ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΟ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟ ΚΩΛΟΧΑΝΕΙΟ: ΣΥΡΙΖΑ και Απάτη (πολιτικά μιλώντας)

Του ΜΑΝΟΥ ΒΟΥΛΑΡΙΝΟΥ

Όλους μας εκπλήσσει κάτι. Κάποιους τους εκπλήσσει η επιλογή του Τσακνή για τη Γιουροβίζιον (μάλλον επειδή δεν έχουν ακούσει τραγούδια του Τσακνή). Κάποιους τους εκπλήσσει το πρωτάθλημα της Λέστερ (που κανονικά θα έπρεπε να λέγεται Λέισεστερ αλλά οι Άγγλοι είναι πολύ σπάταλοι όταν γράφουν και χρησιμοποιούν άχρηστα γράμματα). Κάποιους άλλους τους εκπλήσσει η αποκάλυψη της επικών διαστάσεων απάτης (πολιτικά μιλώντας) του ΣΥΡΙΖΑ.  

Εμένα, πάλι, με εκπλήσσουν αυτοί οι κάποιοι που εκπλήσσονται με την αποκάλυψη της επικών διαστάσεων απάτης (πολιτικά μιλώντας) του ΣΥΡΙΖΑ. Μου φαίνονται σαν άνθρωποι που εκπλήσσονται όταν ανακαλύπτουν πως ο κύριος του οποίου τις γυμνές γάμπες διέκριναν κάτω από την κλειστή καμπαρντίνα του ήταν τελικά ένας επιδειξίας.

Στην πραγματικότητα αρκεί να κάτσεις να σκεφτείς ποιοι είναι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τι είδους άνθρωποι κόσμησαν τα ψηφοδέλτια του κόμματος, για να καταλάβεις πως η τεράστια έκπληξη θα ήταν αυτό το κόμμα να μην είναι ένα κόμμα της απάτης (παιδιά, μόνο πολιτικά μιλάμε).

Για αρχή, όταν μιλάμε για ΣΥΡΙΖΑ μιλάμε για ένα κόμμα που πολλά από τα στελέχη του ήταν ΠΑΣΟΚ. Ήταν δηλαδή είτε στελέχη, είτε παρατρεχάμενοι στελεχών του κόμματος που είναι για την απάτη (πολιτικά μιλώντας πάντα) ό,τι ο Μάρτης για τη Σαρακοστή. Είναι άνθρωποι που συνεργάστηκαν, ψήφισαν, χειροκρότησαν τον Άκη τον Τσοχατζόπουλο και πιθανόν να τον ψήφισαν και για αρχηγό του κόμματος. Είναι άνθρωποι που πανηγύρισαν με το «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα». Είναι άνθρωποι που διάβαζαν «Αυριανή» και δεν το έκαναν για να γελάσουν.

Μετά τους πρώην Πασόκους έρχονται τα πρώην στελέχη του ΚΚΕ. Άνθρωποι που έφυγαν από το Κομμουνιστικό το Κόμμα όχι τις δεκαετίες του ’60, του ’70 ή του ’80, αλλά το ’90 και το ’91. Τότε που κατέρρεε η Σοβιετική η Ένωση. Με λίγα λόγια, άνθρωποι που δεν έφυγαν όταν ανακάλυψαν πως το Ανατολικό Μπλοκ δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας συνασπισμός δικτατοριών, αλλά όταν ο συνασπισμός αυτός έπαψε να έχει δύναμη. Και μαζί και χρήμα.

Ναι, ξέρω. Κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ποτέ ούτε ΠΑΣΟΚ ούτε ΚΚΕ. Την έχω υπόψιν μου αυτή την ελάχιστη μειοψηφία. Ήταν αυτοί που...

ανήκαν στο ΚΚΕ το Εσωτερικού. Αυτοί που ήθελαν να συνδυάσουν σφυροδρέπανο και αστική δημοκρατία. 0% λιπαρά και όλη τη γεύση. 0 θερμίδες και όλη την απόλαυση. Και αγαμία και σκληρό σεξ. Με λίγα λόγια και για να γίνω όσο πιο σαφής μπορώ, Κουβελοδημάρ. Και σίγουρα θα ήταν και κάποιοι που δεν ήταν τίποτα από τα παραπάνω αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι για να έχουν σημασία.

Συγχωρέστε με, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί από τέτοιου είδους ανθρώπους μπορεί κάποιος να περίμενε πράγματα διαφορετικά από αυτά που κάνουν σήμερα ο Αλέξης ο Φούιτ και η εύθυμη παρέα του.

Και στο κάτω-κάτω και για να πούμε του απατεώνα (με την πολιτική έννοια του όρου) ή του αυταπατεώνα (με τον πρωθυπουργικό ορισμό) το δίκιο, αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν έτσι δεν θα μπορούσαν να συγκινήσουν τους ψηφοφόρους που τους έκαναν κυβέρνηση. 

Όσο μεγάλη ή μικρή κι αν είναι η έκπληξή σας για τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι φαντάζομαι καταλαβαίνετε πως όσο οι πελάτες έχουν τις ίδιες επιθυμίες οι έμποροι δεν μπορούν να αλλάξουν τα προϊόντα τους. Και μπράβο τους.