ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΕΘΝΟΠΑΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο Καζαμίας για το 2018

Του Γιάννη Σιδέρη

Νέος χρόνος χάραξε, ήρθε με ελπίδες και προσμονές, και η… κρυστάλλινη σφαίρα του Καζαμία του Liberal, προβλέπει τα μελλούμενα, με τον δικό της τρόπο.  

Φυσικά την παράσταση κλέβει με την ακτινοβολία του ο πρωθυπουργός Αλέξης. Αλίμονο, άλλωστε, όπως έχει πει η Θεανώ Φωτίου, τέτοιος πρωθυπουργός βγαίνει κάθε 100 χρόνια. Τον απολαμβάνουμε τώρα γιατί δεν θα προλάβουμε να δούμε τον επόμενο!

Ιανουάριος 

Το πρώτο δεκαπενθήμερο η αριστερή κυβέρνηση ψηφίζει το νόμο που καταργεί τις απεργίες στα πρωτοβάθμια σωματεία.

Ο πρωθυπουργός στη Βουλή δηλώνει υπερήφανος αφού για πρώτη φορά την ιστορία του εργατικού κινήματος, αποκαθιστά την Αμεση Δημοκρατία στον συνδικαλισμό, και δίνει αποφασιστικό χτύπημα στην συνδικαλιστική αριστοκρατία.

Συνεπαρμένος και ο ίδιος από την ομιλία του, υψώνει θριαμβευτικά τη γροθιά και αναφωνεί: «Νενίκηκά σε Λάσκαρη» (όπου Λάσκαρης, ήταν υπουργός της ΝΔ, που εν έτει1976 είχε γράψει ιστορία, καταργώντας με νόμο… την πάλη των τάξεων, και κατατροπώνοντας τον Κάρολο Μαρξ!).

Στις 22 συνέρχεται το Eurogroup και κλείνει η Τρίτη αξιολόγηση. Μοσκοβισί, Ρέγκλινγκ και Σεντένο, χαϊδεύουν πατρικά το κεφαλάκι του Γιουκλίντ, και στέλνουν μήνυμα στον prime minister Alexis. Κατανοούν πως οι αταξίες του 2015 οφείλονταν στην κρίση εφηβείας που περνούσε, αλλά τώρα μεγάλωσε, μέστωσε και έγινε ένας κανονικός νεοφιλελεύθερος ευρωπαίος ηγέτης.

Ο Μητσοτάκης κλείνει δυο χρόνια στην αρχηγία της ΝΔ. Η Μαρία Σπυράκη δηλώνει ότι το κόμμα δουλεύει αόκνως. «Αφού κάθε μέρα ζητάμε εκλογές», τονίζει ως απόδειξη.

Φεβρουάριος 

Ζωογόνος μήνας, στις 14 γιορτάζει ο Αγιος Βαλεντίνος, γλυκαίνει τις καρδιές, τις γεμίζει αγνά αισθήματα που ανυψώνουν από την πεζή καθημερινότητα.

Στην ατμόσφαιρα της μέρας, ο Αλέξης Τσίπρας στέλνει λουλούδια στον Κυριάκο και τα άπαντα του Αϊνστάιν. Ο Παύλος Πολάκης δίνει συνέντευξη στην δημοσιογράφο του «Αλφα» Ευαγγελία Τσικρίκα, και ντροπαλά της ζητάει συγχώρεση που την αποκάλεσε «θεραπαινίδα και λιβανιστήρι των παράνομων καναλαρχών» (Εμ τα΄ θελε και αυτή, δεν δούλευε στο κανάλι του Σαββίδη).

Εκείνο ωστόσο που κάνει αίσθηση είναι τα λουλούδια Φίλη στον αρχιεπίσκοπο. Κύκλοι της αρχιεπισκοπής που τηλεφώνησαν στον πρώην υπουργό, να διερευνήσουν την αιτία της τόσης τρυφερότητας, άκουσαν στο βάθος μουσική και τον Σαββόπουλο να τραγουδάει : «Ο μαρκήσιος Ντε Σαντ μ’ ένα χίππυ, ο φονιάς με το θύμα αγκαλιά, ο γραμματέας μαζί με τον αλήτη κι η παρθένα με τον σατανά».

Κατάλαβαν ότι ο πρώην υπουργός ήταν στο mood μέρας!

Νέα αύξηση της part time εργασίας - το πολύ 20 ώρες τη βδομάδα - και μείωση της μισθωτής, καταγράφει η ΕΡΓΑΝΗ. Ο πρωθυπουργός με διάγγελμά του τονίζει υπερήφανα: «Απελευθερώσαμε το λαό από τη μισθωτή σκλαβιά του 35ώρου.»

Μάρτιος 

Ο μήνας ιστορικά είναι στιγματισμένος από τας «Ειδούς του Μαρτίου», αλλά ο Καίσαρ Αλέξης δεν έχει Βρούτους στην αυλή του. Η λεγεώνα των μετακλητών Μαξίμου, με αρχιστράτηγο τον Καρανίκα (τι εξπέρ είναι στον στρατηγικό σχεδιασμό;), έχει αποσοβήσει κάθε κίνδυνο, ενώ κρατά σε απόσταση και τα εχθρικά τάγματα των ανεπιθύμητων δημοσιογράφων.

Στις 16 ξεκινάει το συνέδριο του Κινήματος Αλλαγή, αλλά σημειώνεται μια απουσία. Ο Σταύρος Θεοδωράκης θεώρησε πολύ σοσιαλιστικές τις θέσεις του νέου κόμματος, τα παράτησε και αποφάσισε να ξαναγυρίσει στη Δημοσιογραφία.

Στην επέτειο της 25^ης ο πρωθυπουργός βγάζει πύρινο διάγγελμα: Για πρώτη φορά μετά το 21, η Ελλάδα βαδίζει δαφνοστεφανωμένη στον ένδοξο δρόμο της ελευθερίας της - απ΄ τα κόκκαλα βγαλμένη. Οι ήρωες του 21 ατενίζουν από τους ουρανούς τη μικρή χώρα που απελευθέρωσαν, να καταυγάζει ανέσπερο, υπερούσιο φως στους σκλαβωμένους λαούς της Ευρώπης. Η μικρά πλην έντιμος Ελλάς, υπό την ηγεσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, πέπρωται να τους απελευθερώσει από την σκλαβιά της εργασίας, τις απάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, την στυγνότητα των τεχνοκρατών και την αρπακτικότητα των καπιταλιστών αφεντικών. Η Ευρώπη των τραπεζών υπό την ηγεσία του Αλέξη γίνεται Ευρώπη των ευτυχισμένων άνεργων ή άεργων επιδοματούχων.

(Τελικά ήταν όνειρο που είδε ο Αλέξης την προηγουμένη).

Απρίλιος 

Πρωταπριλιά, και η αντιπολίτευση του δημοκρατικού τόξου, φέρνει στη Βουλή επείγον νομοσχέδιο να καταστεί η μέρα εθνική εορτή προς δόξαν της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση το δέχεται νιώθοντας δικαιωμένη - δόξα να’ ναι κι ό, τι να’ ναι. Ο μελίρρυτος βουλευτής Γιώργιος Πάτζας, αναλαμβάνει να εκφωνήσει με θεατρικότητα τον πανηγυρικό της ημέρας. Ξάφνου η λαμπρή τελετή σταματάει άδοξα. Το είχε μάθει ο Πρόεδρος Προκόπης και διεμήνυσε ότι δεν θα το υπογράψει. Ετσι έσωσε από μια ακόμη πατάτα την αγαπημένη του κυβέρνηση.

Ο Κυριάκος δέχεται εισηγήσεις, εκτός από την οικογένεια που έχει δηλώσει ότι θα αφήσει έξω από την κυβέρνησή του (ως συμβολικό χτύπημα στην οικογενειοκρατία), να μη τοποθετήσει και κανέναν Κρητικό στο υπουργικό συμβούλιο (ως συμβολικό χτύπημα στον τοπικισμό).

Η Φώφη δίνει συνέντευξη και διαρρηγνύει τα ιμάτιά της, ότι την αναρρίχησή της στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, δεν την οφείλει στο επίθετό της. Το ΚΚΕ ανακοινώνει ότι συνεχίζεται από το τμήμα ιστορίας του κόμματος, η διερεύνηση για αποκατάσταση της περιόδου Στάλιν, που έχει διαστρεβλωθεί από τους εντολοδόχους και τα τσιράκια των ιμπεριαλιστών (αυτό δεν είναι και τόσο πρωταπριλιάτικο!).

Μάιος 

Εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή.

Όχι λένε άλλοι. Η Πρωτομαγιά, δεν είν΄ αργία, είν’ απεργία, το τραγούδησε και ο Μπακαλάκος. Ο Αλέξης κατεβαίνει πρωτοπόρος στη διαδήλωση. Δίπλα του αγωνιστές των ΜΑΤ, από κείνους που κλείνουν το δρόμο μπροστά από το Μαξίμου, και δεν περνάει ούτε φυματική σαρανταποδαρούσα με μηνίσκο.

Στο Σύνταγμα γίνεται μια ενωσιακή μέθεξη του αρχηγού με τον αγωνιζόμενο αστυνομικό λαό. Ο Αλέξης μπαίνει μπροστά, δίνει εντολή να φύγουν οι κλούβες από την Ηρώδου του Αττικού, και μπροστάρης, κατευθύνεται έξω από το Μαξίμου, όπου αρχίζει να φωνάζει άγρια συνθήματα εναντίον της μνημονιακής κυβέρνησης και του πρωθυπουργού της.

Αναυδοι από το μεγαλείο της στιγμής και έκθαμβοι από την αγωνιστική ορμή του αρχηγού, οι Νίκος Παππάς και Δημήτρης Τζανακόπουλος, τον συγχαίρουν με ανυπόκριτο θαυμασμό. «Μπράβο Πρόεδρε, ξεπέρασες σε γενναιότητα και τη Δούρου, που έκανε μήνυση στον εαυτό της, για τη Μάνδρα».

Ιούνιος

Τα νέα μέτρα φορολόγησης πέτυχαν. Αδειάζουν εντελώς οι τσέπες των Μενουμευρώπηδων αλλά γεμίζουν τα δημόσια ταμεία. Το πλεόνασμα ήδη έχει φτάσει το 8%, η Ελλάδα επιτελεί το θαύμα, τα παγκόσμια ΜΜΕ της δίνουν το προσωνύμιο «Η βαλκανική τίγρης του πλεονάσματος». Η τέταρτη αξιολόγηση περνάει αβλεπί, αφού όλη η Ευρώπη παρακολουθεί άναυδη.

Ικανοποιημένος ο πρωθυπουργός επιβιβάζεται σε θαλαμηγό γνωστού εφοπλιστή και αρμενίζει στο Αιγαίο. Τον τσιμπά και λίγο η συνείδησή του, να απολαμβάνει αυτός, ένας αριστερός ηγέτης, τις ανέσεις των καπιταλιστών. Την καθησυχάζει όμως θυμούμενος ότι όλοι οι αριστεροί ηγέτες του παρελθόντος, είχαν τις προσωπικές τους «Ντάτσες», για να ξεκουράζονται σποραδικά, από τον ανειρήνευτο αγώνα τους για τα δίκαια του λαού (του κομματικού λαού βεβαίως). Στο κάτω- κάτω σκέπτεται, δεν έχω στο γκαράζ και 7 λιμουζίνες που είχε ο Μπρέζνιεφ.

Ο Μητσοτάκης ανακοινώνει νέες προσλήψεις στελεχών με σπουδές από το Χάρβαρντ για να την σπάει στον Τσίπρα («Οι σύμβουλοί μου κε Μητσοτάκη δεν είναι απόφοιτοι του Χάρβαρντ»). Τους επιβάλει κατακαλόκαιρα να φοράνε γραβάτα Versace και κοστούμια «Brioni», για να τη σπάνε στον «γλίτσα» Καρανίκα.

Ιούλιος 

Η σύνοδος του ΝΑΤΟ εντάσσει στους κόλπους του τα Σκόπια με τη νέα ονομασία τους. Ο Πάνος έχει ήδη συγκατατεθεί από τον Ιούνιο, στην σύσκεψη αρχηγών. Αυτός βασικά Μακεδονομάχος είναι, κάθε βράδυ ανάβει το καντήλι στις φωτογραφίες του Παύλου Μελά κα του Τέλλου Αγρα – εικόνισμα τους έχει σπίτι του. Αλλά αφού το Συμβούλιο των αρχηγών αποφάσισε, τι να κάνει, υποτάχθηκε χάριν της ομοψυχίας και της εθνικής ενότητας, που τόσο προσπαθεί να διαφυλάξει σε όλη την πολιτική ζωή του.

Αλλωστε είχε πει το «ναι» και ο Κώστας Καραμανλής, που έχει το copyright, στο δάκρυ που έριξε ο θείος του, λέγοντας ότι η Μακεδονία είναι ελληνική.

Πανζουρλισμός στο παγκόσμιο κινηματογραφόφιλο κοινό: Βγαίνει σε παγκόσμια πρώτη η νέα ταινία του Λάνθιμου «Η στρίγγλα (της Αριστεράς) που έγινε αρνάκι). Τo έργο πουλάει στο εξωτερικό, αλλά στην Ελλάδα δεν κόβει εισιτήρια.

Αύγουστος

Ο μήνας που θα μείνει με χρυσά γράμματα εις τας δέλτους της ιστορίας. Ο μήνας που οι καμπάνες θα χτυπάν χαρούμενα, τα πρόσωπα των ανθρώπων θα χαμογελάνε, φωτισμένα από ένα εσωτερικό φως, (γατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει πατέρα;). Η χώρα απελευθερώνει το χιλιοβασανισμένο κορμί της, από τις βαριές αλυσίδες του μνημονίου. Ο μεγάλος ελευθερωτής, ο απαράμιλλος στρατάρχης της αντιμνημονιακής εποποιίας , ο πρωθυπουργός μας Αλέξης, αναγγέλλει το ιστορικό νέο με διάγγελμα, φορώντας εξ΄ ανάγκης τη μισητή αστική γραβάτα – και παύει να δείχνει σαν τσοπάνης που άφησε το μαντρί και κατέβηκε στο πανηγύρι.

Ο Στουρνάρας χλωμός, κάτι ψελλίζει για απότομη άνοδο των επιτοκίων αλλά το Μαξίμου τον κατακεραυνώνει: Ενας αποτυχημένος υπουργός δεν δικαιούται δια να ομιλεί (Ο Μένιος άφησε σχολή).

Σεπτέμβριος 

Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το Καλοκαίρι, λέει οι ποιητής. Αλλά και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, λέει η γυάλινη σφαίρα του Καζαμία. Ο Πρωθυπουργός κηρύσσει εκλογές, με το σύνθημα «Αυτοί σας έβαλαν στα μνημόνια, εμείς σας βγάλαμε». Βασική προεκλογική υπόσχεση: Θα καθιερώσουμε κοινωνικό μέρισμα εφ΄ όρου ζωής όλους τους Ελληνες για τους Ελληνες μέχρι τα 30 τους. Οι Συριζαίοι παραληρούν, αλλά η υπόσχεση δεν πιάνει στο λαό, καθότι ο Λιαργκόβας αποκαλύπτει ότι θα αναλογεί 46,7 ευρώ το χρόνο για κάθε δικαιούχο.

Ο καθηγητής Μουζέλης σε διαχρονικό ρόλο προξενητή, προσπαθεί να αποκαταστήσει τη χαμένη αριστερή τιμή του ΣΥΡΙΖΑ. Ζητάει από τη Φώφη να δεσμευτεί ότι αν δεν βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα τα φτιάξει με τον Αλέξη, προκειμένου αυτός να απαγκιστρωθεί από τον Πάνο (γιατί ως γνωστόν ο Αλέξης μικρό παιδί ήταν, δεν το διάλεξε, τον έδωσαν προς υιοθεσία, και αναγκαστικά έμαθε να γράφει με το δεξί).

Η Ν.Δ. εκλέγεται κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης ορκίζεται πρωθυπουργός. Κάποιοι τον συμβουλεύουν, εκτός από την οικογένεια και τους Κρητικούς που θα αφήσει έξω από τη νέα κυβέρνηση, να μην κάμει επίσης υπουργό κανένα βουλευτή ή στέλεχος της ΝΔ (ως συμβολικό χτύπημα στην κομματοκτατορία).

Οκτώβριος 

Η νέα κυβέρνηση κάνει προγραμματικές δηλώσεις. Σε κάθε δέκα λέξεις οι εφτά είναι «Επενδύσεις». Η λέξη ηχεί υπέροχα, σαν μουσική αγγέλων στα αυτιά των «φιλελέδων», αλλά το κακό είναι ότι οι επενδύσεις έρχονται από επενδυτές, και αυτοί δεν φαίνονται στον ορίζοντα.

«Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» λέει στην ομιλία της στη Βουλή η Φώφη, και τσαντίζει σφόδρα τον Αλέξη. «Αυτό τον σύνθημα είναι δικό σας κι έγινε δικό μας, δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει» της τραγουδάει ο πρώην.

Πρώτη υπόσχεση του νέου πρωθυπουργού Κυριάκου «Δεν θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο».

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ξαφνική απογείωση της νέας κυβέρνησης. Μεγαλύτερα ποσοστά και από τα εκλογικά. Ο Πολάκης τα βάζει με τις βοθροεταιρίες δημοσκοπήσεων. Την εξήγηση δίνει ο Σύλλογος των Εταιριών. Στη ΝΔ προστρέχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που κατά λάθος είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ενώ ήταν από πάντα με τη ΝΔ.

Το ΚΚΕ ελλείψει νέων ιδεών, γιορτάζει τα 101 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το κόμμα νοικιάζει τσάρτερ της Aeroflot, και στελέχη του πηγαίνουν στη Μόσχα για προσκύνημα στο Μαυσωλείο του Λένιν.

Νοέμβριος

Μήνας ήσυχος, η κυβέρνηση ετοιμάζει τον προϋπολογισμό, οι υπουργοί γράφουν, σβήνουν, μειώνουν φόρους, ξαναμειώνουν φόρους (στα χαρτιά), ενώ ετοιμάζονται να βγουν στις αγορές.

Προς τα τέλη του μήνα η Ελλάδα όντως βγαίνει στις αγορές πλουμιστή και στολισμένη, το επιτόκιο χτυπάει 7% (αποτέλεσμα της «καθαρής εξόδου» Τσίπρα) και ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρεγκλινγ, κάνει μια δήλωση στο Bloomberg: Καλώς την πάλι την Ελλαδίτσα μας. Μήπως θα ήθελε μια πιστοληπτική γραμμούλα στήριξης;

Δεκέμβριος

Στη Μόρια οι μετανάστες έχουν διπλασιαστεί, το κρύο κάνει πιο ανυπόφορη τη ζωή τους, και ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Μάκης Βορίδης, ανακοινώνει ότι τα περάσει τα Χριστούγεννα σε μια σκηνή μαζί τους, εις ένδειξιν αλληλεγγύης.

Στις 29 ψηφίζεται ο νέος προϋπολογισμός, μέσα σε πλειοδοσία παροχών από το σύνολο της αντιπολίτευσης και δοξαστικών αναφορών από την συμπολίτευση.

Τουλάχιστον δεν χάσαμε τις παραδόσεις μας και αυτό το χρόνο!

Τέλος και τω Θεώ δόξα, που λένε.

Καλή χρονιά.