ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Κυβέρνηση «όλων των προοδευτικών δυνάμεων»

Του ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Οι φιλοδοξίες του πρώην πρωθυπουργού δεν κρύβονται.  

Επιμένει στην απλή αναλογική, ώστε στο μέλλον να μπορεί να σχηματισθεί, πάνω στις στάχτες προφανώς της δημοκρατικής σταθερότητας, μια κυβέρνηση «όλων» των προοδευτικών δυνάμεων. Σαν τέτοιες φαντάζομαι πως εννοεί τις παρατάξεις που υπεραμύνονται του κρατισμού, των ασήκωτων φορολογικών βαρών, της διανομής ανύπαρκτου και μηδέποτε παραχθέντος πλούτου και μιας εξωτερικής πολιτικής ασπόνδυλης, με βάση την πολιτική ορθότητα και το χάιδεμα διεθνών τρομοκρατών και υπονομευτών της κοινωνικής ισορροπίας των κοινωνιών της Δύσης.

Ανάμεσα στις δυνάμεις αυτές προφανέστατα περιλαμβάνονται, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ και το πολιτικό μόρφωμα του Γιάνη Βαρουφάκη. 

Τι ενώνει αυτές τις πολιτικές παρατάξεις; 

Κατ’ αρχάς το μίσος που τρέφει η μία για τις άλλες. 

Και, δεύτερον, με τη σχετική εξαίρεση κάποιων στο ΚΙΝΑΛ, η αντιπάθεια έναντι του πολιτικού ορθολογισμού και της ατομικότητας του κάθε πολίτη.

 
Πώς λοιπόν καθορίζεται το «προοδευτικό»; 

Με βάση τα διεθνή δεδομένα και τις παγκόσμιες εξελίξεις, στην Ελλάδα αυτό οριοθετείται από ό,τι πιο οπισθοδρομικό, ξεπερασμένο και μουσειακής πολιτικής αντίληψης μπορεί να υπάρξει.  

Ξεκινά από την πεποίθηση πως σωστή πολιτική επιλογή είναι η ατέλειωτη σύσταση δημόσιων φορέων για εξυπηρέτηση λογής αναγκών – οι περισσότεροι από τους οποίους είναι αβέβαιο αν χρειάζονται και αν εξυπηρετούν υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα.

Εξίσου «προοδευτική» είναι η άποψη πως το κράτος οφείλει να φορολογεί τους πολίτες ώστε να μοιράζει παροχές, για τις οποίες σχεδόν κανείς δεν έχει δουλέψει, στοχεύοντας στην εξαγορά ψήφων για την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. 

Αλλά «προοδευτική» είναι και η τάση διορισμών στο Δημόσιο ώστε να φανεί η ανθρωπιστική φυσιογνωμία των κυβερνώντων. Μετατρέποντας τον δημόσιο τομέα σε… ίδρυμα απορρόφησης ανέργων!

Εκεί όμως που η «προοδευτικότητα» βγάζει μάτια είναι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Συντασσόμενοι με τα χειρότερα καθεστώτα της Γης οι «προοδευτικοί» βλέπουν στη δυστυχία και τη μιζέρια μεγαλείο και δυνατότητες. Η υποδοχή, κάτω από το κάλυμμα της προσφυγιάς και της παράνομης μετανάστευσης, πολλών εγκληματιών και βιαστών του Ισλαμικού Κράτους συνθέτει την ουσία του προς τα έξω ανθρωπισμού τους. Αδιαφορώντας για τη συνοχή της κοινωνίας και για την υπονόμευση, σε στιγμές κρίσιμες, του εθνικού φρονήματος. Αν πλημμυρίσει η χώρα από μουσουλμάνους...

 πώς επηρεάζεται η εξωτερική της πολιτική απέναντι στην Τουρκία ή και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής;

Η πολιτική των «προοδευτικών» απέναντι στη Ρωσία είναι επίσης χαρακτηριστική. Σε μια φάση σοβαρής κρίσης των ρωσοτουρκικών σχέσεων αντί για κεφαλαιοποίηση της σχετικής συγκυρίας καταλήξαμε σε ρήξη με τη Μόσχα. Τώρα η συνεργασία Κρεμλίνου – Αγκυρας είναι στενή. Κι ο Ερντογάν επιτυγχάνει τους στόχους του στο μέτωπο της Συρίας.  

Ποια είναι η «προοδευτική» συνταγή για αλλαγή της συγκυρίας;