Η κυβέρνηση κατέστη θύμα της ιδεολογικής αυταπάτης
της και τώρα καλείται να εφαρμόσει μια πολιτική που κινείται σε
λανθασμένη κατεύθυνση. Μια πολιτική που επικεντρώνεται στην
υπερφορολόγηση και στην αύξηση των δαπανών αντί στην αναδιαμόρφωση ή και
στη στοχευμένη συρρίκνωση των αντιπαραγωγικών δυνάμεων του Δημοσίου.
Εδώ που τα λέμε, μόνο το
φόρο πολιτικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων δεν έχει προτείνει
(τουλάχιστον δημόσια) μέχρι στιγμής, όμως πολλά μέλη της συνεχίζουν να
προβαίνουν σε δηλώσεις που δυναμιτίζουν το πολιτικό σκηνικό και
δημιουργούν εκρηκτικές συνθήκες στην ελληνική κοινωνία. Ενδεικτικές
είναι οι βολές του Γιώργου Κυρίτση, ο οποίος φαίνεται να τεμαχίζει την κοινωνία σε δύο τάξεις, από τη μία τους «μένουμεευρωπαίους» κι από την άλλη (δεν τους κατονομάζει, αλλά μπορώ να υποθέσω…) τους «παμεβενεζουέλα» ή τους «πάμεαργεντινή» ή τους «δεν_ξέρω_που_πάμε_γενικώς». Επίσης, όταν η κα Καρακώστα διατρανώνει με μια χαρά εκ των έσω ότι η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης έχει ταξικό πρόσημο, δε χρειάζεται πολλή σκέψη για να φανταστεί κανείς ότι αναφέρεται στους «μένουμεευρωπαίους».
Το ενδιαφέρον σ’ αυτήν την
υπόθεση είναι να κατανοήσουμε πώς μια πολιτική που έχει καταργηθεί (;)
από τη Γαλλική Επανάσταση θα γίνει πράξη από μια κυβέρνηση στην Ελλάδα
εν έτει 2016.
Διότι η πολιτική του «ταξικού προσήμου»
στηρίζεται στην έννοια της συλλογικής ευθύνης. Έτσι, όπως στις
περιπτώσεις εγκληματικών ενεργειών η ευθύνη βαρύνει τα πρόσωπα και όχι
τα σύνολα, με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και η φορολόγηση. Εφαρμόζοντας,
λοιπόν, συλλογική πολιτική φορολογία δε στοχοποιείς πρόσωπα, αλλά «διώκεις» συλλήβδην και αδιακρίτως κοινωνικές ομάδες.
Η εκάστοτε κυβέρνηση δεν έχει από πουθενά εξουσιοδότηση
να εγκαταλείψει την όποια θεωρητική ουδετερότητα τη χαρακτηρίζει καθώς
και τον ρόλο της ως ρυθμιστή, ώστε να έχει ανεξέλεγκτη πρόσβαση στην
περιουσιακή κατάσταση των πολιτών της και αυθαίρετα να προβαίνει στη
μείωση των εισοδημάτων αυτών που τους θεωρεί οικονομικά και κοινωνικά
εύρωστους. Δεν ανήκει στις αρμοδιότητές της να κάνει τους πολίτες της
πλουσιότερους ή φτωχότερους κατά το δοκούν.
Αυτό θα το καθορίσει...
η ίδια η
οικονομία και οι επιλογές (καλές ή κακές) των μελών μιας κοινωνίας.
Το ζητούμενο είναι να σταματήσει η νομιμοποίηση της κρατικής κλοπής που οδηγεί σε έναν αυτοκαταστροφικό ταξικό πόλεμο με ανεπανόρθωτες βλάβες για όλους μας.
Ας αντιληφθούμε ότι πρέπει να φορολογούνται πολίτες και όχι τάξεις.
Φορολογούνται ατομικά ανάλογα με τα εισοδήματα ή και την περιουσία τους
-και όχι ανάλογα με την τάξη στην οποία ανήκουν.
Τα υπόλοιπα αφορούν
τον κατά φαντασίαν ταξικό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ…!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου