Στις 9 Ιουνίου, δύο πρώην πρωθυπουργοί της
Βρετανίας, ο Συντηρητικός Μέιτζορ και ο Εργατικός Μπλερ, επρόκειτο να
απευθύνουν από το Μπέλφαστ μήνυμα προς τους συμπατριώτες τους για να
τους προειδοποιήσουν ότι ενδεχόμενη επικράτηση του Brexit μπορεί να
σημαίνει νέα σύγκρουση στη Βόρεια Ιρλανδία και ταυτόχρονα κίνδυνο
απόσχισης της Σκοτίας.
Τα επιχειρήματα είναι γνωστά σε ό,τι
αφορά τη Σκοτία, καθώς η πλειοψηφία των αναλύσεων των αποτελεσμάτων του
Δημοψηφίσματος του Σεπτεμβρίου του 2014 (55% υπέρ της παραμονής στο
Ηνωμένο Βασίλειο και 45% υπέρ της Ανεξαρτησίας) ερμηνεύει ως καθοριστικό
στη διαμόρφωση του αποτελέσματος παράγοντα τον φόβο ότι σε περίπτωση
ανεξαρτησίας η χώρα θα βρισκόταν εκτός Ε.Ε. και η κατάληξη της όποιας
ενταξιακής διαπραγμάτευσης θα ήταν στη σκιά της δυνατότητας του Λονδίνου
να την μπλοκάρει με βέτο. Έτσι αν επικρατήσει το Brexit οι λόγοι που
οδήγησαν τη Σκοτία να παραμείνει στη Βρετανία θα την ωθήσουν σε απόσχιση
για να παραμείνει στην Ευρώπη.
Στη Βόρεια Ιρλανδία τα πράγματα
είναι πιο σύνθετα: Από τότε που η Ιρλανδία διαιρέθηκε το 1922 στο
Ελεύθερο Κράτος της Ιρλανδίας και τη Βόρεια Ιρλανδία τα σύνορα ήταν επί
της ουσίας ανύπαρκτα, ενώ οι πολίτες των δύο κρατών μπορούσαν να
μετακινούνται και να εγκαθίστανται από την Ιρλανδία στη Βρετανία και
αντίστροφα. Σε περίπτωση Brexit θα υπάρξουν για πρώτη φορά σύνορα και
τελωνειακοί έλεγχοι ανάμεσα στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας και τη Βόρεια
Ιρλανδία και κατά συνέπεια αναβρασμός στους Καθολικούς της Βόρειας
Ιρλανδίας που δέχθηκαν τη συμφωνία ειρήνευσης του 1998 με προϋπόθεση τη
σταδιακή προσέγγιση του Μπέλφαστ με το Δουβλίνο.
Κινδυνεύει όντως το Ηνωμένο Βασίλειο να διαλυθεί αν βρεθεί εκτός Ε.Ε.;
Η
απάντηση δεν είναι εύκολη, με δεδομένο ότι η υλοποίηση της αποχώρησης
θα είναι από ό,τι φαίνεται μια μακρά και επίπονη διαπραγμάτευση που θα
διαρκέσει από τέσσερα έως έξι χρόνια, αν ευσταθούν οι πληροφορίες από
τις Βρυξέλλες που δημοσιεύθηκαν σε σχετικό κείμενο της Μοντ στις αρχές
της βδομάδας.
Με τη σημερινή δυναμική των πραγμάτων, τις
πολλαπλές κρίσεις και αμφισβητήσεις της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ουδείς
μπορεί σήμερα να πει με βεβαιότητα ότι η Ε.Ε. θα προβάλει για τους
πολίτες της Σκοτίας αλλά και για τους Καθολικούς της Βόρειας Ιρλανδίας
σαν ο χαμένος παράδεισος στον οποίο οφείλουν να επιστρέψουν με κάθε
κόστος περιλαμβανομένης και της απόσχισης από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Ποιος
σήμερα μπορεί να διακινδυνεύσει την πρόγνωση ότι σε τέσσερα χρόνια, το
2020, ή σε έξη το 2022 η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη θα έχουν υπερβεί τα
σημερινά βραχυκυκλώματα και αδιέξοδα, ώστε Σκοτία και Βόρεια Ιρλανδία να
ζητούν επιστροφή στην Ευρώπη μέσω εξόδου από το Ηνωμένο Βασίλειο;
Σε
αντίθεση με τον ορίζοντα του 2020 και του 2022 ο επόμενος χρόνος, μέχρι
δηλαδή την έναρξη της βρετανικής Προεδρίας την 1 Ιουλίου του 2017 είναι
ένας χρόνος σκληρής δοκιμασίας για την Ε.Ε.:
Πιθανή αντιπαράθεση
Ισπανίας και Πορτογαλίας με Βρυξέλλες και Βερολίνο, πιθανή ήττα του
Ρέντζι στο Δημοψήφισμα του Οκτωβρίου, που μπορεί να οδηγήσει σε πρόωρες
εκλογές και τέλος η μεγάλη δοκιμασία, οι εκλογές στη Γαλλία την άνοιξη
του 2017, όπου ουδείς αμφισβητεί την πρωτιά της Λεπέν στον πρώτο γύρο.
Αν
συνυπολογίσουμε τις παραπάνω επιφυλάξεις, τότε εύλογα τίθεται το
ερώτημα αν με δεδομένη την Κρίση στην Ευρωζώνη και την οδυνηρή εμπειρία
σκληρής προσαρμογής της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας, οι πολίτες στη Σκοτία
και στη Βόρεια Ιρλανδία θα επιλέξουν να εγκαταλείψουν τη στερλίνα για
να υιοθετήσουν το ευρώ, το οποίο αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο
στις χώρες - μέλη της Ευρωζώνης.
Με αλλά λόγια, το ερώτημα είναι
αν η Ε.Ε. και η Ευρωζώνη που εμφανίζουν συμπτώματα διάλυσης θα
επιδράσουν καταλυτικά προς μια ενδεχόμενη διάλυση του Ηνωμένου
Βασιλείου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου