Είναι δείγμα υγείας η ομόθυμη αντίδραση στο σχόλιο της κ. Νίνας Κασιμάτη, η οποία χαριτολογώντας για τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ επανέλαβε την ανοησία «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι».
Μέχρι και στην «Αυγή» χαρακτηρίστηκε «ατυχέστατο το σχόλιο», με την προσθήκη βεβαίως του «ναι, αλλά και αυτοί βασανίζουν τους μαυροντυμένους».
Είναι σημαντική η πρόοδος, ειδικώς αν θυμηθούμε ότι πριν από έντεκα χρόνια στην ίδια εφημερίδα τυπώθηκαν τα «Αντικάλαντα 2008»: «Ω έλατο, ω έλατο, τι ωραία που αρπάζεις (...) / Στο Σύνταγμα, στο Σύνταγμα, τι ωραία που αρπάζεις! / Μπάτσους γεμάτο στα κλαδιά / Και διμοιρίες στη σειρά / Ω έλατο, ω έλατο, δε θα μου τη γλιτώσεις / Βρε θα σε κάψω μια βραδιά / Κι ας έχει μπάτσους στα κλαδιά» («Αυγή» 24.12.2008). Αυτό, γράφαμε τότε, «δημοσιεύτηκε παραμονή των Χριστουγέννων και ουδείς έφριξε...»
Στην ίδια εφημερίδα («Αυγή» 6.12.2013) βρήκαμε ένα ανθολόγιο των συνθημάτων που κυριάρχησαν τον Δεκέμβριο του 2008, συνθήματα με τα οποία μπολιάστηκαν στο μίσος άγουρα παιδιά: «15χρονος νεκρός, το μίσος μεγαλώνει – Μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι», «Δεν ξεχνάμε. Δεν συγχωρούμε», «Πόλη που φλέγεται – Λουλούδι που ανθίζει», «Η Δημοκρατία είναι το χέρι, οι μπάτσοι δολοφονούν», «Σε κάθε γωνία αστυνομία – Η Χούντα δεν τελείωσε το ’73», «Το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει».
Λίγες μέρες μετά, 5 Ιανουαρίου 2009, ένας αστυνομικός χαροπάλευε πεσμένος από τις σφαίρες «επαναστατών». Ηταν μόνο εικοσιενός ετών.
Το ανιστόρητο «η Χούντα δεν τελείωσε το ’73» έκανε καριέρα στις πλατείες των «Αγανακτισμένων», αλλά το φρικτό σύνθημα «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει» χρησιμοποιήθηκε σε πλείστες όσες περιπτώσεις.
Ακούστηκε στην κηδεία του άτυχου 19χρονου που έχασε τη ζωή του έπειτα από πτώση από το τρόλεϊ στο οποίο επέβαινε χωρίς εισιτήριο (16.8.2014). Μετά ξεκίνησε ένα μπαράζ άγριων επιθέσεων κατά ελεγκτών στις αστικές συγκοινωνίες.
Ακούστηκε στις διαδηλώσεις για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και μετά είχαμε τις επιθέσεις σε καταστήματα (αδιακρίτως) «νοικοκυραίων».
Αυτή η σπορά του μίσους είχε παλιότερα μια θεωρητική αιτιολόγηση. Απέβλεπε, λέει, στην όξυνση των «κοινωνικών αντιθέσεων», έτσι ώστε από την τριβή να ανάψει η σπίθα της εξέγερσης. Το μόνο που κατάφερε ήταν να αφήσει πίσω της νεκρούς, σακατεμένους ανθρώπους, καμένα κτίρια, καταστροφές που πληρώνουν από το υστέρημά τους οι μαγαζάτορες, συν τα ετήσια πάρτι βίας και ανομίας κάθε 17η Νοεμβρίου και 6η Δεκεμβρίου.
Τώρα τα πράγματα δείχνουν, ευτυχώς, να αλλάζουν. Ο χυδαίος δυσανεκτικός λόγος μοιάζει να μην έχει την πέραση που είχε στο παρελθόν. Ούτε καν τα αστειάκια «με τη γνωστή φράση για τα όργανα τάξεως και τα αξιαγάπητα χοιρινά», κατά πως έγραφε χθες η «Αυγή».
Ολα δείχνουν ότι...
αισίως η χώρα μπαίνει στον 21ο αιώνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου