Από τον Γιώργο Λακόπουλο
Μικρό απάνθισμα από το πολιτικό ρεπορτάζ
των τελευταίων ημερών, δίκην κουίζ:
Ο ένας δηλώνει αριστερός, ο άλλος
εφαρμόζει σκληρή δεξιά πολιτική και ο τρίτος τα δίνει όλα για να μπει
στους Ευρωπαίους σοσιαλδημοκράτες - ποιοι είναι αυτοί οι τρεις;
Απάντηση: δεν είναι τρεις, αλλά ένας. Ο Αλέξης Τσίπρας.
Ο πρωθυπουργός της χώρας και επικεφαλής της ελληνικής φιλο-αμερικανικής
Αριστεράς είναι τρία σε ένα. Πολιτικός με πολλές ταυτότητες.
Χαρισματικός, αλλά πολυπρόσωπος.
Ο ιστορικός του μέλλοντος θα μείνει
άναυδος, αν επιχειρήσει να εξακριβώσει τι ακριβώς πιστεύει και τι
ακριβώς θέλει να εκπροσωπήσει με την πολιτική του.
Π.χ., ποια ακριβώς είναι η ιδεολογία
του;
Στις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ ο Τσίπρας
ομνύει στις ιστορικές παρακαταθήκες της Αριστεράς. Αλλά στη Βουλή αυτές
τις ημέρες -με ενορχηστρωτή τον Νίκο Βούτση- στήνει ένα ακόμη σκηνικό
για να πείσει ότι το κόμμα του είναι το ΠΑΣΟΚ της σημερινής εποχής και ο
ίδιος ο φυσικός διάδοχος του Ανδρέα Παπανδρέου. Άλλωστε, μόλις
πρόσφατα, στην κηδεία του Γεράσιμου Αρσένη, μίλησε σαν εκπρόσωπος του...
ΠΑΣΟΚ!
Ο Αλέξης Τσίπρας
καταφέρνει να είναι και αριστερός, και σοσιαλδημοκράτης, και μαρξιστής,
και φιλελεύθερος, και αντικομφορμιστής, και καθεστωτικός, και
Αμερικανός, και αντιιμπεριαλιστής, και άθεος, και ευλαβής προσκυνητής.
Λίγο από όλα. Έχει ενσωματώσει την ατάκα του Αμερικανού ηθοποιού
Γκραούτσο Μαρξ: "Αυτές είναι οι αρχές μου και αν δεν σας αρέσουν έχω και
άλλες".
(Πού 'σαι, Μπράιζα, να τον δεις)
Άλλο παράδειγμα. Ποια ακριβώς είναι η
γνώμη του για το ενεργειακό παιχνίδι που γίνεται στην ευρύτερη περιοχή
μεταξύ Ρώσων, Αμερικανών, Ευρωπαίων και Τούρκων;
Ας πάρουμε τον αγωγό
ΤΑΠ. Πιστεύει όσα έλεγε παλαιότερα ή όσα διεμήνυσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ
και επανέλαβε ο ίδιος όταν τον (ξανά) εγκαινίασε;
Στο ζήτημα των αγωγών
προς την Ευρώπη μέσω Ελλάδας -πότε ρωσικού πετρελαίου και πότε αζέρικου
φυσικού αερίου- έχουν εμπλακεί τέσσερις πρωθυπουργοί και σε μια
περίπτωση δημιουργήθηκε σοβαρό πρόβλημα διακρατικών σχέσεων με τις ΗΠΑ.
Επί Τσίπρα; Όχι, επί Καραμανλή.
Οι Αμερικανοί ήθελαν να παίρνει τη γνώμη
τους ο Έλληνας πρωθυπουργός προτού μιλήσει με τον Πούτιν και τον
προέγραψαν όταν έκανε ενεργειακές συμφωνίες με τους Ρώσους χωρίς να τους
ρωτήσει. Σε διάβημά τους στην ελληνική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον
Αμερικανοί αξιωματούχοι έλεγαν ότι "Πρόκειται για μια ολέθρια ενέργεια
του πρωθυπουργού Καραμανλή, αφού συνεργαζόμαστε στα ζητήματα ενεργειακής
ασφάλειας έπρεπε να μας είχαν ειδοποιήσει".
Λέγεται ότι για τον αγωγό "South Stream"
υπάρχει μια επιστολή του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών, Μάθιου
Μπράιζα, στα τέλη του 2008 προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό – που την
αγνόησε. Αν έλθει ποτέ στη δημοσιότητα θα δώσει απαντήσεις σε πολλά
ερωτήματα της εποχής άλλα και σημερινά. Ή, έστω, θα μάθουμε σε τι
διαφέρει ο αγωγός με το πετρέλαιο της Ρωσίας με αυτόν που θα μεταφέρει
αέριο από το Αζερμπαϊτζάν. Τελικά σε τι διαφέρει ο Τσίπρας από τον
Καραμανλή για τους ιθύνοντες στην Ουάσινγκτον.
(Ο "νεοδημαγωγός")
Για να μείνουμε μόνο σ' αυτά τα
παραδείγματα, αναδύεται ένα ερώτημα. Ποιος είναι τελικά ο πιο ισχυρός
άνθρωπος στη χώρα σήμερα;
Ο πολιτικός αναλυτής Λευτέρης Κουσούλης τον
είχε χαρακτηρίσει παλαιότερα "νεοδημαγωγό".
Αν ο όρος σημαίνει ότι
υιοθετεί τα πάντα και το αντίθετό τους, επιβεβαιώνεται. Από τον σημερινό
ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ακούσει κανείς απίστευτες θεωρίες. Ο Παύλος Τσίμας
ρωτούσε την Τετάρτη τον γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αν
αποστολή ένας κόμματος της Αριστεράς είναι αυτά που κάνει σήμερα η
κυβέρνηση και η απάντηση ήταν: δεν είναι, αλλά τα κάνει προς όφελος του
λαού!
Δεν πρόκειται για σύγχυση. Είναι
πολιτική χωρίς αντίπαλο. Ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει και κάνει οτιδήποτε
γιατί απλούστατα δεν έχει πολιτικές συνέπειες. Όχι χάρη στις δικές του
ικανότητες, αλλά πρωτίστως λογω της αδυναμίας των άλλων να τον
αντιμετωπίσουν. Τα δυο κόμματα, που εν δυνάμει απειλούν την κυριαρχία
του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά η συντηρητική παράταξη, τον διευκολύνουν με τα
λάθη τους. Από τα μεγάλα θέματα έως τα τρέχοντα και τα καθημερινά.
(Οι καλύτεροι φίλοι του)
Π.χ., η Ν.Δ. ζητά εκλογές που μόνο ο
πρωθυπουργός μπορεί να αποφασίσει και τον καθιστά έτσι ρυθμιστή των
εξελίξεων, ή περιμένει να τον ρίξουν οι βουλευτές που δεν θα ξαναμπούν
στη Βουλή εάν το κάνουν. Το ΠΑΣΟΚ θα παραστεί ως... προσκεκλημένος σε
μια εκδήλωση προς τιμήν του Ανδρέα Παπανδρέου, που οργανώνουν όσοι τον
έστειλαν στο Ειδικό Δικαστήριο.
Οι επικεφαλής και των δύο κομμάτων
τείνουν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι του πρωθυπουργού. Τον κατηγορούν
ότι είναι μνημονιακός - λες και οι ίδιοι δεν ήταν, ή δεν είναι. Δηλαδή
του προσάπτουν τη μόνη σωστή επιλογή του. Παραβλέποντας στοιχειώδεις
νόμους λειτουργίας της πολιτικής, δεν μπορούν καν να καταλάβουν γιατί η
Ευρώπη και η Ουάσινγκτον προσφέρουν στήριξη στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Με τέτοιου είδους αντικυβερνητική
τακτική εξηγείται γιατί η κοινωνία καταπίνει το ένα μετά το άλλο τα
μέτρα του Τρίτου Μνημονίου χωρίς καμία αντίδραση:
Μοιραία και οι
αριστεροί πολίτες συνηθίζουν στις μεταμορφώσεις του πρωθυπουργού και
καταπίνουν τα αναξιόπιστα πρόσωπα που θρονιάζει στους υπουργικούς
θώκους. Σαν να μη διαθέτει η Αριστερά προσωπικότητες γι' αυτούς τους
ρόλους, ειδικά σε τομείς όπως είναι η παιδεία και ο πολιτισμός.
(Εκτός κανονικότητας)
Στην τελετή για τον αγωγό ΤΑΠ ο
πρωθυπουργός είπε ότι τα εγκαίνια συμπίπτουν με την αλλαγή φάσης για την
ελληνική οικονομία: περνάει την ανάπτυξη.
Αυτό θα είναι στους επομένους
μήνες το κυβερνητικό αφήγημα: βρισκόμαστε σε ανάπτυξη, ανοίξαμε τη
συζήτηση για το χρέος, βγαίνουμε από τα Μνημόνια. Σε πολλούς θα ακουστεί
πειστικό.
Πίσω από αυτό το προπέτασμα αισιοδοξίας
βρίσκονται δύο στοιχεία που όλο και παίρνουν σαφή χαρακτηριστικά.
Το ένα
είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας υλοποιεί το πολιτικό σχέδιο που υπέδειξε το
ευρωπαϊκό διευθυντήριο για μετακίνηση της Ελλάδας στα επίπεδα της
Ρουμανίας και της Βουλγαρίας, σε ό,τι αφορά μισθούς, συντάξεις και
κρατικές παροχές και τη μετεξέλιξη της χώρας σε διαρκές κέντρο υποδοχής
προσφυγικών πληθυσμών.
Το άλλο είναι από που ανέδειξε ο
καθηγητής Ιωακειμίδης στα "Νέα" την Τετάρτη για όσα συμβαίνουν αυτή την
περίοδο στη σχέση της Αθήνας με το κοινοτικό κέντρο.
-"Όσα διαλαμβάνει η απόφαση του
Εurogroup κλείνουν την προοπτική επιστροφής της χώρας στην ευρωπαϊκή
κανονικότητα για το ορατό μέλλον. Η Ελλάδα θα αντιμετωπίζεται ως ειδική,
ξεχωριστή περίπτωση έξω από το θεσμικό πλαίσιο της οικονομικής
διακυβέρνησης της Ευρωζώνης - όπως ορίζεται από τις Συνθήκες, το
Δημοσιονομικό Σύμφωνο για τη Σταθερότητα, τον Συντονισμό και τη
Διακυβέρνηση της ΟΝΕ και τα πακέτα κανονισμών Six-Pack, Two-Pack. Με
άλλα λόγια, η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωζώνη αλλά πάντοτε με ειδική
επιτήρηση και Μνημόνια".
Όποιος θέλει να καταλάβει, κατάλαβε. Ο
Αλέξης Τσίπρας δεν είναι μόνο ο πρώτος πρωθυπουργός της Αριστεράς. Είναι
και ο πρώτος που δεν έχει καμιά δυσκολία να κινείται προς όλες τις
κατευθύνσεις ταυτόχρονα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου