσα βεβαιότητα) στην κυβέρνηση εκείνη η οποία θα επιχειρήσει (μετά από 45 χρόνια κρατισμού και καταστροφής της οικονομίας), να ανορθώσει τη χώρα. Να χτίσει δρόμους για την παιδεία. Να περιορίσει το κράτος στα όρια εκείνα που βοηθούν και δεν ορίζουν ανάπτυξη στα μέτρα του, δίδοντας τη σκυτάλη σε ατομικές ευθύνες, μέσα στην Ελλάδα και όχι (ως νέα διασπορά) στον υπόλοιπο κόσμο.
Σε αυτή όμως την επόμενη ημέρα, δεν θα χωράνε οι "χρήσιμοι" αριστεροί του 2015-2017 με τα "πέτσινα" μαξιλάρια, από το τομάρι του λαού και των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, για πενταροδεκάρες σε επιδόματα, μέσα σε άθλιες συνθήκες μαύρης και αδήλωτης εργασίας.
Σε αυτή την επόμενη μέρα δεν θα χωράνε οι αριστεροί ούτε και για τους 10-15 κρατικοδίαιτους (αυτούς που άνοιξαν τα σαλόνια τους, τα γραφεία τους και τα σκάφη τους στον ΣΥΡΙΖΑ, από τις αρχές του 2014). Γνωρίζουν πολύ καλά, από σήμερα, ότι το κράτος-πατερούλης θα ταΐσει τους δανειστές.
Και αυτό γιατί η προσεκτική παρατήρηση (δανειστών Βρυξελλών, Βερολίνου, Λαγκάρντ, και Eurogroup) στην πορεία της αποεπένδυσης και της αποχής σε επενδύσεις και την 4ετία 2015-2019 (σε συνδυασμό με την παραμονή καταθέσεων 65-70 δισ. εκτός Ελλάδας) δεν αφήνει περιθώρια δημιουργίας φορολογητέου πλούτου από νέους τζίρους ή ιδιωτικές εγχώριες επενδύσεις.
Σε αυτή, την επόμενη ημέρα, δεν θα χωράνε αριστεροί γιατί αν η οικονομία δεν στηριχθεί στις ατομικές ευθύνες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας τα παιχνίδι για την Ελλάδα θα είναι εντελώς χαμένο.
Εάν η οικονομική πολιτική δεν παραμερίσει το κράτος-πατερούλη με τη διαπλοκή, τις αναθέσεις στους κρατικοδίαιτους και τις "συμφωνημένες επενδύσεις" ιδιωτών με άχρηστες κρατικές ΔΕΚΟ η Ελλάδα (δυστυχώς για όλους μας) θα ζήσει μόνο με τους γέροντες που θα γλυτώσουν από τον κορονοϊό.
Δεν είμαι τόσο αιθεροβάμων..., να αισιοδοξώ πως ο βαθύς κρατισμός, ετών και ετών, θα εξαλειφθεί "με ψεκασμούς", μέσα από τα οικτρά αποτελέσματα που (οπωσδήποτε) θα φέρει και στην οικονομία ο κορονοϊός.
Αμετακίνητο πιστεύω μου όμως είναι πως...
οι εκτός Ελλάδος νέοι μας (επιστήμονες, στελέχη, επαγγελματίες και ειδικευμένοι) παραμένουν χαρισματικοί γιατί έχουν ευκαιρίες σε δομημένες κοινωνίες. Και στο πιστεύω αυτό προσθέτω τη βεβαιότητά πως η σημερινή (απρόσμενα εντυπωσιακή) ανταπόκριση της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας μας (μεταξύ 80-85%), στην ορθή κυβερνητική διαχείριση της νέα κρίσης, με πρωτοβουλίες στηριγμένες στις ατομικές ευθύνες (με περιορισμό του κράτους στα βασικά του καθήκοντα), θα μειώσει την κρατικολατρεία, βγάζοντας από το προσκήνιο της επόμενης μέρας, τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.
Η επόμενη μέρα θα είναι κακιά μέρα για τον ΣΥΡΙΖΑ, σύντροφοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου